Το 1977, πολύ πρώιμα, οι Monty Python είχαν ψυλλιαστεί τη γραφικότητα και τον παραλογισμό της θεωρίας που, στο όνομα των δικαιωμάτων της γυναίκας και του αγώνα σε κάθε μορφή καταπίεσης, σάρωνε την αρχή της πραγματικότητας.
Σε μια σκηνή της ταινίας «Ενας προφήτης, μα τι προφήτης», στις κερκίδες μιας αρένας κάπου στη Γαλιλαία, τέσσερα μέλη του κινήματος κατά του ρωμαϊκού ιμπεριαλισμού, του Μετώπου του Λαού της Ιουδαίας, συζητούν πυρετωδώς για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο ένας τους, ο Σταν, τους διακόπτει διαρκώς για να στηρίξει τα δικαιώματα των γυναικών. Ενοχλημένοι, οι σύντροφοί του τον ρωτάνε: «Φτάνει με τις γυναίκες! Γιατί μιλάς όλη την ώρα για τις γυναίκες, Σταν;». «Θέλω να γίνω γυναίκα. Από τώρα και στο εξής θέλω να με φωνάζετε Λορέτα!». «Μα τι είναι αυτή η εξέγερση;». «Θέλω να κάνω παιδιά! Είναι ένα δικαίωμα αναφαίρετο σε κάθε άνθρωπο». «Μα δεν μπορείς να κάνεις παιδιά!» του λέει ο Ρετζ. «Δεν έχεις μήτρα! Πού υπολογίζεις να κυοφορήσεις το έμβρυο; Σε κουτί;». «Σταμάτα να με καταπιέζεις!» του απαντά ο Σταν-Λορέτα και βάζει τα κλάματα…
(Από αφήγηση του συγγραφέα Ξενοφώντα Α. Μπρουντζάκη, εισαγωγή σε άρθρο του για τα φύλα ως κοινωνικές κατασκευές, «The Books’ Journal», τχ. 159, Δεκέμβριος 2024).