Ο Μανώλης Γλέζος ήταν ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, ο πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης, ανοιχτόμυαλος και ακούραστος αγωνιστής της Αριστεράς, εργάτης των γραμμάτων, γνήσιος πατριώτης, διεθνιστής στην πράξη. Με ιδέες ξάστερες σαν τον ουρανό της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Απειράθου. Ανυπότακτος και απροσκύνητος σε κάθε δυνάστη του λαού μας, έμπρακτα αλληλέγγυος με άλλους λαούς που αγωνίζονταν για τη λευτεριά και το δίκιο τους.
Εάν ζούσε, θα απαντούσε για τα σημερινά προβλήματα, με βάση όσα είχε πει και γράψει στη διαχρονική αγωνιστική πορεία του.
Η 28η Οκτωβρίου πέρασε. Ο Μανώλης, μόλις ξέσπασε ο πόλεμος, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ζήτησε να καταταγεί ως εθελοντής, για να πολεμήσει τον ιταλικό φασισμό. Δεν του επετράπη, λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Εάν ζούσε, θα επαναλάμβανε αυτά που έγραφε για αυτή την επέτειο:
«Η 28η Οκτωβρίου θα τιμηθεί ως μια επέτειος, που συμβολίζει την αντίσταση του ελληνικού λαού εναντίον ενός εισβολέα. Είναι χαρακτηριστικό, η 25η Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου σηματοδοτούν έναρξη αγώνων για ελευθερία και αντίσταση και όχι ενθρονίσεις βασιλέων, επινίκια, θριάμβους».
Η 17η Νοέμβρη, επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατά της αμερικανοκίνητης στρατιωτικής χούντας, έρχεται. Ο Μανώλης, εάν ζούσε, δεν θα έλεγε τίποτε περισσότερο από όσα σηματοδότησε με μία συμβολική του κίνηση.
Ηταν Παρασκευή 17 Νοέμβρη 2017. Χιλιάδες κόσμου, όπως κάθε χρόνο, είχαν συγκεντρωθεί στο Πολυτεχνείο, αφήνοντας ένα κόκκινο γαρίφαλο ή ένα στεφάνι στη μνήμη των πεσόντων της εξέγερσης. Ο Μανώλης δεν λογάριασε τις κακές καιρικές συνθήκες. Κατευθύνθηκε στο μνημείο και, αφού στάθηκε μέσα στην καταρρακτώδη βροχή ακίνητος, ύψωσε τη γροθιά του.
Σήμερα, συνεχίζεται με τη στήριξη της Δύσης η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Ο Μανώλης, με βάση τις διαχρονικές θέσεις του εναντίον της γενοκτονίας και ότι εκεί δεν θα υπάρξει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, δηλαδή χωρίς να δημιουργηθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, θα έβρισκε τον πιο ευφάνταστο τρόπο να ενεργοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη, όπως έκανε ως ευρωβουλευτής το 2015.
Τότε συμμετείχε στη διαμαρτυρία ευρωβουλευτών από χώρες της Ευρώπης ενάντια στις στρατιωτικές επεμβάσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Στα έδρανα της Ευρωβουλής, σήκωσαν πλακάτ που έγραφαν «Οχι στη στρατιωτική επίθεση του Ισραήλ στην Παλαιστίνη», «τέλος στην κατοχή της Παλαιστίνης», ζητώντας ευρωπαϊκή παρέμβαση για να σταματήσει το δράμα του παλαιστινιακού λαού.
Σήμερα υπάρχει ο κίνδυνος οι πόλεμοι στην Παλαιστίνη και στην Ουκρανία να γενικευτούν περιφερειακά ή και παγκόσμια. Ο Μανώλης, εάν ζούσε σήμερα, θα έκανε αυτό που έκανε διαχρονικά. Θα πρωτοστατούσε στους φιλειρηνικούς αντιπολεμικούς αγώνες, βροντοφωνάζοντας ότι πρέπει να υπάρχει ειρήνη και φιλία μεταξύ των λαών και το σύνθημα «σταματήστε τον πόλεμο»!
Σήμερα, έχει παγώσει η συζήτηση στη χώρα μας για τις γερμανικές οφειλές. Παρά τις ομόφωνες αποφάσεις της ελληνικής Βουλής για τη διεκδίκησή τους, οι κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτε ουσιαστικό γι’ αυτό. Ο Μανώλης, εάν ζούσε, δεν θα έλεγε τίποτε περισσότερο από αυτά που πολύ εύστοχα έγραψε στο βιβλίο του «Και ένα μάρκο να ήταν….», εκδόσεις Λιβάνη.
«Και ένα μάρκο να ήταν η οφειλή, η Γερμανία έχει τη νομική, ιστορική, αλλά προπαντός την ηθική υποχρέωση να εκπληρώσει τα χρέη της απέναντι στην Ελλάδα. Δεν µας διακατέχει µίσος κατά του γερμανικού λαού. Επιδιώκουμε τη φιλία των λαών Ελλάδας και Γερμανίας. Προϋπόθεση απαραίτητη, όμως, της φιλίας αποτελεί η αποκατάσταση του δικαίου».
Για τη συνεχιζόμενη πολυδιάσπαση της Αριστεράς είχε πει σε διάλογό του με πολίτη το εξής χαρακτηριστικό:
– «Αλλά ποιον να ψηφίσω από την Αριστερά, όταν είναι διαιρεμένη;
– Να ψηφίσεις εκείνον το πολιτικό σχηματισμό, που προτείνει την ενότητα της Αριστεράς, παρουσιάζει λύσεις για να βγούμε από το αδιέξοδο και ο πρότερος πολιτικός βίος του αποτελεί εγγύηση για το μέλλον».
Σήμερα, με αφορμή τη βαθιά κρίση του ΣΥΡΙΖΑ και τη συζήτηση που επανέρχεται ότι η αιτία του κακού είναι η μνημονική συνθηκολόγησή του το 2015, θα επαναλάμβανε αυτό που δήλωσε το 2015, διαφωνώντας με το 3ο μνημόνιο.
«Μερικοί υποστηρίζουν, πως σε μια συμφωνία, πρέπει κι εσύ να υποχωρήσεις. Κατ’ αρχήν ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά».
Αισθάνομαι μεγάλη τιμή, που συνδέθηκα πολιτικά, προσωπικά και οικογενειακά με τον Μανώλη Γλέζο. Που υπήρξα συνταξιδιώτης του στις φουρτουνιασμένες θάλασσες των αγώνων για δημοκρατία, ελευθερία, κοινωνική πρόοδο και σοσιαλισμό, με αυτόν πάντα στην πρώτη γραμμή.
Ο Μανώλης έλεγε ότι η αφύπνιση, η εναντίωση, η εξέγερση, η οργή και αγανάκτηση των καταπιεσμένων δεν αρκούν, αλλά πρέπει να μετατρέπονται σε πολιτική δράση για το γκρέμισμα του καθεστώτος της καταπίεσης, αλλά και το χτίσιμο ενός καινούργιου καλύτερου κόσμου χωρίς βία, εκμετάλλευση, πολέμους, όπου σε καθεστώς λαϊκής κυριαρχίας οι πολίτες θα αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον τους.
Θα ζει στους αγώνες μας αλλά και των μελλοντικών γενιών, για εθνική ανεξαρτησία, ελευθερία, δημοκρατία ενάντια στον φασισμό, λαϊκή κυριαρχία, ειρήνη, κοινωνική ισότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, για τα οποία ακατάπαυστα αγωνίστηκε.
Ο Δημήτρης Στρατούλης είναι γραμματέας του κόμματος «Λαϊκη Ενότητα – Ανυπότακτη Αριστερά», πρ. υπουργός και βουλευτής