ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ – ως γνωστόν – σήμερα είναι το κατάστημα που προσφέρει φαγητό έναντι αμοιβής. Η λέξη μας προέρχεται από το ρήμα εστιάω=εστιώ, που σημαίνει φιλοξενώ. Το ρήμα προήλθε από την εστία που είναι η φωτιά, ο βωμός και σήμερα τη λέμε εστία= το τζάκι.
Η εστία προήλθε από το ρήμα έζομαι που σημαίνει κάθομαι. Με συγχώνευση με το ζ έγινε σέζομαι και στη συνέχεια το αρχικό σ τράπηκε σε δασεία και προφερόταν ως (σ)έζομαι= κάθομαι.
Η εστία λοιπόν είναι το τζάκι και κάθε οικογένεια καθόταν γύρω από τη φωτιά = ο τζάκι. Πηγαίνουμε χρονικά στους πρώτους ανθρώπους, στους αρχαίους (αυτοί που ήταν στην αρχή) και αυτοί δημιούργησαν τη γλώσσα. Από την εστία και το έζομαι αρχίζει ο άνθρωπος να μιλά και συνήθως εκεί έτρωγαν όλοι μαζί. Έτσι έγινε η κοινή εστίαση να σημαίνει και το φαγητό.
Στη συνέχεια έγινε και η προσωποποίηση της καλής συνάθροισης αυτής και να σου! οι πρώτοι Έλληνες ποσωποποίησαν και την πρώτη Θεά τους την Εστία. Στο ζεστό αυτό σύνολο το τζάκι, η φωτιά, το φαγητό και τώρα η προστάτιδα θεά Εστία, ήταν ένα προστατευτικό περιβάλλον και όλοι ήταν χαρούμενοι.
Έτσι κάπως φαντάζομαι ότι όλα άρχισαν και το πρώτο αυτό κοινό σύνολο μπορούμε να πούμε πως δημιούργησε την πρώτη ανθρώπινη ελληνική κοινωνία. Στη συνέχεια δημιούργησαν την κοινή τους συνεννόηση βάζοντας τις διάφορες φωνές που μπορούσαν να πουν, τους φθόγγους αυτούς και έτσι έφτασε στους ανθρώπους η ανάγκη να δημιουργήσουν μία γλώσσα που της έδωσαν το όνομα αυτό «γλώσσα», γιατί χωρίς το ανθρώπινο όργανο της γλώσσας δεν μπορείς να έχεις πράγματι καμία γλώσσα με λέξεις.
Πέστε το ΟΛΟ αλφάβητο χωρίς να κουνήσετε τη γλώσσα σας. Δεν γίνεται. Τίποτε δεν βγαίνει. Να ένας από τους λόγους που οι γλώσσες της Ευρώπης γεννήθηκαν όλες από την ελληνική λέξη ΓΛΩΣΣΑ.
Στα Λατινικά έγινε lingua, στα Αγγλικά language, όλες από την ελληνικά δημιουργημένη λέξη γλώσσα. Τα αγγλόφωνα λεξικά το πιστοποιούν: From Greek word Γλώσσα! Όλα ξεκίνησαν από το Αιγαίο.
ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Τα χρόνια πέρασαν οι άνθρωποι κατάλαβαν τον εαυτό τους. Ενηλικιώθηκαν, εκπολιτίστηκαν και πάνω από όλα καλλιέργησαν τη γλώσσα. Έκαναν νόμους για όλα. Έβαλαν μία τάξη στη ζωή τους. Ήρθε και η εποχή του Κλεισθένη που γέννησε τη Δημοκρατία. Βοήθησε και ο Σόλων, αλλά και ο Πεισίστρατος. Ήρθαν και τα Παναθήναια που ήταν η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη γιορτή της αρχαίας Αθήνας που γινόταν προς τιμήν της θεάς Αθηνάς.
Τα Παναθήναια διαρκούσαν τέσσερις μέρες και όλοι οι κάτοικοι της πόλης λάμβαναν μέρος και το «γλεντούσαν» που λέμε σήμερα. Οι νομοθέτες – σαν τους ανωτέρω – βοήθησαν βάζοντας νόμους δίκαιους και υποχρέωσαν τους εκατομμυριούχους που λέμε σήμερα, τους πιο εύπορους ανθρώπους, να πληρώσουν τα έξοδα για το φαγοπότι, και όταν όλα είναι δωρεάν, όλοι είναι χαρούμενοι και χορτάτοι και χαίρονται τη ζωή.
Όλες αυτές οι γιορτές πέρασαν σε όλους τους ανθρώπους της εποχής. Από τον ελληνικό χώρο πέρασαν στο Λάτιο μετά στη Ρώμη και όλοι ασπάστηκαν τις όμορφες γιορτές. Μαζί με τις γιορτές ήρθαν και τα ονόματά τους και οι λέξεις έγιναν κοινές και οι Ρωμαίοι την κοινή εστίαση την είπαν φεστίαση- βάζοντας μπροστά εκείνο το σ που είπαμε παραπάνω, έβαλαν και μία δική τους κατάληξη και έτσι προέκυψε το Φεστιβάλ. Αυτό πήγε και στα Αγγλικά και εδώ έγιναν και άλλες λέξεις Feast=γιορτή, αλλά και επίθετο Festive, αλλά και Merry και τα λεξικά λένε: Όλα from φαιστός = bright, cheerful, merry and gay!
Οι Έλληνες όμως σκλαβωθήκαμε στους Τούρκους για πολλούς αιώνες και μετά το 1821, όλες αυτές οι λέξεις επανήλθαν στο ελληνικό στερέωμα και νομίσαμε πως είναι ξένες. Όταν όμως τις ανοίξεις βλέπει κανείς πως είναι οι διαστρεβλωμένες πρωτότυπες ελληνικές λέξεις με ελληνική και ξεχωριστή σημασία και πλούσια έννοια.
ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το 1976, την τρίτη χρονιά που μπήκαν τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης, είχαμε τη χαρά να δούμε στα μαθήματα της Ελληνικής Γλώσσας, το μεγάλο μας καθηγητή Ιωάννη Κακριδή, να συζητά μαζί μας αυτά τα ζητήματα και ειδικά για την ίδια λέξη που μιλάμε όλοι μας σήμερα.Σε ένα από τα βιβλία μου έχω και την ημερομηνία και τη δική του υπογραφή: Ι.Κακριδής, 13.10.1976 και για τηνπαραπάνω λέξη μας Φεστιβάλ μας είπε επί λέξει τα εξής: «Φεστιβάλ είναι ελληνική λέξη, αλλά καλύτερα θα ήταν να το βάλουμε στο ελληνικό κλιτικό σύστημα ως το Φεστιβάλι και Πληθυντικός τα Φεστιβάλια, και θα το κλίναμε όπως το τσουβάλι τα τσουβάλια. Αλλά το ελληνικό μας ακουστικό αυτί δεν το δέχεται και έτσι παραμένει το Φεστιβάλ. Και τόνισε πως και τα αυτιά μας μάς υπαγορεύουν το σωστό, αλλά όχι τα Φεστιβάλς. Ο πληθυντικός αυτός είναι νόθος! Δεν ακολουθούμε τις ξένες καταλήξεις στον πληθυντικό ούτε την ξένη ορθογραφία, γιατί εμείς έχουμε το δικό μας αλφάβητο και κλιτικό σύστημα».
Φρονούμε ότι οι συμβουλές του καθηγητή μας Κακριδή παραμένουν εδώ στη Μελβούρνη, συμβουλές φρόνιμες και ωφέλιμες. Με τάξη και γλωσσικούς κανόνες διαιωνίζουμε τη γλώσσα μας!
The post Από την Εστίαση στο Φεστιβάλ appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.