Συμπληρωματικά είναι για την κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ το δημώδες «αν δεν σε κλάψει η μάνα σου, ο κόσμος δεν δακρύζει» και το αναρχικό «ένα γέλιο θα σας θάψει». Η μάνα δεν μπορεί να κλάψει γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ γεννήθηκε από πολιτική απάτη: συγκροτήθηκε το 2004 σαν εκλογικός συνασπισμός του τότε «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου» –με πρόεδρο τον Νίκο Κωνσταντόπουλο της Ζωής Κωνσταντοπούλου– με διάφορες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει το 3% και να εκλέξει βουλευτές. Η συμφωνία προέβλεπε σε περίπτωση επιτυχίας να εκλεγεί εκ των συμμάχων ο Γιάννης Μπανιάς, κάτι που δεν έγινε: ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 3,26%, διασώθηκε πολιτικά εκλέγοντας έξι βουλευτές, όλοι όμως ήσαν από το κόμμα του κ. Κωνσταντόπουλου.
Βεβαίως, δεν πρόκειται για τη μοναδική πετυχημένη πολιτική απάτη στα χρονικά της χώρας μας –η οποία στο κάτω-κάτω αποσβέστηκε το 2007 με την εκλογή του Γιάννη Μπανιά ως βουλευτή Επικρατείας– αλλά με τη σοφία που αποκομίσαμε στα 20 χρόνια που πέρασαν μπορούμε να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλάμβανε συνεχώς το τραύμα της γέννησής του. Πρωτίστως με τη μεγάλη απάτη του 2015, ότι θα καταργούσε τα μνημόνια «με ένα νόμο, με ένα μόνο άρθρο».
Και άλλοι πολλοί έχουν διαπράξει αντίστοιχες απάτες αλλά ακόμη δεν βρίσκονται στην κατάσταση του «ένα γέλιο θα σας θάψει». Ίσως να βρίσκονται πολύ κοντά.
Το ζήτημα όμως είναι ότι στη χώρα μας οι πολιτικοί έχουν τη θλιβερή ικανότητα να επιβιώνουν της ταφής τους ως ζόμπι – ο κ. Καραμανλής, ας πούμε, εδώ και ένα χρόνο περιέρχεται τη χώρα και λέει όσα δεν είχε πει τα προηγούμενα 14, όταν έχασε την πρωθυπουργία δηλαδή και αυτοβούλως ενταφιάστηκε στη Ραφήνα. Μάλιστα, ίσως οδηγείται σε κανονική ανάσταση αφού η κυβέρνηση πολύ πρόσφατα ανακάλυψε ότι για τη χρεοκοπία της χώρας ευθύνεται ο Γιώργος Παπανδρέου και όχι ο Κώστας Καραμανλής.
Καίτοι τα ζόμπι, ως γνωστόν, δεν έχουν ψυχή, παραχωρείται στον κ. Καραμανλή το συγχωροχάρτι με το οποίο η ψυχή μεταβαίνει από το Καθαρτήριο στον Παράδεισο της Υστεροφημίας – ίσως όμως και στο Προεδρικό Μέγαρο, μια που ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται διατεθειμένος να παραδώσει τον θώκο που τιμά η Κατερίνα Σακελλαροπούλου σε οποιοδήποτε ζόμπι ασκεί μεγαλύτερη πίεση.
Επομένως, ο εν μέσω γελώτων ενταφιασμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνεπάγεται εξαφάνισή του. Το ζόμπι του κ. Τσίπρα νεύει από μακριά φιλικά στους ενταφιαζόμενους, όσο μπορούν να είναι φιλικές οι χειρονομίες τέτοιων όντων.