Χθες έκρινε η Θεοδώρα Τζάκρη ότι κορυφώθηκε το σασπένς όσων περίμεναν το επόμενο βήμα της. Ετσι, έστειλε την επιστολή ανεξαρτητοποίησής της στον Πρόεδρο της Βουλής. Εκανε μια δακρύβρεχτη δήλωση πως αποχωρεί «με οδύνη αλλά και με την αισιοδοξία» ότι το κόμμα Κασσελάκη θα πάρει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ και στέρησε από το δεύτερο κόμμα της καριέρας της τον τίτλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πάντως, την περασμένη εβδομάδα απειλούσε πως θα πάρει κι άλλους μαζί της φεύγοντας και τελικά πήρε την Πούλου.
Βιασμός
Τι είναι η αποχώρηση Τζάκρη και Πούλου; Σύμφωνα με τον Κώστα Ζαχαριάδη, «είναι ο ορισμός του βιασμού της ψήφου και της λαϊκής ετυμηγορίας. Η προσπάθεια της διαπλοκής και της Δεξιάς να διαλύσουν μέσω του Στέφανου Κασσελάκη και των ακολούθων του το κόμμα που τους εξέλεξε και τους ανέδειξε». Ενδιαφέρον. Κι εγώ που νόμιζα ότι στις περσινές εσωκομματικές του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλαν αρχηγό τον πρώτο άγνωστο που τους είπε ότι μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ κι όχι κάποιοι δεξιοί διαπλεκόμενοι.
Δικαίωμα
Δεν μπορεί, είπε ο Νικόλας Φαραντούρης, να ακούει «όσους έβαλαν τα χεράκια τους για να βγάλουμε τα ματάκια μας» – εννοούσε τους συνυποψηφίους του, που «παρέμειναν σιωπηλοί συμπαραστάτες» του Κασσελάκη. Γι’ αυτό εκείνος θέλει να αφήσει πίσω το κομματικό παρελθόν, να κοιτάξει μπροστά και να φωνάξει – όπως έκανε χθες από το τηλεπλατό – πως «η Ελλάδα δικαιούται έναν καλύτερο ΣΥΡΙΖΑ». Μπορώ να τον διαβεβαιώσω ότι η χώρα παραιτείται οικειοθελώς αυτού του νόμιμου δικαιώματός της.
Αντιπολίτευση
«Το ΠΑΣΟΚ αξιωματική αντιπολίτευση. Μόνο ευθύνη. Και δουλειά στην υπηρεσία του πολίτη» έγραψε στα σόσιαλ μίντια ο Παύλος Γερουλάνος. Το κόμμα αποδέχτηκε την καλή του μοίρα δηλώνοντας με όλους τους τρόπους ότι συνειδητοποιεί το βάρος της ευθύνης και αποφεύγοντας να πανηγυρίσει. Ακόμη κι αν η αντίδρασή του υπαγορεύτηκε από μια έξυπνη επικοινωνιακά στρατηγική, ήταν σωστή. Γιατί μείζονα αντιπολίτευση δεν σε κάνει η κοινοβουλευτική πτώση ενός αντιπάλου, σε κάνει το εκλογικό σώμα.