Η συμφωνία εκεχειρίας ανάμεσα σε Ισραήλ και Χαμάς έχει ήδη τα πρώτα της αποτελέσματα: οι πρώτες ισραηλινές όμηροι απελευθερώθηκαν και, αναλογικά, απελευθερώθηκε μεγάλος αριθμός παλαιστίνιων ισοβιτών σε ισραηλινές φυλακές. Συνολικά, αναμένεται να ανταλλαγούν 33 ισραηλινοί όμηροι με 737 Παλαιστίνιους, εκ των οποίων περίπου 230 έχουν δικαστεί και καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη. Σε μια εφημερίδα δεδομένης συμπάθειας προς τους εξτρεμιστές δολοφόνους οι οποίοι στις 7 Οκτωβρίου 2023 προκάλεσαν την ένοπλη αντίδραση του Ισραήλ, η είδηση παρουσιάζεται ως «ανταλλαγή αιχμαλώτων». Σαν οι όμηροι της Χαμάς να αιχμαλωτίστηκαν στον πόλεμο, οπότε σήμερα έχουμε ανταλλαγές «αιχμαλώτων πολέμου». Η απόλυτη στρεψοδικία.
Δεν είναι η μόνη. Παρατηρώντας την πλειονότητα των ελληνικών ΜΜΕ, διαπιστώνει κανείς ότι σχεδόν δεν υπάρχει η πτυχή πως η ανταλλαγή πρωτίστως σημαίνει τη λύτρωση για, κατά κύριο λόγο, αμάχους εβραίους πολίτες του Ισραήλ, κυρίως γυναίκες, που απήχθησαν στις 7/10 από μια στρατοκρατική εξτρεμιστική οργάνωση η οποία δρα στο όνομα της Παλαιστίνης και κρατούνταν υπό αδιευκρίνιστες αλλά πάντως άθλιες συνθήκες.
Για λόγους δικαιοσύνης, ας ξέρουμε ότι οι «αιχμάλωτες» Ισραηλινές και οι «αιχμάλωτοι» Ισραηλινοί που απελευθερώνονται είναι όμηροι μιας αιφνιδιαστικής και βάρβαρης επίθεσης σε περιοχές του Ισραήλ όπου οι πολίτες ζούσαν ειρηνικά: σε κατοικίες και σε ένα μεγάλο πάρτι όπου νέοι άνθρωποι διασκέδαζαν. Βαριά οπλισμένοι άντρες έμπαιναν ανενόχλητοι στα σπίτια απομακρυσμένων χωριών, σκότωναν εν ψυχρώ αδιακρίτως άντρες, γυναίκες και παιδιά και πήραν ομήρους για να εκβιάζουν με την ασφάλειά τους και με τη ζωή τους το κράτος του Ισραήλ. Και με απώτερο σκοπό να τους χρησιμοποιήσουν όπως κάνουν σήμερα: να διαπραγματευτούν την απελευθέρωση καταδικασμένων για εγκληματική δράση, οι οποίοι άμα τη επιστροφή τους θα λάβουν θέση μάχης για το επόμενο επεισόδιο ενός ατελείωτου πολέμου – ή για τρομοκρατικές ενέργειες.
Οσοι υποστηρίζουν αυτές τις δολοφονικές πρακτικές ισχυρίζονται ότι το κάνουν στο όνομα της δικαιοσύνης. Ποιας δικαιοσύνης; Το σύνθημα «Από το ποτάμι στη θάλασσα», που καλύπτει την τρομοκρατική δράση της Χαμάς, συμπυκνώνει το έντονο μίσος κατά των Εβραίων και του Ισραήλ που ενυπάρχει στην ισλαμιστική ερμηνεία του Ισλάμ, με την παρελκυστική και προπαγανδιστική θέση ότι το εβραϊκό κράτος είναι αποτέλεσμα μιας αποικιοκρατικής και ρατσιστικής μεθόδευσης που χτίστηκε το 1948 αφού διώχθηκε ο ιθαγενής πληθυσμός. Η θέση αυτή ισχυροποιήθηκε τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου από τη σοβιετική προπαγάνδα και από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), η οποία ταύτιζε τον σιωνισμό με το Ισραήλ. Το μίσος της Αριστεράς για τον δυτικό κόσμο και τις αξίες της δημοκρατίας, την οποία οικοδόμησε και το Ισραήλ, συνέβαλε στο να τοποθετηθεί αυτή η χώρα στη λάθος πλευρά, κατηγορούμενη μάλιστα ότι έφτιαξε και εκμεταλλεύεται μια «βιομηχανία του Ολοκαυτώματος».
Ετσι, η Αριστερά (αλλά και η αντισημιτική Δεξιά και οι πληθυσμοί που γαλουχήθηκαν από τον μεταπολιτευτικό προοδευτισμό) έφτασε να συμπαθεί τους αδίστακτους δολοφόνους αμάχων και να εξηγεί τη συμφωνία ανταλλαγής ομήρων με παλαιστίνιους κατάδικους ως «ανταλλαγή αιχμαλώτων». Αυτή η εξήγηση έχει ένα σκοπό: τη στήριξη του εξτρεμισμού που θα αρχίσει τον επόμενο γύρο εχθροπραξιών κατά του Ισραήλ στη Γάζα. Δεν είναι και τόσο έξυπνη επένδυση. Επειδή το Ισραήλ θα είναι στο εξής πιο προσεκτικό με την εθνική του ασφάλεια. Το Ισραήλ, δηλαδή, έχει κάθε λόγο να μην επιτρέψει την εκ νέου στρατιωτική ανάκαμψη της Χαμάς. Κι αυτό θα είναι το επόμενο σχέδιό του.