Στο καραμανλικό καλεντάρι μπήκαν τέσσερις παρεμβάσεις σε διάστημα μόνο 40 ημερών.
Μετά τις ομιλίες του πρώην πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα, αναμένονται άλλες δύο σε Αθήνα (8 Δεκεμβρίου) και Ξάνθη (15 Δεκεμβρίου), ενώ στον ορίζοντα διαμορφώνονται ευκαιρίες για περαιτέρω δημόσιες εμφανίσεις έστω… σιωπηλά – συμπεριλαμβανομένης μιας νέας κοινής παρουσίας με τον έτερο πρώην πρωθυπουργό, που θα είναι η πρώτη μετά τη διαγραφή του Μεσσήνιου –, αλλά μένει να φανεί εάν και πότε θα αξιοποιήσει τις προσκλήσεις.
Μέχρι στιγμής ο Μακεδόνας δεν έχει κατονομάσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και γενικώς αποφεύγει να προσωποποιεί την κριτική του (είτε στον Πρωθυπουργό είτε σε κυβερνητικά στελέχη), η οποία ωστόσο είναι εφ’ όλης της ύλης και κατευθύνεται με σαφέστατες αιχμές στο Μαξίμου.
Απόκλιση από αυτή την καραμανλική προσέγγιση των όχι ακραίων διατυπώσεων, αλλά με εμφανή «καρφιά» συνήθως ενδεδυμένα με ευρωπαϊκό κάλυμμα δεν αναμένεται να υπάρξει άμεσα: ούτε τη μεθεπόμενη Κυριακή στην Παλαιά Βουλή όπου θα είναι κεντρικός ομιλητής με αιχμή τα εθνικά στην εκδήλωση για τα 80 χρόνια από την απελευθέρωση της Καρπάθου (ο Σύλλογος Απανταχού Καρπαθίων έχει καλέσει και τον Σαμαρά), ούτε στα μέσα του επόμενου μήνα στη θρακική πόλη όπου εδρεύει η Συνεταιριστική Ενωση Καπνοπαραγωγών Ελλάδος, της οποίας προεδρεύει.
Ο επί πεντέμισι χρόνια πρωθυπουργός, αλλά σιωπηλός για περισσότερο από μία δεκαετία, καθώς μέχρι το τέλος της κοινοβουλευτικής πορείας του τον Φεβρουάριο του 2023 επέλεγε ως πρώτη γραμμή μόνο τα ορεινά στην αίθουσα της Ολομέλειας, έχει αλλάξει ρότα με τακτικές ομιλίες.
Αυτές είναι άνω των 20 λεπτών και εφ’ όλης της ύλης (από τα ευρωπαϊκά, τα βαλκανικά και τα ελληνοτουρκικά, μέχρι θέματα ανισοτήτων και «νομιμοποίησης» του πολιτικού συστήματος), ενώ και μόνο το γεγονός ότι… σπάει τη σιωπή του ανά δεκαήμερο πια απασχολεί το γαλάζιο παρασκήνιο.
Επιχειρείται δηλαδή ερμηνεία των προθέσεών του και των λόγων που τον οδήγησαν σε αλλαγή στάσης.
Πρόσωπα του ευρύτερου κύκλου του παραπέμπουν στις σημερινές συνθήκες, «στον πολύ δύσκολο και απρόβλεπτο κόσμο που η χώρα μας πρέπει να δώσει τις μάχες της» με τα δικά του λόγια, για να δικαιολογήσουν τις συχνές τοποθετήσεις του για την τρέχουσα πολιτικο-κοινωνική επικαιρότητα, προβάλλοντας τις αρχές και τις αξίες της κεντροδεξιάς παράταξης.
Στις ρίζες της ΝΔ και στον ιδρυτή της παράταξης παραπέμπει τακτικά και ο Μητσοτάκης, ωστόσο η προβολή ατζέντας λαϊκής ατζέντας λειτουργεί, όπως πιστεύουν αρκετοί, ως υπενθύμιση Καραμανλή για την ανάγκη φροντίδας της παραδοσιακής βάσης – αν όχι ως προειδοποίηση για τον στρατηγικό προσανατολισμό του Πρωθυπουργού στην άλωση του πολιτικού Κέντρου.
Εκφραστής της ενότητας της ΝΔ
Αλλοι το θέτουν διαφορετικά: είναι πλέον αγεφύρωτες, όπως λένε, οι πολιτικές και ψυχικές αποστάσεις του Καραμανλή με την ηγεσία, αλλά ο ίδιος νιώθει την ανάγκη να απευθύνεται στο ακροατήριο που επίσης νιώθει αποστασιοποιημένο, εμφανίζοντας εαυτόν ως φυσικό εκφραστή της ενότητας της ΝΔ.
Για πολλούς δεν είναι τυχαίο ότι ο κοινός βηματισμός με τον Σαμαρά μέσα από διαδοχικές, κοινές παρουσίες και απουσίες ξεκίνησε στην προεκλογική περίοδο για την ευρωκάλπη, αλλά η εντατικοποίηση των παρεμβάσεων Καραμανλή έγινε αισθητή ύστερα από αναπάντεχο για τη ΝΔ εκλογικό αποτέλεσμα.
Είναι σαφές ότι Μητσοτάκης και Καραμανλής ακολουθούν πορείες που προσώρας δεν συναντώνται πουθενά, ενώ προσωπικά ο Μακεδόνας δεν αισθάνεται καμία πίεση να υπερασπιστεί πεπραγμένα και χειρισμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
«Σίγουρα νιώθει πιο απελευθερωμένος» εκτιμά πρόσωπο του κύκλου συνομιλητών του.
«Στηρίζω πάντα την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, την παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και υπηρετώ αδιαλείπτως επί μισό σχεδόν αιώνα.
Πιστός στην ιστορία της, την ιδεολογία, τις αρχές και τις αξίες της» έλεγε ο ίδιος πέρυσι, στους τίτλους τέλους της 34χρονης κοινοβουλευτικής παρουσίας του.
Για τους περισσότερους η επισφράγιση της νέας στάσης Καραμανλή χαράχτηκε τον περασμένο Ιούλιο, έναν μήνα μετά τη σοβαρή απόκλιση του εκλογικού ποσοστού της ΝΔ από τις δεδηλωμένες προσδοκίες: στο Πολεμικό Μουσείο, όταν ανέβηκε στο βήμα του ομιλητή μετά τα σφοδρά πυρά Σαμαρά στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και διερωτήθηκε με νόημα «τώρα εγώ τι να πω;».
Είχε περάσει ένας χρόνος από την αποκάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών και της ομιλίας από τα Ανώγεια, που είχε προκαλέσει το βασικό ρήγμα και πολλαπλές αναταράξεις λόγω της φρασεολογίας του («ιοβόλες σκιές», «επίκληση του απορρήτου», «κάθαρση του δημόσιου βίου»).
Δυσθυμία για τη διαγραφή
Στην τελευταία παρέμβασή του από την Πάτρα ο Μακεδόνας μπορεί να πήρε εμμέσως απόσταση από τη ρότα Σαμαρά που καρφώνει ευθέως έως και προσωποιημένα την κυβέρνηση, αλλά υπερασπίστηκε το δικαίωμά του στην «έντονη κριτική, τη διαφορετική ανάγνωση», δείχνοντας δυσθυμία για τη διαγραφή.
Οσο για το θέμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας, είπε με νήμα ότι τον τιμά η πρόταση Σαμαρά, όμως το θέμα ούτε τον αφορά ούτε τον ενδιαφέρει.
Και εδώ υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες: από τη μία όσοι θεωρούν ότι ο Καραμανλής θέλησε να καθαρίσει το τοπίο ως προς τις στοχεύσεις του διευκολύνοντας τελικά και τον Μητσοτάκη απέναντι σε εσωκομματικές πιέσεις. Από την άλλη, όσοι είδαν άλλη μία έμμεση πλην σαφή επιβεβαίωση των κακών σχέσεων με το Μαξίμου.