Κοιτάζω τον καταγάλανο ουρανό με τη ελπίδα ότι σύντομα θα γεμίσει γκρίζα σύννεφα και θα μπορέσουμε να ζήσουμε τα παραδοσιακά “΅White Christmas”. Δεκέμβρης…Μήνας εορτών, αγορών, δώρων, συγκεντρώσεων και οικογενειακής γαλήνης. Λατρεύω να πηγαίνω στα μαγαζιά, να βλέπω τα υπέροχα στολισμένα δέντρα, τα φώτα στους δρόμους, τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν, τις στολισμένες βιτρίνες, τα εορταστικά μενού, τα ζαχαροπλαστεία γεμάτα περίτεχνα γλυκά και μια δίνη μυρωδιών, γεύσεων, απαλών και χνουδωτών διακοσμητικών, μελωδιών και γενικά μια ατμόσφαιρα γιορτής και νωχέλειας.
Έτσι, ξεκινάει κάθε χρόνο η περίοδος για όλους μας από το Νοέμβριο, που με παιδικό ενθουσιασμό διακρίνουμε τα πρώτα στολισμένα δέντρα και ετοιμαζόμαστε για τον αγώνα δρόμου που λέγεται “γιορτές”. Αν έχουμε και παιδιά, ο αγώνας είναι απρόβλεπτος και μας επιφυλάσσει καί εκπλήξεις καί ανατροπές. “Μαμά, φοβάμαι τον Αη-Βασίλη” λέει το κοριτσάκι που περιμένει υπομονετικά να βγάλει φωτογραφία στο εμπορικό κέντρο κι αναρωτιέμαι αν σε ένα τέτοιο μέρος δεν υπήρχε κάποιος άλλος που ενοχλήθηκε από τη θλιβερή εικόνα του μεροκαματιάρη που περιμένει όρθιος με τις ώρες να φωτογραφηθεί μέσα σε μια νάιλον στολή ισιώνοντας το γκριζωπό μούσι του που παλεύει να μείνει στερεωμένο στο στόμα του.
Να πω την αλήθεια κι εγώ δε θα πλησίαζα το συγκεκριμένο Αη-Βασίλη. ούτε κανέναν άλλο που θα με απομάκρυνε από την ονειρική εικόνα του καλοκάγαθου ανθρώπου που είναι πάντα γελαστός και την έπλασα στο μυαλό μου, όπως παρουσιαζόταν στα παιδικά μου βιβλία. Αλλά έχουμε και το άλλο άκρο: “Μη φοβάσαι, ο Αη- Βασίλης, δεν υπάρχει” δηλώνει η κυρία στο κοριτσάκι, το οποίο ξεκίνησε χαρούμενο την ημέρα του και βλέπει το όνειρό του να γκρεμίζεται μαζί με την καλή διάθεση των γονιών του που από το πρωί τρώγονται, καθώς μισή ώρα προσπαθούσαν να παρκάρουν, δεν βρήκαν τραπέζι για να πιούνε έναν καφέ και τρέχουν αλλοπαρμένοι με ένα πλαστικό ποτήρι στο χέρι από μαγαζί σε μαγαζί, για να προλάβουν να αγοράσουν δώρα για όλους.
“Μπαμπά, αλήθεια λέει η κυρία”; ρωτάει απαρηγόρητο το κοριτσάκι, γνωρίζοντας πως ο πατέρας της μπορεί να σώσει την κατάσταση. Εκείνος, άυπνος, καθώς το μωρό ξύπνησε τρεις φορές το βράδυ, απαντάει μάλλον χλιαρά και το κοριτσάκι καταλαβαίνει πως κάτι δεν πάει καλά κι αρχίζει να κλαίει και να φωνάζει. Η μαμά και ο μπαμπάς, φορτωμένοι σακούλες, προσπαθούν να την πάρουν από το χεράκι και να φύγουν, αλλά το κοριτσάκι, απτόητο, πετάει το λούτρινο ελαφάκι στο πάτωμα και αρχίζει να χτυπιέται και να φωνάζει. Η μαμά θυμάται όταν ήταν φοιτήτρια που γελούσε με τις μαμάδες που δεν μπορούσαν να βάλουν σε τάξη τα παιδιά τους, που κλαίγανε στο σούπερ μάρκετ, και προσπαθεί με τρόπο να σηκώσει το κοριτσάκι, ενώ οι υπόλοιποι τους λένε να φύγουν από την ουρά, για να βγάλουν φωτογραφία.
Τη σκηνή την ίδια ή παρόμοια την έχουμε ζήσει όλοι εμείς που έχουμε ή δεν έχουμε παιδιά. Γνωρίζουμε ότι οι γιορτές μπορεί να είναι ιδιαίτερα στρεσογόνες και, επειδή δημιουργούν προσδοκίες απόλυτης οικογενειακής ευτυχίας, συχνά μετατρέπονται σε έναν αγώνα δρόμου που δημιουργεί άγχος και εντάσεις. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε προσπαθήσει να φέρουμε σε πέρας μια σειρά υποχρεώσεων, αγορών, προετοιμασιών με τελικό στόχο να δημιουργήσουμε ονειρική ατμόσφαιρα και να κρατήσουμε την οικογένεια και τα παιδιά μας κυρίως χαρούμενα; Αντί για αυτό , καταλήγουμε να αγχωνόμαστε, να τους κάνουμε παρατηρήσεις, να προσπαθούμε να τα προλάβουμε όλα, να εκνευριζόμαστε αν τα παιδιά χαλάσουν τη διακόσμηση του σπιτιού, και να μεταφέρουμε τον εκνευρισμό μας και στα παιδιά, που, όχι μόνο δεν ευχαριστιούνται, αλλά γίνονται περισσότερο απαιτητικά και κακοδιάθετα. Υπερπροσπάθεια και για τον Αη-Βασίλη, υπερπροσπάθεια και να δημιουργήσουμε το όνειρο, σε σημείο που τρομάζουμε τα παιδιά, αλλά και ,όταν μεγαλώσουν λίγο, απότομα να το διαλύσουμε, φανερώνοντάς τους την αλήθεια.
Η μαγεία είναι όμορφο να υπάρχει στο μυαλό των παιδιών. Ας την καλλιεργήσουμε κι ας τη χαρούμε κι εμείς μαζί τους. Το πώς θα γίνει αυτό, το γνωρίζει καλύτερα ο καθένας μας. Συνταγές δεν υπάρχουν. Ηρεμία και καθαρό μυαλό χρειάζεται. Παρέα με τα παιδιά μας στη φύση με ένα αγαπημένο τους βιβλίο, στο σπίτι με κατασκευές και συνταγές εορταστικές ή στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Δε χρειάζεται να τα προλάβουμε όλα, ας μην τρέχουμε συνέχεια. Απλές λύσεις, ακόμα κι αν δεν είναι όλα τέλεια, μπορεί να μας προσφέρουν την ηρεμία που χρειάζονται τα παιδιά και εμείς. Ψυχραιμία χρειάζεται. Αν μας ρωτούν, για κάτι που δε θέλουμε να απαντήσουμε, όπως για την ύπαρξη του Αη-Βασίλη, μπορούμε να απαντήσουμε με χιούμορ και να αφήσουμε το ερωτηματικό να αιωρείται.. Τα παιδιά λατρεύουν την παιχνιδιάρικη διάθεση. Τα παιδιά λατρεύουν τη μαγεία… ας την καλλιεργήσουμε, γιατί τα συναισθήματα και οι στιγμές μένουν μέσα μας σε όποια ηλικία κι αν είμαστε. Στον καναπέ μας, δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, με μια μαλακή κουβέρτα και στη μέση ενός παραμυθιού, που μπορουμε να διαβάσουμε ή να σκαρφιστούμε, πίνοντας ζεστή σοκολάτα, μπορεί να ακούσουμε κι εμείς τα κουδουνάκια του Αη-Βασίλη, ακόμα κι αν δεν τον δούμε… ή αν προσέξουμε μπορεί εκεί ψηλά μέσα στη νύχτα, να διακρίνουμε την πορεία του μέσα στα άστρα…
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Η Έφη Παναγοπούλου δημιούργησε τον θεματικό κύκλο “Τα Παιδιά μας Μιλούν” υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, που επικεντρώνεται στη συμπερίληψη και τον ευαίσθητο παιδικό ψυχισμό. Μέσα από αυτά τα έργα, προωθεί την ευαισθητοποίηση για σημαντικά θέματα που απασχολούν τα παιδιά και τους εφήβους αξιοποιώντας την πολυετή εμπειρία της στην εκπαίδευση. Στη σειρά ανήκουν τα βιβλία “Ο Θοδωρής και η Περιπέτεια της Υγιεινής Διατροφής” και “Η Γλυκιά Ιστορία του Χρήστου χωρίς Ζάχαρη”.Συμμετέχει με κείμενα, θεατρικά έργα και στίχους τραγουδιών σε πολιτιστικές δράσεις με επίκεντρο την προστασία ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Είναι Development Manager στη Σχολή CAMPION και έχει βραβευτεί για τη συμβολή της στον πολιτισμό.
The post Τα Παιδιά μάς Μιλούν για τη μαγεία των γιορτών! appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.