«Από τους 20 πλουσιότερους ανθρώπους στον πλανήτη, οι 14 είναι Αμερικανοί, σύμφωνα με τη σχετική λίστα του Bloomberg. Ο συνολικός πλούτος που κατέχουν (οι 14) ανέρχεται σε πάνω από 2,1 τρισ. δολάρια – ποσό που αντιστοιχεί σε περίπου 7,5% του ετήσιου Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος των Ηνωμένων Πολιτειών. Οσο για τον Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, τον πιο ισχυρό άνδρα στη Γεωργία, εκτιμάται ότι διαθέτει περιουσία αξίας 7,6 δισ. δολαρίων, η οποία αντιστοιχεί στο ένα τέταρτο του ΑΕΠ της χώρας του».
Το απόσπασμα από την ανάλυση του Politico αρκεί, πιθανότατα, προκειμένου να πείσει και τους πλέον δύσπιστους για την ισχύ που διαθέτει ο Ιβανισβίλι – «ο άνθρωπος που αγόρασε μια χώρα», σύμφωνα με τον τίτλο του συγκεκριμένου άρθρου. Οπως δε ισχυρίστηκαν τόσο οι Βρυξέλλες όσο και η φιλοευρωπαία πρόεδρος της Γεωργίας, Σαλόμε Ζουραμπισβίλι, αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Σαββάτου και την επικράτηση του κόμματος Γεωργιανό Ονειρο που ο ίδιος ίδρυσε, είναι αυτή η ισχύς που ευθύνεται για το γεγονός ότι η χώρα παραμένει σε μεγάλο βαθμό προσδεμένη στο «άρμα» της Μόσχας. Βλέποντας, ταυτόχρονα, τον δρόμο της προς την ΕΕ να στενεύει επικίνδυνα.
«Από μια γυάλινη έπαυλη στην κορυφή του λόφου έξω από την Τιφλίδα, που παρομοιάζεται από τους επικριτές του με ένα λημέρι των κακών από ταινία του Τζέιμς Μποντ, ο Μπιτζίνα Ιβανισβίλι είναι αυτός που, εδώ και πάνω από μία δεκαετία, ηγείται της στροφής της χώρας του που τη φέρνει μακριά από τη Δύση» σημειώνει στη δική του ανάλυση ο «Guardian». Συμπληρώνοντας ότι «με την πιο πρόσφατη εκλογική νίκη που σημείωσε το κόμμα του, η πορεία αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια».
Η αλήθεια είναι ότι ο Ιβανισβίλι, μετά τη σύντομη θητεία του ως πρωθυπουργού, την περίοδο 2012-13, προτιμά να μη βρίσκεται συχνά στη σφαίρα της δημοσιότητας και να κινεί τα νήματα της εξουσίας αφανώς. Αυτή τη φορά ωστόσο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το «φρούριό» του και να λάβει μέρος στην προεκλογική εκστρατεία πιο ενεργά παρά ποτέ, αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα της αναμέτρησης και το ενδεχόμενο οι κάλπες να «γκρέμιζαν» ό,τι μεθοδικά έχει χτίσει όλα αυτά τα χρόνια.
Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να κρατά απλωμένο γύρω από τη ζωή και τις δραστηριότητές του ένα πέπλο μυστηρίου. «Του αρέσει να κάνει τα πάντα από το παρασκήνιο. Δεν είναι από εκείνους τους ηγέτες οι οποίοι είναι ιδιαίτερα ορατοί στο ευρύ κοινό εμφανιζόμενοι διαρκώς στις τηλεοπτικές οθόνες και εκφωνώντας λόγους. Αποτελεί περισσότερο μια σκιά και νομίζω πως το προτιμά» εξηγεί στο δίκτυο France24 η Αννα-Σοφί Μας, ειδική σε θέματα πρώην σοβιετικών δημοκρατιών. «Μπορώ να σας πω τα πάντα, αλλά δεν θα είστε σε θέση να ελέγξετε τίποτε από αυτά» έχει πει χαρακτηριστικά σε μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις του.
Αυτό που αξίζει σίγουρα να σημειωθεί – ή, για την ακρίβεια, να υπενθυμιστεί – είναι πως ο τεράστιος πλούτος του Ιβανισβίλι προέκυψε ξαφνικά, σε μια από τις μεγάλες «στροφές» της Ιστορίας, χωρίς ούτε καν ο ίδιος να το περιμένει. Εξάλλου, ανήκει ουσιαστικά στην κατηγορία εκείνων των «επιτήδειων» οι οποίοι όρμησαν σαν ύαινες για να κατασπαράξουντην περιουσία της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενωσης, τμήμα της οποίας ήταν και η Γεωργία (πατρίδα, εκτός των άλλων, του Ιωσήφ Τσουκασβίλι ή Στάλιν), όταν αυτή κατέρρευσε, με αποτέλεσμα να μετατραπούν σε ολιγάρχες, περίπου εν μια νυκτί. «Η ανέλιξη σε μια θέση ισχύος είναι κάτι που συνήθως απαιτεί χρήμα – και οι ευκαιρίες να βγάλει κανείς πολύ χρήμα ήταν άφθονες στις μέρες του χάους και του καπιταλισμού-καζίνο που ακολούθησαν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ», όπως σημειώνει το Politico.
Επειτα από όλα τα παραπάνω, είναι αναμενόμενο αρκετοί να τον κατηγορούν ως «πράκτορα της Ρωσίας», ο οποίος επιδιώκει τελικώς να προσφέρει «το κεφάλι της Γεωργίας στο πιάτο του Πούτιν». Οσο για τη Δύση, τον έχει βάλει στις «μαύρες λίστες» της, έστω κι αν είναι γνωστό ότι ΗΠΑ και ΕΕ στήριξαν ουσιαστικά την άνοδό του στην εξουσία, αφότου έχασαν το στοίχημα με τον Μιχαήλ Σαακασβίλι – τον πρόεδρο την περίοδο 2008-2013, ο οποίος επιχείρησε να φέρει τη χώρα στο δυτικό στρατόπεδο, προκαλώντας τη βίαιη αντίδραση της Μόσχας και τον οδυνηρό για τη Γεωργία πόλεμο των πέντε ημερών τον Αύγουστο του 2008.
Πάντως, ο Ιβανισβίλι μοιάζει αποφασισμένος να εκμεταλλευθεί τη νέα τετραετία προκειμένου να ξεκαθαρίσει μια και καλή τους λογαριασμούς του με τους αντιπάλους του. Ανάμεσά τους και την πρόεδρο Ζουραμπισβίλι, η οποία την Τετάρτη κλήθηκε στην εισαγγελία, για να παρουσιάσει αποδείξεις αναφορικά με τους ισχυρισμούς της περί νοθείας και αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος. Παράλληλα, δεν χάνει την ευκαιρία να «τρίψει στη μούρη» των αντιπάλων του ότι έχει συμμάχους και στην Ευρώπη. Οπως, για παράδειγμα, τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας και ασκούντα την εξάμηνη περιοδική προεδρία της ΕΕ, Βίκτορ Ορμπαν, ο οποίος έσπευσε να επισκεφθεί την Τιφλίδα τη Δευτέρα, την ώρα που χιλιάδες διαδηλωτές κατέβαιναν στους δρόμους.
Είναι γεγονός βεβαίως ότι ο «υπουργός Εξωτερικών» της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ, διεμήνυσε πως ο Ορμπαν σε καμία περίπτωση δεν εκπροσωπεί και δεν εκφράζει τις επίσημες θέσεις της στο συγκεκριμένο θέμα. Οπως έχει κάνει και σε άλλες περιπτώσεις, χωρίς να πτοήσει κανέναν και χωρίς να αλλάξει την ουσία. Κάτι που σημαίνει πως, για την ώρα, ο Ιβανισβίλι μπορεί να αισθάνεται ασφαλής.