Τι είναι το πρώτο πράγμα που θα προσπαθήσει να κάνει ο Ρουί Βιτόρια στον Παναθηναϊκό και που ήδη το έβαλε σε μια σειρά; Να βρει έναν βασικό κορμό. Να δέσει την ομάδα του χρησιμοποιώντας κατά βάση τα ίδια πρόσωπα σε συγκεκριμένες γραμμές. Προκειμένου να της χαρίσει κάτι που δεν βλέπαμε στην περίοδο του Ντιέγκο Αλόνσο. Τη συνοχή. Είναι άκρως σημαντικό να το πετύχει οποιαδήποτε ομάδα και γι’ αυτό ο πορτογάλος προπονητής ξεκίνησε τη θητεία του στον πράσινο πάγκο με κάτι που δεν είχαμε δει έως τώρα. Χρησιμοποιώντας ακριβώς την ίδια ενδεκάδα Κυριακή απέναντι στον Βόλο και Πέμπτη κόντρα στην Τζουργκάρντεν. Κι αν μπορούσε μάλλον θα έκανε το ίδιο και στο αμέσως επόμενο ματς, αυτό με τη Λαμία, όπου έκανε τέσσερις αλλαγές.
Δεν είχε τον Τζούρισιτς λόγω τιμωρίας, αφού είχε δηλωθεί να εκτίσει την ποινή του με τη Λαμία. Δεν έπαιξε ο Τετέ για να πάρει ανάσες, το ίδιο και ο Γεντβάι, το ίδιο και ο Μπακασέτας. Θα ήταν έτσι κι αλλιώς υπερβολικό σε μία εβδομάδα να δούμε την ίδια ενδεκάδα τρεις φορές. Αλλά η σκέψη του Βιτόρια έχει ξεκάθαρη στόχευση: να ξεχωρίσει ένας κορμός αν όχι 11, σίγουρα 13-14 παικτών το πολύ που θα έχει συγκεκριμένους ρόλους, που θα αποτελεί τη βασική ομάδα του Παναθηναϊκού και που θα δέσουν μεταξύ τους. Με λίγα λόγια πιο κλειστό rotation, κάτι που είχαμε δει και επί Γιοβάνοβιτς στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Ο Σέρβος σπάνια προχωρούσε σε αλλαγές, πολλώ δε μάλλον σε πολλές και μαζεμένες αλλαγές από αγώνα σε αγώνα. Ακόμα και αν μεσολαβούσε η Ευρώπη.
Το να έχεις ένα γεμάτο ρόστερ (π.χ. ο Παναθηναϊκός στον άξονα της μεσαίας γραμμής έχει πάρα πολλούς παίκτες και μάλιστα από το… πάνω ράφι) δεν σημαίνει ότι θα προχωράς σε εντελώς διαφορετική προσέγγιση από αγώνα σε αγώνα. Ο Παναθηναϊκός, όπως και κάθε ομάδα, χρειάζεται σταθερές και έτσι θα αναγκάσει τον αντίπαλο να προσαρμόζεται πάνω του, όπως πρέπει να συμβαίνει στα περισσότερα παιχνίδια πρωταθλήματος. Διαφορετικά ο δρόμος της συνοχής, της ισορροπίας και της σταθερότητας δεν θα φανεί ποτέ.