Θα ήταν επιπόλαιο έως και επιδερμικό να ειπωθεί ότι ο Μεντιλίμπαρ το βασικότερο που κάνει είναι πως έχει τον Ολυμπιακό στην κορυφή της ελληνικής Λίγκας. Κι αυτό συμβαίνει δίχως να έχει το πλέον ποιοτικό ρόστερ ή τις πολλές λύσεις που έχουν ανταγωνιστές του για τον τίτλο. Με απλά λόγια, επιτυχία (και) του Μεντιλίμπαρ είναι η έως τώρα πορεία του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα.
Ωστόσο, είναι αλήθεια αυτό το σπουδαιότερο που ισχύει για τον ισπανό τεχνικό; Μάλλον όχι. Φαντάζει εντυπωσιακό αλλά μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο ο προπονητής των Ερυθρολεύκων μάς έμαθε να βλέπουμε διαφορετικά το ποδόσφαιρο. Να κάνουμε άλλου τύπου προσέγγιση. Να μη νιώθουμε μεγάλη έκπληξη όταν συμβαίνουν πράγματα αυτονόητα για τον ίδιο αλλά κομματάκι ξένα για όλους τους υπόλοιπους. Τι σημαίνουν τα ανωτέρω; Ο Μεντιλίμπαρ αφήνει προίκα στο ποδόσφαιρο της Ελλάδας ορισμένους εξαιρετικά ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Λάθος. Γιατί οι νεαροί του Ολυμπιακού δεν είναι πλέον ταλαντούχοι – έχουν μεγάλο ταλέντο! Είναι έτοιμοι και λάμπουν. Βρήκε ο έμπειρος προπονητής όταν ήρθε τον Τζολάκη στον πάγκο και λίγες εβδομάδες αργότερα δεν δίστασε να του εμπιστευθεί τη θέση του βασικού γκολκίπερ, μολονότι τα ματς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη «έκαιγαν». Και τελικά κατέκτησε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο που έφερε στα μέρη μας μια ομάδα ανδρών. Ουδέποτε σκέφθηκε να αντικαταστήσει τον «άσο», τον στήριξε, ο ίδιος ο παίκτης στάθηκε με επάρκεια και το Σαββατόβραδο έπεισε και τους πλέον δύσπιστους πως είναι τούτη τη στιγμή τοπ στη θέση του. Οι τρεις αποκρούσεις απέναντι στα πυρά της Λαμίας είπαν πολλά για την αξία του Τζολάκη. Ο Κωστούλας, αν κάποιος θέλει να πάει στην επίθεση, αποτελεί έναν αξιόπιστο στράικερ, στήριγμα μεγάλο του Ελ Κααμπί, δεν διστάζει ο νεαρός να δοκιμάζει σουτ από κάθε απόσταση, ουδόλως φοβάται την αγωνιστική αντιπαράθεση με αντιπάλους και μοιάζει ως μια επένδυση που βγαίνει καθημερινά όλο και περισσότερο. Οσον αφορά τον Μουζακίτη, μια ήρεμη δύναμη στον χώρο του κέντρου. Ο παίκτης με το bady face, όσο μικρός δείχνει, τόσο δυναμισμό καταθέτει, κάνοντας πάσες «με τη μία», χτυπώντας κόρνερ και γενικά «στημένες μπάλες», επιλέγοντας συνδυασμούς για να ανοίξουν το παιχνίδι και ασφαλώς συγκαταλέγεται στις αποκαλύψεις της σεζόν που διανύουμε. Δεν είναι σύνηθες να κάνει ομάδα πρωταθλητισμό και ταυτόχρονα να βγάζει ποδοσφαιριστές. Να τους τοποθετεί στη βιτρίνα της. Το κάνει ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ. Αξιοποιούνται οι Ακαδημίες που βγάζουν διαμάντια. Ας καμαρώσουν όλοι την προσπάθεια. Γιατί αυτό που μένει κατά βάση έχει να κάνει με τη νέα γενιά που έρχεται να πρωταγωνιστήσει στο εγχώριο ποδόσφαιρο.