Δίνοντας μάχη με καρκίνο του πνεύμονα, 4ου σταδίου, με τον οποίο διαγνώστηκε νωρίτερα φέτος, ο Alexander -Lex- Francis Marinos OAM (Λεξ Μαρίνος), μία εμβληματική προσωπικότητα των Τεχνών, επέλεξε να «φύγει» με εθελοντική υποβοηθούμενη ευθανασία (voluntary assisted dying – VAD), την Παρασκευή, 13 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία 75 ετών.
Ως γνωστό, τον θάνατό του έκανε αρχικά γνωστό η οικογένειά του, με μία ανάρτηση στο Facebook, την επόμενη ημέρα, το απόγευμα:
«Προς τους αγαπητούς μας φίλους, συναδέλφους και άλλους αγαπημένους μας. Με βαριά καρδιά σας ενημερώνουμε ότι ο Lex έφυγε ειρηνικά από τη ζωή το πρωί της Παρασκευής».
«Πέθανε στο σπίτι του, τη στιγμή που ο ίδιος επέλεξε, περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του και τους ήχους του Bob Dylan που συνόδευαν την αγρυπνία μας».
«Υπήρχε τόση πολλή αγάπη στο δωμάτιο».
Η οικογένειά του, η σύζυγός του Anne και δύο παιδιά του, η Sophia και ο Van, μίλησαν στην εφημερίδα «The Australian» και τον δημοσιογράφο Stephen Lunn για την απόφαση του Lex να φύγει «με τους δικούς του όρους».
Το έκαναν γνωρίζοντας ότι ο Lex ήταν επί μακρόν υπέρμαχος της ευθανασίας (euthanasia), όπως ήταν γνωστή παλαιότερα, ή VAD τώρα.
Τόνισαν ωστόσο ότι μιλούν μόνο για τη δική τους εμπειρία και ενθαρρύνουν άλλους που βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις να συμβουλευτούν τους δικούς τους γιατρούς.
Τις τελευταίες στιγμές του Lex, όπως ανέφερε η σύζυγός του, Anne: «Ξαπλώναμε εναλλάξ μαζί του. Μιλούσε ήσυχα σε κάθε ένα από τα παιδιά του με τη σειρά».
«Ήμουν η τελευταία που ξάπλωσε μαζί του … έσκυψα στο αυτί του. ‘Αγάπη μου, αυτό δεν ήταν στα σχέδιά μας’, ψιθύρισα. Και μου είπε ‘Έπρεπε να είχες διαβάσει τα ψιλά γράμματα’».
Ο Lex δεν έχασε το χιούμορ του ούτε την ύστατη στιγμή.
Μετά ήρθε το πιο δύσκολο κομμάτι. Η Anne ανέμειξε το παρασκεύασμα στο κιτ που παρέχεται, όπως ακριβώς είχαν εξασκηθεί με τον Lex.
Στο βάθος έπαιζε το Forever Young του Bob Dylan.
Του έδωσε το μικρό φλιτζάνι. Εκείνος ήπιε δίχως δισταγμό.
«Ήμασταν όλοι στο δωμάτιο, η οικογένειά του», λέει η Anne. «Στο σπίτι όπου είχαμε μοιραστεί τόσα πολλά. Όλοι είπαμε ‘σ’ αγαπώ’ καθώς έχανε τις αισθήσεις του. Σήκωσε τον αντίχειρά του και είπε ‘I got that, I got that’».
«Ο Lex επέλεξε το voluntary assisted dying, μια διαδικασία που είναι πλέον διαθέσιμη σε όλες τις Πολιτείες της Αυστραλίας, αν και σχετικά καινούργια στη Νέα Νότια Ουαλία. Είναι αναμφισβήτητα η πιο αναγνωρίσιμη προσωπικότητα στην Αυστραλία που έκανε αυτό το βήμα», επισήμανε ο δημοσιογράφος Stephen Lunn.
Είχε διαγνωστεί με λευχαιμία στα μέσα της δεκαετίας του 2000, αλλά φαινόταν να αναρρώνει πλήρως. Στη συνέχεια, στα τέλη του περασμένου έτους, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Σκωτία με την Anne, δυσκολευόταν να περπατήσει οποιαδήποτε απόσταση, καθώς οι πνεύμονές του ένιωθε σαν να γέμιζαν με υγρό.
Περαιτέρω εξετάσεις πίσω στην Αυστραλία αποκάλυψαν καρκίνο του πνεύμονα, σε 4ο στάδιο.
Η θεραπεία, συμπεριλαμβανομένης της χημειοθεραπείας, φαινομενικά τον είχε βοηθήσει σε σημείο που προγραμματιζόταν ένα οικογενειακό ταξίδι στην Ελλάδα για το καλοκαίρι.
Αλλά μια υποτροπή τον οδήγησε πίσω στο νοσοκομείο, με τις εξετάσεις να αποκαλύπτουν ότι ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί και στον άλλο πνεύμονα.
Ο Lex γεννήθηκε στη Wagga Wagga την 1η Φεβρουαρίου του 1949 και έζησε εκεί μέχρι τα 13 του χρόνια. Οι παππούδες του είχαν ένα ελληνικό καφενείο.
Η σύζυγός του, Anne είπε ότι η Wagga διαμόρφωσε την προσωπικότητά του.
«Ήταν το ‘αγόρι από το ελληνικό καφέ’, οπότε για να γίνεις αποδεκτός έπρεπε να είσαι αστείος και να κάνεις σπορ … Εκεί ήταν που βρήκε αυτά τα δύο πάθη για όλη του τη ζωή».
Ήταν γιος του Έλληνα μετανάστη, Φώτιου -Φρανκ- Μαρινόπουλου (Fotios -Frank- Marinopoulos) και της Ελληνοαυστραλής, Anne Karofilis (Ανν Καροφίλη), κόρη του Αντώνη -Τόνι- Καροφίλη (Adonis -Tony- Karofilis) και της Minnie Matheson, Αυστραλή με σκωτσέζικες και αγγλικές ρίζες, με την καταγωγή της να ανάγεται στον Samuel Bradley και την Marian Mortimer, η οποία έφτασε στο Hobart της Τασμανίας τον 19ο αιώνα.
Η οικογένεια Karofilis διατηρούσε ελληνικά καφενεία σε όλη την περιοχή της Riverina, συμπεριλαμβανομένων των Wagga Wagga, The Rock και Bogan Gate.
Αυτή η επαφή από νωρίς στη ζωή με ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον πιθανότατα συνέβαλε στην «ευελιξία» (versatility) του Lex ως καλλιτέχνη.
Ο γνωστός ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και ραδιοφωνικός παρουσιαστής, είχε αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας με πτυχίο Bachelor of Arts με άριστα στη Δραματική Τέχνη και είχε μία σημαντική, καριέρα για πέντε δεκαετίες στη βιομηχανία του θεάματος της Αυστραλίας, ενώ υπήρξε υπέρμαχος της διαφορετικότητας στον χώρο της ψυχαγωγίας.
Ο Lex Marinos ήταν ίσως πιο γνωστός σε πολλούς ομογενείς μας για τον ρόλο του ως Bruno, του Ιταλού γαμπρού στην κωμική σειρά Kingswood Country της δεκαετίας του 1980, ή πιο πρόσφατα ως Malinos στο The Slap, του Χρήστου Τσιόλκα (Christos Tsiolkas).
Ο ρόλος του Bruno ήταν ένας από τους πρώτους «σταθερούς ρόλους» για μη Αγγλόφωνο χαρακτήρα στην αυστραλιανή τηλεόραση.
Έγινε οικοδεσπότης του Late Night Legends στο ABC2 και ήταν εξέχων ραδιοφωνικός παρουσιαστής στο Double Jay (πλέον Triple J) στα τέλη της δεκαετίας του 1970, δουλεύοντας δίπλα στον Ted Robinson.
Έπαιξε επίσης διάφορους ρόλους στη σκηνή του θεάτρου.
Τιμήθηκε με το μετάλλιο του Τάγματος της Αυστραλίας (Order of Australia Medal- ΟΑΜ) το 1994 για τις υπηρεσίες του στις Τέχνες του Θεάματος.
Κατείχε θέσεις σε πολιτιστικούς οργανισμούς, όπως στην Οργανωτική Επιτροπή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, το The Australia Council, και το Community Broadcasting Foundation.
The post O Lex Marinos «πέθανε στο σπίτι του, τη στιγμή που ο ίδιος επέλεξε…» appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.