Το όνομά του ήταν μακρύ και τα διηγήματα που έγραφε μικρά. Ο συγγραφέας Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος, που κηδεύεται σήμερα στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ηλεία, συναριθμείται σε μια ενότητα συγγραφέων και ποιητών από την Ηλεία: ο Ανδρέας Καρκαβίτσας, ο Τάκης Σινόπουλος, ο Παύλος Μάτεσις, ο Νίκος Καχτίτσης, ο Γιώργης Παυλόπουλος, ο Δημήτρης Κανελλόπουλος…
Προφανώς, όλοι έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Ολοι όμως έχουν και ένα βαθύ κοινό στοιχείο: η περιοχή όπου γεννήθηκαν τους διαμόρφωσε και, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, την κουβαλούν στο έργο τους. Ο Παπαδημητρακόπουλος, που ήταν στρατιωτικός γιατρός, έγραφε λιτά, χωρίς εκζήτηση, κοφτά, χωρίς επίθετα, ξερά, χωρίς λυρικές εξάρσεις. Οι περιγραφές του είναι αδρές και μια λεπτή ειρωνεία επιφυλάσσεται για κάθε ανθρώπινη κατάσταση. Τα βιβλία του είναι μνημεία λιτότητας και ουσίας.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες η Ελλάδα έχασε τρεις από τους σπουδαιότερους λογοτέχνες της: Βαλτινός, Γκανάς, Παπαδημητρακόπουλος. Και οι τρεις λαϊκοί, και οι τρεις δεμένοι με τον τόπο καταγωγής τους, και οι τρεις δεν κολάκεψαν το αριστερό αφήγημα. Και οι τρεις άριστοι γνώστες της ελληνικής. Αξίες μοναδικές, τα ιδιώματα των οποίων ήταν ξεχωριστά και αναντικατάστατα. Είναι πολύ κρίμα που η λογοτεχνία δεν είναι πια στις προτεραιότητες της πνευματικής καλλιέργειάς μας, κρίμα που οι αξίες της περνάνε πλάι μας χωρίς να μας αγγίζουν επειδή δεν μάθαμε τη σημασία της.