Η είδηση ότι ο Ντιέγκο Φορλάν έπαιξε κι έχασε σε έναν αγώνα επαγγελματικού τένις δεν περιέχει τυπογραφικό λάθος. Στα 45 του χρόνια ο Φορλάν είναι πράγματι τενίστας. Υπήρξε πολύ σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Με μεγάλη καριέρα στην Ιντεπεντιέντε της Αργεντινής, στη Μάντσετσερ Γιουνάιτεντ, τη Βιγιαρεάλ, την Ατλέτικο Μαδρίτης και την Ιντερ Μιλάνου. Με κερδισμένους τίτλους σε όλα αυτά τα πρωταθλήματα και με δύο «Χρυσά Παπούτσια» στην Ευρώπη (2005, 2009). Ενας από τους κορυφαίους ουρουγουανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών με 112 συμμετοχές στην Εθνική ομάδα, με την οποία κέρδισε το Κόπα Αμέρικα το 2011 και το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη στο Μουντιάλ του 2010. Ολα αυτά από το 1997 ως το 2019, οπότε αποφάσισε να κρεμάσει τη φανέλα του. Και να επιστρέψει στην πρώτη μεγάλη αγάπη του. Το τένις.
Ως παιδί πήγαινε τακτικά και έπαιζε στο tennis club του Καράσκο, ενός προαστίου της πρωτεύουσας της Ουρουγουάης, Μοντεβίδεο, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Ελεγαν τότε ότι είχε προοπτικές να εξελιχθεί σε σπουδαίο τενίστα. Αλλά έπαιζε και ποδόσφαιρο. Δεν θα μπορούσε αλλιώς, αφού η κληρονομιά ήταν βαριά. Τόσο ο πατέρας του, Πάμπλο, όσο και ο παππούς του, Χουάν Κάρλος Κοράτσο, είχαν παίξει παλιότερα στην Εθνική Ουρουγουάης. Επρεπε να διαλέξει.
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με αυτό. Κάποτε οι εφημερίδες στην Ουρουγουάη έγραψαν ότι ο Φορλάν επέλεξε το ποδόσφαιρο, επειδή μπορούσε από αυτό να βγάλει περισσότερα χρήματα, που τα χρειαζόταν για να υποστηρίξει οικονομικά τη μεγάλη του αδερφή. Το 1991 η Αλεχάντρα είχε μείνει παράλυτη ύστερα από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, στο οποίο είχε χάσει τη ζωή του ο σύντροφός της. Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, η παρουσία του Ντιέγκο Μαραντόνα σε ένα φιλικό παιχνίδι για τη συγκέντρωση χρημάτων υπέρ της Αλεχάντρα υπήρξε καταλυτική για την επιλογή του.
Η πραγματικότητα
Η αλήθεια, ωστόσο, φαίνεται πως είναι πιο απλή. Από κάποια στιγμή και μετά οι ώρες των προπονήσεων σε τένις και ποδόσφαιρο συνέπιπταν και ο Φορλάν δεν μπορούσε να ασχολείται και με τα δύο. Επρεπε να διαλέξει και διάλεξε το ποδόσφαιρο.
Η επιλογή αποδείχθηκε σωστή. Αλλά και η πρώτη αγάπη παρέμεινε αξέχαστη. Ετσι, όταν ολοκλήρωσε την παρουσία του στα ποδοσφαιρικά γήπεδα το 2019, ο Ντιέγκο Φορλάν επέστρεψε στα courts του τένις.
Αρχισε να παίζει με φίλους του σε ερασιτεχνικά τουρνουά που διοργανώνονταν στο Μοντεβίδεο. Αλλά σιγά σιγά το πράγμα σοβάρεψε. Αποφάσισε να προσλάβει τον Ενρίκε Πέρεζ, βετεράνο τενίστα και αρχηγό της Εθνικής Ουρουγουάης στο Davis Cup. Μαζί του ξεκίνησε προπονήσεις τρεις φορές την εβδομάδα και πέρυσι συμμετείχε για πρώτη φορά σε τουρνουά της ITF (Διεθνής Ομοσπονδία Τένις). Κατάφερε να φτάσει στο νούμερο 113 της παγκόσμιας κατάταξης των βετεράνων άνω των 45 ετών. Και φέτος επιβραβεύτηκε με την πρόσκλησή του για το διπλό στο Uruguay Open του ATP Challenger Tour, μιας κατηγορίας κάτω από το ATP Tour.
Εμπειρία η οποία δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα ευχάριστη. Μαζί με τον Αργεντινό Φεντερίκο Κορία, που πέρυσι είχε ανέβει στο νο 49 της παγκόσμιας κατάταξης και πριν από τέσσερα χρόνια είχε φτάσει ως τον τρίτο γύρο του Ρολάν Γκαρός, έχασαν εύκολα στον αγώνα που έγινε την περασμένη εβδομάδα από τους Βολιβιανούς Αρίας και Σεμπάγιος με 6-1, 6-2 μέσα σε μόλις 47 λεπτά και αποκλείστηκαν από τον πρώτο κιόλας γύρο.
Αλλά ο Φορλάν το χάρηκε: «Η ατμόσφαιρα ήταν απίστευτη. Ενιωσα για λίγο ότι είμαι τενίστας», δήλωσε. Και ετοιμάζεται πλέον για τον επόμενο αγώνα του.