Αγαπητή οικογένεια του μακαριστού Παναγιώτη Γιαννούδη, αγαπητοί συμπατριώτες,
Με πόνο ψυχής αλλά και περηφάνια, αποχαιρετούμε έναν ακόμα μεγάλο Έλληνα της Κύπρου και της Αυστραλίας. Έναν ακούραστο εργάτη της παροικίας μας, που την υπηρέτησε με συνέχεια και συνέπεια από όλες τις επάλξεις, της Κοινότητας Μελβούρνης, της Ομοσπονδίας, της ΣΕΚΑ και της ΑΧΕΠΑ. Έναν πνευματικό άνθρωπο, που δεν έπαψε να γράφει μέχρι την τελευταία στιγμή αλλά και να ανησυχεί συνεχώς για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του.
Κορυφαία στιγμή των αγώνων του για την Κύπρο, υπήρξε η κινητοποίησή του, όπως και πολλών άλλων ομογενών άλλωστε, στις δύσκολες ώρες που βίωσε η μαρτυρική μας πατρίδα τον Ιούλιο του 1974. Η απόφαση του να ταξιδέψει στην Κύπρο και να συμπαρασταθεί στους πρόσφυγες αλλά και να συναντήσει αργότερα τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στο Λονδίνο και να τον διαβεβαιώσει ότι η ομογένεια είναι στο πλευρό του, έχει καταγραφεί από την ιστορία. Με την επάνοδό του στην Αυστραλία βέβαια, ενέτεινε τα διαβήματά του προς τις αρχές της δεύτερής του πατρίδας, ζητώντας να στηρίξει την Κύπρο και τον αγώνα της. Σήμερα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τα διαβήματα αυτά βρήκαν ευήκοα ώτα, αφού η Αυστραλία στηρίζει διαχρονικά την Κύπρο ενώ έγινε δεύτερη πατρίδα χιλιάδων Κυπρίων προσφύγων.
Μεγάλη όμως ήταν και η συμβολή του Παναγιώτη Γιαννούδη στα πολιτιστικά δρώμενα, όντας εκ των πρωτεργατών της διάδοσης του ελληνικού κινηματογράφου στην πέμπτη ήπειρο. Πολλά έχουν γραφεί για τη σημασία των προβολών ελληνικών ταινιών σε χρόνια δύσκολα. Το όφελος για τις κοινότητες και την παροικία μας ήταν αναμφίβολα πολλαπλό: από τη διατήρηση της πατρώας μνήμης και τη διάδοση της γλώσσας και της μουσικής μας μέχρι την ευκαιρία για συναπάντημα αλλά και συλλογή πόρων για ανέγερση εκκλησιών και κοινοτικών οικημάτων. Η τέχνη του κινηματογράφου, ως συνέχεια της μεγάλης τέχνης του θεάτρου δεν ψυχαγωγεί απλά αλλά (εκ)παιδεύει τους Έλληνες ανά τους αιώνες. Και ο Παναγιώτης Γιαννούδης συνέβαλε όσο λίγοι σε αυτό το πολύ ξεχωριστό κεφάλαιο της ιστορίας μας.
Καθώς κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά σε έναν ακόμα σπουδαίο συμπατριώτη μας που βρέθηκε για δεκαετίες στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τα δίκαια του λαού μας, για την πρόοδο των συμπατριωτών μας, για τα κοινά, αναλογιζόμαστε το μέγεθος της ευθύνης όσων παρέλαβαν τα τελευταία χρόνια τη σκυτάλη. Ευθύνη βαριά να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι τη δικαίωση της Κύπρου μας αλλά και να συνεισφέρουν στα ομογενειακά δρώμενα με όραμα, ανιδιοτέλεια και πνεύμα ενότητας. Αυτό θα είναι και το καλύτερο μνημόσυνο στον Παναγιώτη Γιαννούδη, που πλέον από ψηλά θα βλέπει ότι οι κόποι και οι θυσίες του δεν πήγαν χαμένοι αλλά έδωσαν και θα δίνουν καρπούς για πολλά ακόμα χρόνια.
Αιωνία του η μνήμη.
Αντώνης Σαμμούτης
Ύπατος Αρμοστής της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Καμπέρα
The post Προς την οικογένεια του Παναγιώτη Γιαννούδη και την ομογένεια στη Μελβούρνη appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.