Λίγες ημέρες πίσω. Και με θέα το αύριο. Ναι, οι ισχυρές ομάδες και δη ο Ολυμπιακός, έχουν πάντα υψηλές απαιτήσεις. Οι Ερυθρόλευκοι είναι αυτό που λέμε «δύσκολη» ομάδα. Αλλά τούτη τη σεζόν, βάζουν τις βάσεις για κάτι πολύ σπουδαίο στο μέλλον. Μπορεί να φτάσουν ψηλά τους μήνες που απομένουν – το ταλέντο δεν λείπει από τους ποδοσφαιριστές και άλλωστε αυτοί το έχουν αποδείξει. Ωστόσο, ανεξάρτητα (και αυτό μόνο σχήμα λόγου δεν είναι) με τι θα συμβεί, έβαλαν τους σπόρους προκειμένου να προκύψει η επόμενη γενιά.
Ο Μεντιλίμπαρ δείχνει τον δρόμο. Τον όχι εύκολο, ειδικά στα μέρη μας που συχνά-πυκνά οι απαιτήσεις μοιάζουν με πάπλωμα που σκεπάζει τους πάντες και τα πάντα και δεν σε αφήνει να δεις την πραγματικότητα.
Ο Ολυμπιακός στην Τούμπα πέρασε σαν σίφουνας (το σκορ θα μπορούσε να φτάσει υψηλότερα αν μετά το 1-3 ο Ελ Κααμπί ολοκλήρωνε καλύτερα, με απλό τρόπο, προσπάθειά του) και με μέσο όρο ηλικίας στην ενδεκάδα τα 25,1 έτη. Η δε αμυντική του πεντάδα είχε μέσο όρο 23,8. Ποιον να θυμηθείς και ποιον να προσπεράσεις; Με δεδομένο πως ενίοτε το δόγμα των προπονητών είναι «ένας έμπειρος σε κάθε γραμμή και ασφαλώς στη ραχοκοκαλιά», είδαμε τον Ντάνι Γκαρσία στα χαφ και τον Ελ Κααμπί στην επίθεση. Και εδώ είναι κάτι το εντυπωσιακά γοητευτικό για τον Ολυμπιακό.
Οι υπόλοιποι παίκτες που στελέχωσαν το αρχικό σχήμα ήταν κάτω από τη… γραμμή των 30, με τον Κάρμο των 25 ετών «καπετάνιο» της άμυνας. Και τους νεαρούς Κωστούλα και Μουζακίτη να «αποφασίζουν» για πολλά με την όλη παρουσία και τις ενέργειές τους.
Ολα τα ανωτέρω ίσως και να είναι ξένα με το εγχώριο ποδόσφαιρο. Δεν αποκαλούν αρκετοί «ταλέντο» έναν παίκτη κοντά στα 20 χρόνια του κι ας είναι αυτό αντίθετο με όσα βλέπουμε στην Ευρώπη; Ε, λοιπόν, ο Μεντιλίμπαρ ήρθε και μας αλλάζει τη νοοτροπία. Με τις κινήσεις του εστιάζει εκεί που αδυνατούσαμε να δούμε τόσα χρόνια και μας «υποχρεώνει» να ανοίξουμε την οπτική μας γωνία.
Ρίχνει στη μάχη αμούστακα παιδιά και αυτό δείχνει σχεδόν κυριολεκτικό! Και καταφέρνει να συνδυάζει αποτελέσματα και εξέλιξη μιας γενιάς που θα δώσει πολλά όχι μόνο στον Ολυμπιακό αλλά συνολικά στο ποδόσφαιρό μας. Με όλα αυτά, πώς να μην είναι σημείο αναφοράς για όλα αυτός ο τόσο ψαγμένος και κατασταλαγμένος για τη θεωρία του, προπονητής;