Η Κορίνα είναι 58 ετών, λογίστρια στο επάγγελμα από την Πενσιλβάνια. Η κόρη της Αλεξ είναι 32 ετών και ζει στην Αριζόνα. Μητέρα και κόρη είναι πολύ δεμένες, κάνουν συχνά διακοπές μαζί και συζητούν σχεδόν τα πάντα. Σχεδόν, γιατί το μόνο που τις διχάζει βαθιά είναι η ψήφος σε αυτές τις εκλογές.
Η μητέρα ψηφίζει Κάμαλα Χάρις και η κόρη Ντόναλντ Τραμπ. Το έχει ομολογήσει η μία στην άλλη, αλλά ως εκεί.
Οπως πολλοί νέοι Αμερικανοί, η Αλεξ πιστεύει ότι τώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες η ζωή είναι πιο δύσκολη για τη γενιά της, τη γενιά των 40ρηδων δηλαδή, από ό,τι ήταν για τους γονείς της. Η Κορίνα συμφωνεί μαζί της. Αλλά οι δύο τους διαφωνούν ριζικά για το πώς και με ποιον-ποια μπορούν να γίνουν τα πράγματα καλύτερα.
Και οι δύο εντοπίζουν τα προβλήματα στην οικονομία. Μόνο που η μία πιστεύει ακράδαντα πως η κυβέρνηση των Δημοκρατικών τα έχει πάει θαυμάσια και έχει σταθεί στο πλευρό της νέας γενιάς και φέρνει ως παράδειγμα την απόσβεση των δυσβάσταχτων φοιτητικών δανείων. Η άλλη, πάλι, που δεν έχει πτυχίο, κατηγορεί τους Δημοκρατικούς πως χαρίζουν χρήματα που ανήκουν στις νέες γενιές τόσο στους προνομιούχους, όπως είναι οι άνθρωποι που σπούδασαν σε ακριβά πανεπιστήμια, όσο και σε ξένες χώρες, όπως είναι η Ουκρανία.
O διχασμός στις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισε πολύ πριν από την οικονομική κρίση, γράφει ο Τζέραλντ Σάιντ στη «Wall Street Journal». Οι πρώτοι σπόροι φυτεύτηκαν με τον επταετή πόλεμο στο Ιράκ και την εισβολή στο Αφγανιστάν.
Οι Αμερικανοί άρχισαν να νιώθουν απογοητευμένοι και να αντιμετωπίζουν τις φιλελεύθερες ελίτ με μεγάλο σκεπτικισμό και να τις κατηγορούν για την εμπλοκή της χώρας τους σε πολέμους στο εξωτερικό. Και τότε εμφανίστηκε ο Ντόναλντ Τράμπ, που τάχθηκε κατά του πολέμου στο Ιράκ και έγινε αγαπητός στους απλούς ανθρώπους.
Αυτό είναι, όμως, μόνο ένα μέρος της απάντησης του τι συνέβη και η Αμερική είναι σήμερα τόσο διχασμένη. Ενα άλλο μέρος βρίσκεται στις ευρύτερες πολιτισμικές πιέσεις που δέχεται το πολιτικό σύστημα. Πολλοί στην κατά κύριο λόγο συντηρητική ενδοχώρα έχουν επαναστατήσει ενάντια σε αυτό που θεωρούν ως τη σταθερή παρακμή των παραδοσιακών αμερικανικών αξιών και κοινωνικών δομών. Εν τω μεταξύ, οι αντίπαλοί τους στις κυρίως φιλελεύθερες ακτές αγωνίζονται με αυξανόμενη ένταση για αυτό που θεωρούν ότι έχει καθυστερήσει πολύ να έρθει στις ΗΠΑ για την ισότητα των φύλων, των φυλών αλλά και την οικονομική και κοινωνική ισότητα.
Δύο κόσμοι που δεν συναντιούνται πουθενά ούτε πριν αλλά σίγουρα ούτε και μετά τις εκλογές. Αλλά είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό; Είναι πιο τραγικό από το παρελθόν; Οπως επισημαίνει ο Καρλ Ρόουβ στη «Wall Street Journal», από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως τις αρχές της δεκαετίας του ’70 το έθνος ήταν βαθιά διχασμένο για τα πολιτικά δικαιώματα, τη «σεξουαλική επανάσταση» και έναν ολοένα και πιο αντιδημοφιλή πόλεμο στη Νοτιοανατολική Ασία. Οι δίκαιες και ειρηνικές διαδηλώσεις για τα πολιτικά δικαιώματα της δεκαετίας του 1950 και των αρχών της δεκαετίας του 1960 συχνά αντιμετωπίζονταν με κρατική βία. Στη συνέχεια, το Χάρλεμ εξερράγη το 1964, μετά ήρθαν οι ταραχές στη Φιλαδέλφεια.