Ο γνωστός σε όλη την Αυστραλία, Σάκης Ζαφειρόπουλος, τιμήθηκε φέτος με το βραβείο “Spiro Stamoulis Lifetime Achievement Award” του HACCI “για την προσφορά του στη γεφύρωση πολιτισμών και την προώθηση της πολυπολιτισμικής κατανόησης”.
Ποιος είναι όμως ο Σάκης Ζαφειρόπουλος;
Δεν πάει πολύς καιρός που τον φιλοξένησε ο “Νέος Κόσμος” από όπου και τα στοιχεία που ακολουθούν:
Γενήθηκε το 1946 στη Φλώρινα, τελείωσε το Γυμνάσιο στην Ελλάδα και στη συνέχεια μετανάστευσε στην Αυστραλία όπου σπούδασε Πληροφορική. Εργάστηκε σκληρά, λαμβάνοντας διευθυντικές θέσεις στους σιδηροδρόμους της Βικτώριας, ως διευθυντής στο ομοσπονδιακό υπουργείο Μετανάστευσης και γενικός διευθυντής της Special Broadcasting Service στη Βικτώρια και υπηρέτησε την ομογένεια ως στέλεχος ομογενειακών φορέων και οργανισμών.
Τιμήθηκε με το Member of the Order of Australia για την 40χρονη προσφορά του και υπήρξε πρόεδρος των Δ.Σ. της «Φροντίδας» ενώ παραμένει πρέοδρος του Καναλιού 31 και μέλος του Δ.Σ. του Φιλανθρωπικού Ιδρύματος Δήμου Μελβούρνης και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Πολυπολιτισμού και Καλών Τεχνών της πολιτειακής κυβέρνησης
.Σε συνέντευξη που παραχώρησε τότε στο “Νέο Κόσμο” ο Σάκης Ζαφειρόπουλος επέλεξε να μιλήσει περισσότερο για την ελληνική παροικία και λιγότερο για τον εαυτό του.
Χαρακτηρίζει «μικρόβιο» το ότι ασχολήθηκε με τα κοινά από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Αυστραλία, μικρόβιο το οποίο «φυτεύτηκε μέσα μου στα γυμνασιακά μου χρόνια, όταν κέρδισα μία υποτροφία ως μαθητής ακόμα, να διοργανώσω έναν σύλλογο σε ένα χωριό της Ελλάδας. Πήγα τότε σε ένα χωριό και ήρθα σε επαφή με τους ντόπιους και οργάνωσα ένα σύλλογο αρχαιοτήτων και αρχίσαμε να μαζεύουμε νομίσματα και άλλα ευρήματα που έβρισκαν οι κάτοικοι του χωριού. Αυτή η πρωτοβουλία, νομίζω, έβαλε μέσα μου αυτό το μικρόβιο. Μου άρεσε. Μετά, όταν ήρθα στην Αυστραλία, αναμίχθηκα στην ποδοσφαιρική ομάδα του «Αλέξανδρου» ως γραμματέας. Μου άρεσε να οργανώνω, να βάζω τα πράγματα σε μία τάξη».Ο ίδιος, γνωρίζοντας πλέον καλά πως λειτουργεί το σύστημα, εκτιμά ότι στους αυστραλιανούς οργανισμούς επικρατεί τάξη, υπάρχει μεγαλύτερη κατανόηση, ανοχή και συνεργασία από ότι στους παροικιακούς.
«Εμείς στην Κοινότητα, για παράδειγμα, μπορεί να χάσουμε μήνες, χρόνια, στο ποιον θα εκλέξουμε, ποια παράταξη θα βγει, πόσα μέλη θα βγάλουμε και τα λοιπά και τα λοιπά. Οι αυστραλιανοί οργανισμοί – και μιλάω για αξιόλογους οργανισμούς – δίνουν έμφαση στη σωστή επιλογή και δεν αναλώνονται σε διαδικαστικές καθυστερήσεις» σημειώνει χαρακτηριστικά, ενώ σε αλλο μέρος της συνέντευξης τονίζει: «Εμείς οι Έλληνες είμαστε δύσπιστοι. Κολλάμε στην διαδικασία ενώ οι μη ελληνικοί οργανισμοί προσηλώνονται στην στρατηγική. Δεν θέλω να κατηγορήσω τους παροικιακούς οργανισμούς, μιλώ για την δική μου εμπειρία, μπορεί σήμερα τα πράγματα να έχουν αλλάξει. Θυμάμαι όταν ήμουν στον «Αλέξανδρο» μπορεί να μιλούσαμε πέντε ώρες για ένα θέμα, μετά να πηγαίνουμε από το ένα στο άλλο και τελικά μετά από πέντε ώρες συνεδρίασης να μην έχουμε βγάλει συμπέρασμα. Μετά λείπει η έρευνα από τους παροικιακούς οργανισμούς.
Εμείς οι Έλληνες την έρευνα την θεωρούμε… ‘εγώ ξέρω τι χρειάζεται, συμφωνείτε; Ας το κάνουμε λοιπόν’. Χωρίς επιστημονική έρευνα δεν μπορείς να πας μπροστά. Όλοι οι αυστραλιανοί οργανισμοί θα κάνουν την έρευνά τους πριν κάνουν κάτι. Μετά, υπάρχει αυτό που λέμε έλλειψη συμβουλευτικών διαδικασιών. Δεν ρωτάμε εμείς οι Έλληνες τους δικούς μας τι θέλουν από ένα οργανισμό. Παίρνουμε αποφάσεις χωρίς να κάνουμε ουσιαστική αποτίμηση των αναγκών».Αναφορικά με τις σκέψεις του για το μέλλον της ελληνικής παροικίας», ο Σάκης Ζαφειρόπουλος σημειώνει μεταξύ άλλων: «Πρέπει, κατ’ αρχήν, να καταλάβουμε ότι πρέπει να ασχοληθούμε με το μέλλον. Μέχρι τώρα ασχολούμαστε είτε με το παρόν είτε με το παρελθόν. Στο μέλλον, ως παροικία δεν έχουμε δώσει την πρέπουσα βαρύτητα. Το παρελθόν πρέπει να μας διδάσκει και η βαρύτητα να είναι στο μέλλον. Δεν μιλάω για παροικιακούς οργανισμούς αλλά για όλη την παροικία», ενώ σε άλλο σημείο τονίζει: «Μας λείπει η ματιά και η σοβαρή ματιά στο τι κάνουν οι άλλες παροικίες. Ο τρόπος με τον οποίο οι Εβραίοι κάνουν το λόμπι είναι ενδεικτικός. Εκείνοι πάνε ενωμένοι στην κυβέρνηση. Εμείς πάμε; Όχι δεν πάμε. Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας οργανισμός διαφορετικός, ένας και αντιπροσωπευτικός. Ένας και ουσιαστικός. Τώρα έτσι όπως είμαστε κανένας δεν μας παίρνει στα σοβαρά. Πάει το ΣΑΕ και λέει αντιπροσωπεύω τον Ελληνισμό, μετά πάει η Εκκλησία και λέει το ίδιο, πάνε οι Κοινότητες και λένε το ίδιο. Ποιος θα μας πάρει στα σοβαρά. Οι πολιτικοί γελάνε πίσω από την πλάτη μας».
Ο Σάκης Ζαφειρόπουλος σημείωνε στο τέλος στη συνέντευξη πως θα ήθελε να γίνει μία μελέτη που θα αναλύει τα προβλήματα της παροικίας και θα αξιολογεί τις μελλοντικές ανάγκες της. Αυτό θεωρεί το Α της προσπάθειας και μιλά για έρευνα σε όλα τα θέματα, όπως γλώσσα, κοινωνικές υπηρεσίες, πολιτισμό. Θεωρεί την συνένωση των οργανισμών ως ανέφικτη αλλά την δημιουργία συνεργασιών μεταξύ κάποιων οργανισμών, εφικτή και άξιο στόχο.
Ομιλία Αποδοχής Βραβείου “Σπύρος Σταμούλης”
Την Παρασκευή, αποδεχόμενος το βραβείο του ο Σάκης Ζαφειρόπουλος είπε μεταξύ άλλων:
Αξιότιμη Πρόεδρε Φωτεινή Κυπραίος, εκλεκτά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του HACCI, σεβαστά μέλη της κριτικής επιτροπής, κυρίες και κύριοι.
Με βαθιά ευγνωμοσύνη και ταπεινότητα στέκομαι ενώπιόν σας για να αποδεχθώ το αξιόλογο βραβείο «επίτευγμα ζωής – Σπύρος Σταμούλης». Το γεγονός ότι αυτή η αναγνώριση προέρχεται από το HACCI, έναν οργανισμό που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στην προώθηση των ελληνικών αξιών και της ταυτότητάς μας στη διασπορά για τα τελευταία 35 χρόνια, καθιστά αυτή την τιμή ιδιαίτερα σημαντική.
Το ταξίδι μου στην κοινοτική υπηρεσία ξεκίνησε πριν από πέντε και πλέον δεκαετίες, σε μια εποχή που η Αυστραλία ήταν αισθητά διαφορετική. Το κοινωνικό τοπίο, οι δημόσιες πολιτικές, οι ευκαιρίες και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζαμε τότε απείχαν πολύ από αυτό που βλέπουμε σήμερα. Ωστόσο, ήταν ακριβώς αυτές οι προκλήσεις που διαμόρφωσαν το όραμά μου.
Ως νέος μετανάστης στην χώρα αυτή, αντλώντας έμπνευση από τους υπερήφανους Έλληνες προγόνους μας, που κατείχαν την τέχνη της διάδοσης των πολιτιστικών τους αξιών πέρα από τα εθνικά τους σύνορα, αναγνώρισα ότι η αληθινή ενσωμάτωση μπορεί να ευδοκιμήσει μόνο όταν οι διάφορες κοινότητες εξωτερικεύσουν τις δραστηριότητες τους και αρχίσουν να καλλιεργούν αρμονικές σχέσεις με τον επικρατούντα αγκλοκελτικό πολιτισμό.
Αυτή η συνειδητοποίηση με οδήγησε στην ίδρυση του Multicultural Arts Victoria (MAV) το 1973, πρωτοπορώντας στη δημιουργία ενός πολυεθνικού πολιτιστικού οργανισμού πριν από την ύπαρξη συμβουλίων εθνικών κοινοτήτων ή πολυπολιτισμικών επιτροπών. Σήμερα, μετά από πέντε δεκαετίες συνεχούς υπηρεσίας, το MAV συνεχίζει την ζωτική αποστολή του στην προώθηση της πολιτιστικής ποικιλομορφίας και της κοινωνικής ένταξης. Νιώθω βαθιά τιμή που, ως ιδρυτικός πρόεδρος, αναγνωρίστηκα πρόσφατα ως ισόβιο μέλος στην 50ή επέτειό του.
Ενώ είμαι υπερήφανος για την εκτεταμένη εθελοντική μου υπηρεσία στην Ελληνική παροικία, είμαι εξίσου υπερήφανος που βοήθησα την ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία να αναγνωρίσει τα τεράστια οφέλη της αποδοχής και της σωστής διαχείρισης της πλούσιας πολιτιστικής μας ποικιλομορφίας.
Κατά τη διάρκεια αυτού του μακρόχρονου εθελοντισμού μου, έμαθα ότι η αποτελεσματική κοινοτική υπηρεσία απαιτεί συγκεκριμένες ηγετικές ικανότητες που συμπεριλαμβάνουν την ευαισθησία, τη ταπεινότητα και την γνήσια συνεργασία. Στέκομαι εδώ γνωρίζοντας ότι πολλά από τα επιτεύγματά μου δεν θα ήταν δυνατά χωρίς την υποστήριξη πολλών ατόμων που μοιράστηκαν το όραμά μου.
Επιτρέψτε μου να μοιραστώ τον δεκάλογο των κατευθυντήριων αρχών μου—την φιλοσοφική πυξίδα που έχει καθοδηγήσει την κοινοτική μου υπηρεσία:
1. Διατήρηση ενός σαφούς, ακλόνητου οράματος
2. Καλλιέργεια γνήσιας ομαδικής εργασίας και αναγνώριση της εθελοντικής προσφοράς
3. Ανάπτυξη ποικίλων δεξιοτήτων και προοπτικών
4. Καλλιέργεια πάθους με παράλληλη αποδοχή της σκληρής δουλειάς
5. Επίδειξη αποφασιστικότητας, επιμονής και ανθεκτικότητας
6. Ανάπτυξη πολιτικής οξυδέρκειας
7. Αγκάλιασμα της μοναδικότητας όταν είναι σκόπιμο
8. Άσκηση ταπεινότητας στην ηγεσία
9. Εφαρμογή συνεχούς παρακολούθησης και αξιολόγησης
10. Εκτίμηση της οικογενειακής υποστήριξης πάνω απ’ όλα
Και ενώ αυτό το σημαντικό βραβείο με τιμά βαθύτατα, η πραγματική ανταμοιβή ήταν το να βλέπω πώς η μικρή μου συνεισφορά έχει επηρεάσει θετικά την ευημερία της κοινότητάς μας. Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για πρωτοβουλίες μου που προβάλουν την ελληνική γλώσα και γιορτάζουν την ελληνική μας κληρονομιά, όπως το Φεστιβάλ της Lonsdale Street και το Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το οποίο φέτος προσέλκυσε ένα πρωτοφανές κοινό 7.000 ατόμων.
Πριν κλείσω, πρέπει να ευχαριστήσω την σύζυγο μου, Denise, και τα παιδιά μας, Αναστασία και Νικόλα για την αδιάκοπη υποστήριξή τους.
Στους λοιπούς βραβευθέντες εύχομαι, συγχαρητήρια. Τα επιτεύγματά σας συνεχίζουν να εξυψώνουν την κοινότητά μας, να τιμούν την κοινή ελληνική μας κληρονομιά και να δίνουν ένασμα στην νέα γενιά ηγεσίας να συνεχίσει να υπηρετεί την κοινότητά μας με πάθος και αφοσίωση.
Και στο HACCI – σας ευχαριστώ για αυτή τη μεγάλη τιμή”.
The post Ο Σάκης Ζαφειρόπουλος, που τιμήθηκε με βραβείο HACCI, εξωτερικεύει τις σκέψεις του για την παροικία και τον πολυπολιτισμό appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.