Για άλλη μια φορά, λίγο πριν το τέλος της χρονιάς, σειρά δημοσκοπήσεων εμφανίζουν τη Νέα Δημοκρατία να εξακολουθεί να υπερέχει με σημαντική διαφορά από τα πολιτικά κόμματα που βρίσκονται στα αριστερά της.
Αν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ασκεί εξουσία από το καλοκαίρι του 2019, αν και μια μεγάλη μερίδα της νεοελληνικής κοινωνίας αντιμετωπίζει σημαντικές οικονομικές δυσκολίες, αν και η πλειοψηφία των ερωτηθέντων στις δημοσκοπήσεις δηλώνει ξανά και ξανά την απαισιοδοξία της για το μέλλον, οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας που βρίσκονται στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας, αδυνατούν να την απειλήσουν πολιτικά, δημοσκοπικά και όπως δείχνουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, αδυνατούν να την απειλήσουν και εκλογικά στο κοντινό μέλλον…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινδυνεύει από τα δεξιά του, όπου αθροιστικά εκφράζεται εκλογικά και δημοσκοπικά σε άλλα δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας κόμματα, περίπου το 20% του εκλογικού σώματος, μπορεί ενδεχομένως να κινδυνεύει και από ένα απρόοπτο γεγονός, ή από τις γεωστρατηγικές εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής, από το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη όμως, ή από άλλα κόμματα στα αριστερά του δεν κινδυνεύει.
Πόσο διακριτός είναι ο δημόσιος λόγος, πόσο διακριτές, τακτικά και στρατηγικά, είναι οι πολιτικές προτάσεις και οι πρωτοβουλίες των κομμάτων που βρίσκονται στα αριστερά της κυβέρνησης, για τα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας;
Αυτές τις μέρες για παράδειγμα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προσπαθώντας να κερδίσει υποστήριξη από τη φιλοβασιλική δεξιά της Ελλάδας, με διαδικασίες εξπρές, χορηγεί την ελληνική ιθαγένεια σε 10 μέλη της ξενόφερτης πρώην βασιλικής οικογένειας της χώρας, που ως δυναστεία άσκησε εξουσία ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, από το 1863 μέχρι το δημοψήφισμα του Δεκέμβρη του 1974.
Πώς αντιδρούν τα κόμματα της κεντροαριστερής και αριστερής αντιπολίτευσης στο παραπάνω ζήτημα; Αντί να εκμεταλλευθούν την ευκαιρία και να απαντήσουν στην κυβέρνηση και στην κοινωνία με μια μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία, παίζουν το παιχνίδι της. Εγκλωβίζονται στο παρελθόν, επικεντρώνουν την προσοχή τους στα δικαιώματα ή μη της πρώην βασιλικής οικογένειας, ή στον αν η απόκτηση ιθαγένειας συνεπάγεται προσβολή του αποτελέσματος του δημοψήφισματος για το πολιτειακό, ενδεχόμενο μελλοντικό κίνδυνο για τη πολίτευμα, κ.α.
Πολιτική αντίδραση και αντιπρόταση δεν είναι το αν δικαιούνται οι πρώην να έχουν επώνυμο που σημαίνει «της Ελλάδας». Πολιτική αντίδραση είναι να εξηγήσεις στον ελληνικό λαό, γιατί για παράδειγμα ζητάς την άμεση επίσπευση και τη διευκόλυνση απόκτησης της ελληνικής ιθαγένεια και για όλους τους νόμιμους μετανάστες και όλες τις νόμιμες μετανάστριες, που ζουν εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα, ως εργαζόμενοι οικογενειάρχες. Ζουν ως ενεργοί κάτοικοι που εξυπηρετούν τις μεγάλες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής οικονομίας, βοηθώντας ταυτόχρονα να αποφευχθεί η άμεση δημογραφική κατάρρευση της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Τολμάει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης του 12% των εκλογών του Ιούνη του 2023, η του νυν δημοσκοπικού 14%-18%, το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, να κάνει και να υποστηρίξει σθεναρά μια τέτοια εθνικά ωφέλιμη για την Ελλάδα, αλλά και εκλογικά ωφέλιμη για το ίδιο, πρόταση;
Ή νομίζουν πως η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα πέσει μέσα στην επόμενη τριετία ως ώριμο φρούτο; Ξεχνώντας πως η κυβερνητική εξουσία κερδίζεται, δεν εκχωρείται;
The post Για τη δημοσκοπική υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.