Παραληρούν οι αισθήσεις και τα σώματα κάτω από αυτή τη ζέστη. Οι δισταγμοί τους για να βγουν στους δρόμους, να δουν την πόλη και τις αγορές, αλλά και τα κύματα των σκέψεών τους που ζουν και βιώνουν την εποχή σε ρυθμό χαλαρό, στην ένταση του ρελαντί και του αγνώστου τοπίου, μπαίνουν στην τροχιά της δοκιμής.
Περπατώντας, γνωρίζεις τους τόπους, τις ματιές και τις κουλτούρες του καινούργιου τόπου ταξιδιού. Καλά είναι και τα βιβλία, αλλά έχει άλλη αμεσότητα το νταραβέρι των δρόμων.
Αρκετές φορές μπαίνουν και στην απλοχεριά του ωκεανού και το άπειρο για λίγη ανανέωση και δροσιά. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ή σε άλλη εκδοχή τους, στης πισίνας τα νερά και στα γνώριμα όρια και παιχνίδια, βουτιά τη βουτιά, με κανένα κρύο μπιρόνι, ηλιοθεραπεία και υπνοθεραπεία κάτω από τη σκιά των μεγάλων δέντρων, γεμίζουν τον χρόνο του μεσημεριού και το καλοκαίρι τους.
Μα οι αισθήσεις και τα σώματα είναι σε ένα διαρκές ταξίδι. Άγνωστος ο τόπος, θα περάσουν πολλούς σταθμούς, την αίγλη, τη χάρη, τα χρώματα και τη στιγμή τους. Μαθαίνοντας μέρα με τη μέρα τις καθημερινές λέξεις του τόπου και των ανθρώπων που τον κατοικούν, για χάρη επικοινωνίας αλλά και προσέγγισης, τους νιώθω με τον παλμό της γλώσσας, των ήχων τους πιο καλά.
Από άγνωστοι γινόμαστε για λίγο γνώριμοι με αυτόν τον τρόπο. Πάντα με χαμόγελο σε κοιτούν, πάντα με χαμόγελο σε υποδέχονται. Πάλι Οκτώβρης μήνας, και οι θερμοκρασίες χτυπούν τριάντα και σαράντα βαθμούς.
Τον χειμώνα τους, με τους μουσώνες και τις βροχές, οι θερμοκρασίες πέφτουν στο χαμηλό δείκτη του είκοσι. Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των τροπικών κλιμάτων. Πάλι το δεύτερο σπίτι, τουριστικά, ταξιδιωτικά, των Αυστραλών για τις διακοπές τους.
Τα αεροπλάνα από τις πόλεις της Αυστραλίας, σε καθημερινή βάση, φέρνουν τουρίστες, ταξιδιώτες κάθε ηλικίας. Από όλα τα μέρη του κόσμου, στο εξωτικό αυτό σύμπλεγμα νησιών προσγειώνονται τουρίστες για να απολαύσουν τη χαλαρότητα, την ομορφιά του τοπίου, το καλοκαίρι. Ένα διάλειμμα από τα γρανάζια της συνήθειας και της καθημερινότητας είναι αναγκαίο.
Οι διακοπές είναι ένα διαφορετικό παράθυρο στον κόσμο. Και οι αισθήσεις και τα σώματά τους ζουν την καθημερινότητα των διακοπών αλλιώς. Ίσως ξεχνούν και τον χρόνο ως οντότητα και καθρέφτη ζωής, δίνοντάς του άλλο νόημα, αξία και μυρωδιά.
Και εδώ οι μυρωδιές έντονες. Ξεκινώντας από τις καθημερινές αφιερώσεις προς τον θεό τους, στα μικρά και μεγάλα τέμπλα, λένε την προσευχή τους, ζητούν κουράγιο και δύναμη, καίγοντας το αρωματικό κεράκι. Τέμπλα παντού, και οι μυρωδιές τους γεμίζουν την ατμόσφαιρα.
Τα λουλούδια που δεν κοιμούνται τη νύχτα μαζεύουν υγρασία. Το φως των αστεριών αυτή την εποχή απουσιάζει από τον ουράνιο θόλο, και η άπνοια ταξιδεύει τον ιδρώτα και την ηρεμία των αισθήσεων στα πέρατα του σύμπαντος και του κόσμου.
Το απόγευμα, με την έντονη ηλιοφάνεια, η λάβα του καιρού ζωντανεύει το ανενεργό, υποδόριο και φανερό ηφαίστειο των αισθήσεων, δημιουργώντας μια εκρηκτική διάσταση.
Οι μυρωδιές των ονείρων της νύχτας, στα πόδια, στην πλάτη, στον λαιμό, των παρόντων και των απόντων ταξιδιωτών, δημιουργούν το πλαίσιο και τις συντεταγμένες του τοπίου και του χρόνου τους. Ο ιδρώτας και η δίψα δεν σβήνουν εύκολα με το κρύο εμφιαλωμένο νερό, το μόνο νερό που πίνεται σε αυτόν τον εξωτικό τόπο. Και ο Ινδικός ωκεανός, με τη δική του απορία στα χείλη των κυμάτων του, δροσίζει κάθε αμμουδιά.
Κάποιες φορές το νερό τραβιέται, και η φυκοπολιτεία του φτάνει στη στεριά, όπως και οι βάρκες των ψαράδων.
Το ατελείωτο ταξίδι του ωκεανού συνεχίζει, εδώ κάτω από το παράλληλο του Ισημερινού προς όλα τα νησάκια του αρχιπελάγους.
Καμιά φορά μπαρκάρει και στο άγνωστο κρησφύγετο των λέξεων και των γραφών, όπως και η όποια τελετουργία με τα θυμιατά και τις μυρωδιές που σπάνε τα ρουθούνια. Τίποτα δεν φαίνεται να ξεθωριάζει από το ταξίδι των συγκερασμών αλλά και από την επέλαση της υγρασίας.
Ακόμη και η νοσταλγία και οι όποιες αυθόρμητες συγκρίσεις με τους γενέθλιους τόπους ή άλλους τόπους και χρόνους ταξιδιών συμπληρώνουν τις λεπτομέρειές τους.
Ίσως μοιάζουν σαν κομμάτια ενός παζλ, μικρά σύμπαντα που ενώνονται και επικοινωνούν μεταξύ τους. Αιχμάλωτη η κάθε στιγμή, ξεγλιστράει από το παράθυρο και το μπαλκόνι της μνήμης και της επαναφοράς.
Έτσι και τα κουτάκια της μπύρας, στεγνά και άδεια, δίνουν ραντεβού για την επόμενη νυχτιά.
Κανένα, δε θαύμα δεν περιμένει εκπλήξεις καλοκαιριού, μιας και όλα βαίνουν καλώς, στην αργή αλλά σταθερή τροχιά του χρόνου της ραστώνης και του τροπικού κλίματος. Ακόμα και τα κορναρίσματα από τους ταξιτζήδες των δικύκλων τους φτάνουν στα αυτιά, αλλά χάνονται στην επόμενη πολύβουη και πολυσύχναστη αγορά, αποτελώντας σήμα κατατεθέν του τόπου που ζει και από τον τουρισμό.
Είναι πια ηλίου φαεινότερον ότι και τα χελιδόνια, αν και ζεσταίνονται κόβοντας βόλτες σε αυτόν τον ουρανό, συμπληρώνουν το τοπίο. Το ίδιο και τα σπουργίτια, που από κλαδί σε κλαδί, αναζητούν μια σκιά και λίγη δροσιά.
Οι μυρωδιές όμως έχουν τον πρώτο λόγο. Η ανθοφορία της πλουμερίας, με τα ελικόμορφα άνθη της, τόσο εδώ όσο και σε άλλα τροπικά και υποτροπικά κλίματα του κόσμου, ζει στο μεγαλείο της. Γκουγκλάρω για να μάθω από πού κρατάει η σκούφια της. Το γένος της ονομάστηκε προς τιμήν ενός Γάλλου βοτανολόγου, Charles Plumier, από τον 17ο αιώνα, και η κοινή της ονομασία frangipani προέρχεται από έναν μαρκήσιο της ιταλικής οικογένειας Frangipani, του 16ου αιώνα, που δημιούργησε άρωμα παρόμοιο με το άρωμα του λουλουδιού.
Αν και υπάρχουν περί τις 300 ποικιλίες της στον κόσμο, το ανθοφόρο αυτό φυτό συγγενεύει με την πικροδάφνη, καθώς και τα δύο περιέχουν ένα ερεθιστικό υγρό. Κοινές ονομασίες της πλουμερίας είναι ροδίτικο, αιγυπτιακό ή ινδικό φούλι, και η λευκή πλουμερία είναι το εθνικό φυτό του Λάος και της Νικαράγουα.
Με τα πέντε χαρακτηριστικά βελούδινα πέταλά της, που στολίζουν και μαγεύουν την ατμόσφαιρα ακόμη και όταν πέφτουν στο τσιμέντο και στο χώμα, δεν μπορείς να μείνεις αδιάφορος. Έβλεπα πολλούς να τη βάζουν στο αυτί τους. Εφόσον δεν βρήκα γαρύφαλλο, έβαλα το συγκεκριμένο λουλούδι και άρχισα να αισθάνομαι τη μυρωδιά του πιο καλά – μεθυστική και ταξιδιάρικη ταυτόχρονα.
Ξαναγυρνώ στο διαδίκτυο για να μάθω τι σημαίνει η θέση του λουλουδιού στο αυτί. Αν φορεθεί από γυναίκες στο αριστερό αυτί, σημαίνει ότι έχουν σχέση· στο δεξί, σημαίνει ότι επιδιώκουν σχέση.
Ποιο το νόημα και ποια η πραγματικότητα ζωής σε αυτή την εσχατιά του κόσμου; Ο οδηγός ταξί, βαθιά θρησκευόμενος και γνώστης του τόπου του, μου απάντησε την απορία λέγοντας πως είναι το κάρμα: να βλέπεις το καλό, το κακό σημάδι και σημαινόμενο και να το διώχνεις με ηρεμία και καλή καρδιά. Συνέχισε λέγοντας πως, ακόμα και όταν κόβουμε ψηλά δέντρα από ένα δάσος, κάνουμε τελετουργία, ζητάμε συγνώμη που τα κόβουμε, αγαπάμε τη φύση γιατί χωρίς αυτή τίποτα δεν γίνεται. Αφήνουμε όλα τα ζωντανά και τα λουλούδια να κάνουν τον κύκλο τους.
«Και τελικά, που ανήκουμε;» τον ρωτώ. «Στον εαυτό μας και σε όσους μας αγαπούν, τους αγαπούμε και τιμούμε τους προγόνους και τον τόπο μας,» μου απαντά.
Μοιράζοντας και ξεδιπλώνοντας σκέψεις και σιωπές, λες και είναι καθήκοντα ή τεχνική μπατίκ με κερί, άρχισαν να μπαίνουν στη σειρά σαν αναμνηστικές φωτογραφίες τοπίων και εικόνων.
Φλούδες από φρούτα του δράκου, καρπούζι, ανανά, έμειναν με τη γεύση τους και στον ουρανίσκο και στη ματιά, σαν πίνακες τέχνης. Μικρές εμπειρίες ενός καλοκαιριού που δεν τελειώνει και δεν φθίνει ποτέ, με το καλαμάκι στην ινδοκαρύδα.
Μικρές διαδρομές και τελετουργίες από μυρωδιές, λιχουδιές από τα τοπικά πιάτα. Το sambal, ένα άρτυμα με βάση την πιπεριά τσίλι, αναλόγως με το τι συνοδεύει, περιέχει λάιμ, σκόρδο, ξηρούς καρπούς. Το nasi goreng, με πολλές ποικιλίες, με τηγανητό ρύζι, σόγια γλυκιά που συνοδεύει κρέας, θαλασσινά ή λαχανικά.
Οι γεύσεις καταλήγουν και στο επιδόρπιο. Ένα από αυτά είναι το klepon, κέικ με μπάλες ρυζιού, λιωμένη ζάχαρη καρύδας και επικάλυψη από τριμμένη καρύδα. Η γαστρονομία και τα χρώματα δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ, και τα μπαμπού στους τοίχους των σπιτιών, στις αυλές και στους χώρους των ξενοδοχείων συμπληρώνουν αυτή τη μέθεξη της στιγμής του ταξιδιώτη.
Η πυκνή βλάστηση του Ubud, πίνακες τοπικών ζωγράφων, ελληνικές ταβέρνες και εστιατόρια με ονόματα όπως Ιθάκη, Σαντορίνη, Νόημα, Τα πάντα ρει, τα πολύχρωμα ρούχα αναδύονται και διανυκτερεύουν στης μνήμης τα κιτάπια. Μυρωδιές από πιπερόριζα, μπαχάρια και καφέ Luwak συνεχίζουν να ταξιδεύουν στο χωροχρόνο των αναμνήσεων και των ημερολογίων.
The post Μυρουδιές εξωτικές μα και ζεστές μαζί appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.