Πολλά δάκρυα έχυσαν η κυβέρνηση και οι Ηρακλείς της επειδή δεν επιτεύχθηκε συναίνεση για τον ορισμό νέου Συνηγόρου του Πολίτη και κλαίμε κι εμείς. Από τα γέλια. Μια από τις πρώτες ενέργειες της κυβερνητικής πλειοψηφίας το 2019 ήταν να αναθεωρήσει το Σύνταγμα μειώνοντας την απαιτούμενη πλειοψηφία στη Διάσκεψη των Προέδρων για τον διορισμό μελών των Ανεξάρτητων Αρχών από τα 4/5 στα 3/5. Η συνταγματική ρύθμιση ήταν ούτως ή άλλως αρχής άστοχη για τον απλό λόγο ότι η απλή πλειοψηφία της Βουλής μπορεί να αλλάζει όποτε θέλει τον Κανονισμό της Βουλής αλλάζοντας κατά τις επιθυμίες της τη σύνθεση της ΔτΠ. Και φυσικά η παρούσα πλειοψηφία το έκανε κι αυτό, κατ’ επανάληψη μάλιστα.
Οταν η ΑΔΑΕ προχωρούσε την έρευνα για τις υποκλοπές και ετοιμαζόταν να επιβάλει κυρώσεις στην ΕΥΠ, της οποίας θυμίζω άμεσος πολιτικός προϊστάμενος είναι ο Μητσοτάκης, η κυβέρνηση αποφάσισε να αλλάξει τη σύνθεσή της. Κι επειδή, παρότι άλλαξε τελευταία στιγμή με τροπολογία και χωρίς καμιά δημοσιότητα ή συνεννόηση με την αντιπολίτευση τον ΚτΒ, προσθέτοντας ένα μέλος της πλειοψηφίας στην ΔτΠ, δεν συγκέντρωνε την απαιτούμενη από το Σύνταγμα πλειοψηφία, την οποία είχε ήδη μειώσει στα 3/5, προχώρησε σε δημιουργικά μαθηματικά, σύμφωνα με τα οποία το 16 είναι ίσο ή μεγαλύτερο από τα 3/5 του 27. Και αυτό το 16 το πέτυχε χωρίς να επιδιώξει τη συναίνεση κανενός άλλου πλην της μιας ψήφου του κ. Βελόπουλου που χρειαζόταν. Αλλάζοντας, όλως τυχαίως, με την ίδια μοναδική ψήφο του κ. Βελόπουλου, και τη σύνθεση του ΕΣΡ στο οποίο, επίσης όλως τυχαίως, εκκρεμούσαν προσωπικές του υποθέσεις που αφορούσαν τεράστια χρηματικά πρόστιμα.
Τότε δεν χύθηκε κανένα δάκρυ από την κυβέρνηση και τους κολαούζους της. Είναι, λοιπόν, αστείο, με αυτό το «ποινικό μητρώο» να προσπαθούν σήμερα να μας πείσουν ότι υπερασπίζονται τους θεσμούς και επιδιώκουν τη συναίνεση στον διορισμό των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών την οποία τους αρνείται το ΠΑΣΟΚ.
Το Σύνταγμα, οι νόμοι, τα θεσμικά κείμενα είναι ακριβώς αυτό: κείμενα. Δεν έχουν κάποιον μαγικό τρόπο επιβολής τους, δεν επιβάλλονται αυτομάτως. Προϋποθέτουν ότι αυτοί που διαθέτουν την πολιτική δύναμη επιβολής τους τα σέβονται και δεν τα μεταχειρίζονται κατά το συμφέρον τους κάθε φορά, ούτε τα υποβάλλουν σε άσκοπα στρες τεστ. Ακόμη κι αν όλες οι παραπάνω ενέργειες της κυβερνητικής πλειοψηφίας ήταν ορθές νομικά (που δεν ήταν), ένας στοιχειωδώς υπεύθυνος πολιτικός, ιδίως αν είναι εκείνη τη στιγμή ελεγχόμενος, δεν προκρίνει μια ερμηνεία που του επιτρέπει να αλλάξει τη σύνθεση του προβλεπόμενου από το Σύνταγμα θεσμού που τον ελέγχει.
Μιλάμε για θεσμούς και κανόνες σε μια χώρα που δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε κανόνες αριθμητικής τρίτης δημοτικού. Που η πλειοψηφία της Βουλής δεν μπορεί να διαιρέσει το 27 με το 5 και αυτό να το πολλαπλασιάσει με το 3, το δυσεπίλυτο αυτό μαθηματικό πρόβλημα φτάνει στο ανώτατο Δικαστήριο κι αυτό μας απαντά «Κι εσάς τι σας νοιάζει;» υπό τα θερμά χειροκροτήματα των φερεφώνων της κυβέρνησης που εσχάτως γνωμοδοτούν και επί νομικών θεμάτων, πετώντας και δύο λατινικές λέξεις προς απόδειξη της βαθιάς γνώσης του θέματος.
Δεν γίνεται η κυβέρνηση όποτε την παίρνει να αγνοεί κάθε αντίθετη άποψη και να περιφρονεί κάθε θεσμική διαδικασία κι όταν τη συμφέρει να ζητά συναίνεση. Ούτε γίνεται όσοι δεν έχουν βγάλει κιχ επί σχεδόν έξι χρόνια για έστω μια κυβερνητική αυθαιρεσία να εγκαλούν κι από πάνω την αντιπολίτευση επειδή δεν συναινεί.
Ο Αντύπας Καρίπογλου είναι δικηγόρος