Εχουν γίνει πολλές προσπάθειες στην Ελλάδα, με ελάχιστη επιτυχία, για να στραφούν οι χρήστες των ΙΧ στα ΜΜΜ. Καμπάνιες για την προστασία του περιβάλλοντος, για το κυκλοφοριακό κλπ. Φαίνεται όμως ότι η μόνη περίπτωση να αφήσει κάποιος την άνεση που του προσφέρει το αυτοκίνητό του είναι να μπορεί με ελάχιστο περπάτημα και ελάχιστη αναμονή σε στάσεις να πάει στον προορισμό του πολύ γρηγορότερα από ό,τι με το αυτοκίνητό του.
Ολα δείχνουν ότι το μέλλον της λειτουργίας των πόλεων θα βασιστεί σε ένα αξιόπιστο σύστημα αστικών και προαστιακών συγκοινωνιών, σε συνδυασμό με μέτρα περιορισμού της εισόδου των ΙΧ στο κέντρο, ιδιαίτερα όσων δεν μεταφέρουν αρκετούς επιβάτες.
Για να γίνουν πραγματικότητα τα παραπάνω πρέπει να ληφθεί η βασική πολιτική απόφαση για την «ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ». Με αυτή την απόφαση το διαθέσιμο οδόστρωμα θα χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: τους διαδρόμους υψηλών ταχυτήτων και το κοινό οδόστρωμα. Στην πρώτη κατηγορία θα κινούνται μόνο μέσα μαζικής μεταφοράς, νοσοκομειακά, πυροσβεστικά, αστυνομικά, αυτοκίνητα ανώτατων κρατικών λειτουργών, καθώς και ΤΑΞΙ εφόσον έχουν επιβάτη και ΙΧ με τουλάχιστον 3 άτομα. Το «κοινό οδόστρωμα» θα είναι διαθέσιμο για όλους. Δεν θα υπάρχει δακτύλιος απαγορεύσεων (δεν θα έχει πια νόημα), ενώ στο τοπικό οδικό δίκτυο (στις γειτονιές) συστήματα ήπιας κυκλοφορίας θα επιτρέπουν μεν σε όλους τη διέλευση αλλά θα απαγορεύουν υψηλές ταχύτητες ώστε να μην κινδυνεύουν οι πεζοί.
Ετσι καθένας θα μπορεί ελεύθερα να αποφασίσει αν θα κινηθεί στο ένα ή στο άλλο δίκτυο. Θα ξέρει ότι μπορεί, για παράδειγμα, να κατέβει από το Μαρούσι στο Σύνταγμα σε 15-20 λεπτά με τα ΜΜΜ ή να πάει με το ΙΧ του σε μία ώρα.
Η επιτυχία των διαδρόμων υψηλών ταχυτήτων (όπως θα μετονομαστούν οι λεωφορειόδρομοι) θα επιδιωχθεί με μέτρα αυτοαστυνόμευσης (λωρίδες ενάντια στη βασική κυκλοφορία, φυσικά εμπόδια στην είσοδο των ΙΧ), αλλά κυρίως με κάμερες και φυσική παρουσία αστυνομικών.
Απαραίτητο συμπλήρωμα στην πρόταση αυτή είναι και η κατάλληλη πολιτική στάθμευσης, η οποία προτείνεται να είναι η ακόλουθη.
Εχοντας εξασφαλίσει τη δυνατότητα της άνετης και γρήγορης μετακίνησης, κυρίως των εργαζομένων στο κέντρο, με αστικές και προαστιακές συγκοινωνίες, δημιουργούμε απαγορευτικές οικονομικές συνθήκες για μακροχρόνια στάθμευση στο κέντρο και έτσι πετυχαίνουμε τον ίδιο στόχο χωρίς να προσπαθήσουμε την τεχνικά δύσκολη και σίγουρα ανεπιθύμητη από το ευρύτερο κοινό θέσπιση διοδίων.
Στο κέντρο μπορεί να ισχύουν τα ακόλουθα:
n Συνεργεία της Δημοτικής Αστυνομίας αφαιρούν πινακίδες από τα παράνομα σταθμευμένα οχήματα και μετακινούν άμεσα με γερανούς όσα από αυτά εμποδίζουν την κυκλοφοριακή ροή. Εξαφανίζουμε δηλαδή την παράνομη στάθμευση.
n Δημιουργούμε όσο το δυνατόν περισσότερες νόμιμες θέσεις στάθμευσης στο κέντρο τις οποίες κατανέμουμε σε θέσεις μόνο για κατοίκους της περιοχής και σε θέσεις ελεγχόμενης στάθμευσης (ειδικά όπου υπάρχουν καταστήματα και υπηρεσίες) με υψηλό τιμολόγιο στάθμευσης (π.χ. 2 ευρώ την ώρα).
Με τον τρόπο αυτόν κάνουμε απαγορευτική τη μακροχρόνια στάθμευση και δημιουργούμε συνθήκες άνετης στάθμευσης για τους επισκέπτες του κέντρου που έρχονται για 1-2 ώρες για να ψωνίσουν, να πάνε σε μια επαγγελματική συνάντηση ή σε μια υπηρεσία. Σημειώνεται ότι τα παραπάνω αποτελούν ένα σύνολο (πακέτο) μέτρων τα οποία αν αποφασιστούν πρέπει να εφαρμοστούν ταυτόχρονα.
Ο Νότης Παρασκευόπουλος είναι συγκοινωνιολόγος