Είναι πολύ δυσάρεστο να λιποθυμούν μαθητές σε κλαμπ από την κατανάλωση αλκοόλ. Είναι θλιβερό να πρέπει να νοσηλευτούν επιπλέον. Είναι όμως σοκαριστικό; Σε μια χώρα που αρέσκεται να τροφοδοτεί τον ηθικό πανικό της από το γεγονός ότι δεν εφαρμόζονται οι νόμοι της, πράγμα το οποίο αποτελεί εκ των πραγμάτων μια κανονικοποιημένη κατάσταση από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, το περιστατικό που συνέβη στο κλαμπ στη Βουλιαγμένης είναι απλά το τρέχον ζήτημα που προσφέρεται για προσάναμμα στον πανικό μας: «Α, πίνουν οι ανήλικοι». «Τους σερβίρουν αλκοόλ σε νυχτερινά κλαμπ χωρίς να τους ζητήσουν ταυτότητα». Σε λίγο θα μας πουν για νέο κι ότι στη θάλασσα ζουν ψάρια!
Θυμάμαι τουλάχιστον πέντε πρόσφατα αντίστοιχα περιστατικά από την ειδησεογραφία με κάποια νέα ή νέο να διακομίζεται χωρίς τις αισθήσεις του λόγω κατανάλωσης αλκοόλ σε νοσοκομείο. Με μια σύντομη αναζήτηση βρήκα πολύ περισσότερα. Τελείωσα το σχολείο το 2019. Πρώτη φορά μέθυσα σε κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας του λυκείου μου, άμαθος από ποτό και με το κρασί να διατίθεται σε άφθονες ποσότητες στην εκδήλωση. Είναι κοινός τόπος ότι σχεδόν σε καθεμία από τις πολυήμερες «εκπαιδευτικές» σχολικές εκδρομές καταναλώνεται αλκοόλ σε μεγάλες ποσότητες: από τα δωμάτια των ξενοδοχείων που μένουν οι μαθητές μέχρι τα κέντρα στα οποία βγαίνουν με τη συνοδεία των καθηγητών τους. Ολοι μας έχουμε να αφηγηθούμε κάποιο περιστατικό (λιγότερο ή περισσότερο τραβηγμένο) που συνοδεύεται από την κατανάλωση αρκετού αλκοόλ σε κάποια τριήμερη εκδρομή· πολλά από αυτά τα περιστατικά κατέληξαν επίσης στο νοσοκομείο με τη συνοδεία του επιβλέποντος καθηγητή.
Δεν λέω ότι όλο αυτό είναι ΟΚ να συμβαίνει. Σε καμία περίπτωση. Απλά το περιγράφω. Υπάρχουν πιο κατάλληλα άτομα από εμένα για να μιλήσουν για τις επιπτώσεις της κατανάλωσης αλκοόλ από ανηλίκους. Σε ό,τι με αφορά, η εμπειρία των χρόνων του λυκείου ήταν χρήσιμη για να ανακαλύψω το πώς αντιδρά ο εαυτός μου στο αλκοόλ και μάλιστα σε προστατευμένο περιβάλλον: όσο ζεις ακόμα με τους γονείς σου είσαι τόσο προνομιούχος που ακόμα και να μεθύσεις θα έχεις κάποιον να σε κουράρει το ίδιο βράδυ και να σε κατσαδιάσει το επόμενο πρωί. Τι γίνεται όταν φεύγεις από το σπίτι ως νεαρός ενήλικος και πας σε μια νέα πόλη για σπουδές; Αυτό θα συμβεί σε λίγους μήνες ακόμα και για τα παιδιά που λιποθύμησαν στο κλαμπ της Βουλιαγμένης. Είτε θα τους χαραχθεί η ανάμνηση του περιστατικού τόσο τραυματικά στη μνήμη που θα καταναλώνουν με συνετό τρόπο αλκοόλ στο μέλλον είτε όχι.
Εν προκειμένω, ακόμα δεν έχει βέβαια διαλευκανθεί αν το περιστατικό οφείλεται σε υπερβολική ποσότητα ή σε κακή ποιότητα. Το να εφαρμοστεί ο νόμος ή να γίνονται πιο συχνά έλεγχοι δεν πιστεύω να το αναμένει κανείς. Εδώ δεν εφαρμόσαμε άλλα πιο απλά, την απαγόρευση πώλησης αλκοόλ σε ανηλίκους χωρίς τη συνοδεία κηδεμόνων θα εφαρμόσουμε; Είναι και τέτοιος ο οικονομικός οπορτουνισμός που μας περιτριγυρίζει που θεωρώ απίθανο να εφαρμοστεί ένας τέτοιος νόμος: είναι κυριολεκτικά άπειρα τα μαγαζιά που στηρίζουν τον τζίρο τους σε εφήβους και τη νυχτερινή τους διασκέδαση. Ολα θα μείνουν ίδια και απλά την επόμενη εβδομάδα θα βρεθεί νέο θέμα να τροφοδοτήσει τον κοινωνικό πανικό.
Απλά την επόμενη φορά ο πανικός δεν θα είναι αλκοολούχος.