Ισπανική δυναστεία

Λίγες εβδομάδες μετά τον 15ο θρίαμβο της Ρεάλ Μαδρίτης στο Τσάμπιονς Λιγκ η Φούρια Ρόχα σάρωσε στα γερμανικά γήπεδα φτάνοντας στην κατάκτηση του τρίτου ευρωπαϊκού της πρωταθλήματος πετυχαίνοντας μόνο νίκες (επτά). Ούτε η μεγάλη ομάδα των Τσάβι και Ινιέστα που κατέκτησε δύο Euro (2008-2012) και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο (2010) δεν ήταν τόσο καθηλωτική και επιβλητική, ενώ δεν είχε καταφέρει να συνδυάσει την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ από ισπανικό κλαμπ με τίτλο της εθνικής ομάδας την ίδια χρονιά.

Είναι επίσης εντυπωσιακό πως η φουρνιά των Ινιέστα, Τσάβι, Ράμος και Τσάμπι Αλόνσο μεταξύ άλλων, δεν μπόρεσε να κατακτήσει τη Χρυσή Μπάλα αλλά το πέτυχε φέτος ο Ρόδρι, πικραίνοντας τη Ρεάλ Μαδρίτης και τον Βινίσιους.

Ακόμα και στις γυναίκες η Ισπανία σάρωσε τους τίτλους. H Μπαρτσελόνα νίκησε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ τη Λυών με 2-0 και στη συνέχεια η Μπονματί έκανε νταμπλ στη Χρυσή Μπάλα και στους κορυφαίους της FIFA (The Best). Στην καλύτερη ενδεκάδα του γυναικείου ποδοσφαίρου της FIFA υπήρχαν έξι παίκτριες της Μπάρτσα και στην αντίστοιχη ανδρική, πέντε από τη Ρεάλ.

Θρίαμβος και στο Παρίσι με την Ισπανία να κερδίζει τους διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων Γάλλους με 5-3 στα πέναλτι.

Το νέο format

Το 2024 ήταν επίσης η χρονιά της ανανέωσης του format των ευρωπαϊκών διασυλλογικών διοργανώσεων με την αύξηση των ομάδων σε 36 σε κάθε τουρνουά και το ελβετικό σύστημα το οποίο κατάφερε να ανανεώσει τα λιμνάζοντα νερά, όπως αποδεικνύουν οι βαθμολογίες.

Οι μεγάλοι που «έφυγαν»

Ηταν όμως και χρονιά μεγάλων απωλειών. Τεράστιες προσωπικότητες που άφησαν έντονο το αποτύπωμά τους στο ποδόσφαιρο και πέρασαν επίσημα στη σφαίρα των θρύλων, δεν υπάρχουν πια ανάμεσά μας.

Ο Κάιζερ του γερμανικού ποδοσφαίρου, Φραντς Μπεκενμπάουερ πέθανε στις 7 Ιανουαρίου. Σπουδαίος ποδοσφαιριστής, σημαντικός προπονητής, μεγάλη προσωπικότητα, είχε πρωταγωνιστήσει σε κάθε πόστο που ανέλαβε, από την προεδρία της αγαπημένης του Μπάγερν μέχρι τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2006. Ενας από τους τρεις που έχουν κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο ως παίκτης και ως προπονητής.

Ο δεύτερος είναι ο σπουδαίος Μάριο Ζαγκάλο. Αλλοτε συμπαίκτης του Πελέ στα Μουντιάλ του 1958 και 1962 και στη συνέχεια προπονητής στη σπουδαία Σελεσάο του 1970, άφησε την τελευταία του πνοή δύο ημέρες πριν «φύγει» ο Κάιζερ.

Δύο από τους πρωταγωνιστές του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974, ο συμπαίκτης του Φραντς Μπεκενμπάουερ, Μπερντ Χόλτσεμπαϊν και ο ιπτάμενος Ολλανδός Γιόχαν Νέεσκενς έφυγαν επίσης από τη ζωή φέτος. Ο πρώτος κέρδισε το πέναλτι με το οποίο ισοφάρισε η Γερμανία με τον Μπράιτνερ και ο δεύτερος είχε ανοίξει το σκορ επίσης με πέναλτι.

Ενας ακόμα μεγάλος πρωταγωνιστής, ο παίκτης που πέτυχε με πέναλτι το μοναδικό γκολ στον τελικό του Μουντιάλ του 1990 Γερμανίας – Αργεντινής, ο Αντρέας Μπρέμε πέθανε στις 20 Φεβρουαρίου σε ηλικία μόλις 63 ετών. Λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 19 Ιανουαρίου, είχε παραβρεθεί στην κηδεία του προπονητή του στην ομάδα του 1990, Φραντς Μπεκενμπάουερ.

Στις μεγάλες απώλειες περιλαμβάνεται επίσης ο σπουδαίος Σβεν Γκόραν Ερικσον, ο πρώτος ξένος προπονητής στην ιστορία της Εθνικής Αγγλίας. Ο Σβένι έδωσε μάχη με τον παγκρεατικό καρκίνο ενώ ταυτόχρονα αποχαιρετούσε όλους τους φίλους και τις αγαπημένες του ομάδες στο ποδόσφαιρο. Η πιο συγκινητική στιγμή αυτού του σύντομου ταξιδιού ήταν όταν οι φίλοι της Λίβερπουλ του τραγούδησαν το «You’ ll never walk alone».

Το Μουντιάλ

στη Σαουδική Αραβία

Το 2024 ήταν επίσης χρονιά-σταθμός για το ποδόσφαιρο της Σαουδικής Αραβίας. Ο μεγάλος στόχος της να αναλάβει τη διοργάνωση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου επετεύχθη πριν από μερικές ημέρες, ως μοναδική υποψήφια για τη διοργάνωση του 2034.

Ο Εμπαπέ

στο Μπερναμπέου

Η σημαντικότερη μεταγραφή της χρονιάς ήταν ασφαλώς η μετακίνηση του Κιλιάν Εμπαπέ από την Παρί στη Ρεάλ Μαδρίτης. Μια μεταγραφή σαπουνόπερα στην οποία δεν έχουν πέσει ακόμα οι τίτλοι τέλους, αφού εκκρεμεί η διαμάχη για τα 55,4 εκατ. ευρώ που διεκδικεί ο αρχηγός της Εθνικής Γαλλίας από την πρώην ομάδα του.