Η σκιά της «συγκυβέρνησης»
Τώρα που άρχισε να κατακάθεται η σκόνη από την επιλογή του προέδρου Κυριάκου να προτείνει τον εξ Ιωαννίνων ορμώμενο πρόεδρο Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ας ρίξουμε μια ματιά στο τι ακριβώς είναι αυτό το οποίο πλάσαρε τεχνηέντως το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, ως βασικό λόγο για τη μη επιλογή κεντροαριστερού υποψηφίου, και πιο συγκεκριμένα του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Τι διοχέτευσαν αυτά τα καλόπαιδα και μάσησαν χωρίς συζήτηση… αμάσητα κάτι δικά μας αστέρια στον Τύπο. Οτι τυχόν επιλογή Βενιζέλου, πέραν όσων άλλων θα μπορούσε κανείς να χρεώσει σε μια τέτοια επιλογή, το βασικότερο ήταν, λέει, ότι θα δημιουργούσε την αίσθηση στην κοινωνία, πως ο Βενιζέλος επελέγη για να λειτουργήσει ως γέφυρα για μία συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ! Αρα πώς θα κυβερνούσε ο πρόεδρος Κυριάκος για τα επόμενα 2½ χρόνια, ευρισκόμενος κάτω από τη βαριά σκιά αυτής της «συγκυβέρνησης»;
Πρωτότυπο, θα σημειώσω, το επιχείρημα. Και εξαιρετικής… έμπνευσης! Οποιος το σκέφτηκε, και κυρίως όποιος έδωσε την εντολή να διακινηθεί, θα πρέπει και οι δύο να «στρόφαραν» σε πολύ υψηλές ταχύτητες. Δεν εξηγείται, αλλιώς!
Επικοινωνιακό βέρτιγκο
Μόνο μια απορία έχω, και θα προσπαθήσω να τη διατυπώσω, υπό μορφή ερωτήσεως: πώς ακριβώς θα μπορούσε να υλοποιηθεί αυτή η «συγκυβέρνηση», όταν ο ένας εκ των δύο, ο Νικ. Ανδρουλάκης έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε κάτι τέτοιο; Και επίσης, όταν εξ αυτού του λόγου, ότι ήταν κάθετα αρνητικός, πριν από μερικές ημέρες, η ίδια «πηγή» είχε σπείρει σε όλο τον Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, ότι ο Ανδρουλάκης που «θάβει» τη συγκυβέρνηση, το κάνει, διότι προτίθεται να συγκυβερνήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα και κομματίδια της Αριστεράς;
Αφήγημα για γέλια βέβαια, το οποίο όμως κολλάει απολύτως και με τις «κατηγορίες» ότι το ΠΑΣΟΚ μετεξελίχθηκε σε «πράσινο ΣΥΡΙΖΑ» και άλλες τέτοιες ανοησίες.
Συμπέρασμα, η επικοινωνιακή υπεροπλία που διαθέτει το Μέγαρο Μαξίμου παράγει με τέτοια ταχύτητα σενάρια, που ακόμη και αυτοί που έχουν επιφορτιστεί να τα διαθέτουν προς… κατανάλωση, δεν αντιλαμβάνονται πως σε διάστημα ημερών, αν όχι ωρών, αυτά όλα παίζουν γροθιές μεταξύ τους…
Ενας Πρόεδρος τον χρόνο
Από τα πολύ ωραία της επιλογής του Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, με τα οποία ο πρόεδρος Κυριάκος «επένδυσε» την απόφασή του να τον προτείνει, φρονώ ότι ήταν η πρότασή του για… μία, μοναδική, εξαετούς διάρκειας, θητεία του Προέδρου της Δημοκρατίας!
Ηταν το «τυράκι» μήπως και «τσιμπήσει» κανείς από την αντιπολίτευση και υπερψηφίσει τον Κώστα Τασούλα, έτσι ώστε να μη χρειαστεί να εκλεγεί με τέταρτη ψηφοφορία, και με πλειοψηφία άνω των 151 βουλευτών.
Αλλά δεν βλέπω να έδωσε κανείς σημασία – ήδη έχει ξεχαστεί το όλο θέμα. Τούτου δοθέντος, εισηγούμαι να επανέλθει με καινούργια πρόταση ο Κυριάκος: να επιλέγονται από τη Βουλή… έξι πρόεδροι, αντί για ένας, για τη θητεία των έξι ετών! Και να εναλλάσσονται ανά έτος στην Προεδρία, κατ’ αντιστοιχία των Αρχόντων που εκλέγονταν να διοικήσουν την αρχαία Αθήνα! Εκείνοι βέβαια ήταν εν συνόλω δέκα, εννέα συν ο Επώνυμος Αρχων που έδινε το όνομά του στο έτος που εκλεγόταν. Και μετά ακολουθούσαν οι υπόλοιποι εννιά.
Σκεφτείτε λίγο, αν ίσχυε ο θεσμός στις μέρες μας, το 2025 θα ήταν «Ετος… Τασούλα»!!
Ωραίο; Πιο ωραίο δεν γίνεται!
(Αν κυκλοφορούσαν δε και με τίποτε χλαμύδες και σανδάλια, σαν αυτά που πουλούν στην οδό Πανδρόσου, θα μιλάγαμε για ολική επαναφορά στην αρχαιότητα!)
Ενας ευφυής άνθρωπος
Αυτό που διακρίνει πάντως τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κώστα Τασούλα είναι το αυτοσαρκαστικό χιούμορ του, που προσιδιάζει σε… άγγλο ευγενή! Λόρδο ή κάτι τέτοιο.
Και θυμάμαι ακόμη, όταν τις πρώτες ημέρες που είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Βουλής, το 2019, είχαμε συναντηθεί στο Περιστύλιο, και μετά τα τυπικά, χαιρετισμοί και συγχαρητήρια, με αιφνιδίασε απολύτως, ρωτώντας με στα σοβαρά:
– Ο πατήρ σας ήτο πρέσβης;!
– Πλάκα μου κάνετε πρόεδρε; Αφού γνωρίζετε ότι ήταν κουλουροπώλης!
– Α, είστε κι εσείς αυτοδημιούργητος λοιπόν, τα συγχαρητήριά μου, μου είπε σκασμένος στα γέλια.
Θα μπορούσα να παραθέσω ένα σωρό ανάλογα περιστατικά τα οποία δείχνουν άνθρωπο ευφυή, διότι ο αυτοσαρκασμός και το χιούμορ είναι, θεωρώ, κατεξοχήν αποδεικτικά ενός ευφυούς ανθρώπου…
Αριστερό φλερτ
Τώρα που μιλάμε για την προεδρική εκλογή και τα απόνερά της, δεν μπορώ να μη σταθώ στο φλερτάκι που δείχνει να αναπτύσσεται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας της Λούκας Κατσέλη. Αν και είναι πρόωρο έως και παρακινδυνευμένο να μιλήσει κανείς για τα πρώτα βήματα στην πορεία προς την επανασυγκόλληση των δύο κομμάτων, αρκετοί είναι εκείνοι που διαβλέπουν μία τέτοια προοπτική – εκεί, στο βάθοοοοος – εξαιτίας ίσως της θετικής υποδοχής που έτυχε από τον πρόεδρο της Νέας Αριστεράς Αλ. Χαρίτση η υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη.
Μη βιάζεστε όμως να βγάλετε συμπεράσματα. Ξέρω καλά, πως μια ισχυρή μερίδα του κόμματος αυτού ακούει ΣΥΡΙΖΑ και τρέχει όπου φύγει-φύγει. «Με τίποτα όμως» είναι η απάντηση που μου έδωσε σχετικά ένας φίλος που ανήκει στα υψηλά πατώματα του κόμματος.
Κάποιοι ωστόσο απ’ αυτούς δεν βλέπουν τον λόγο να μην επιστρέψουν.
Τι βλέπω εγώ; Οτι αν αυτοί οι «κάποιοι» που ανήκουν στην πρώην δημογεροντία ΣΥΡΙΖΑ επιμείνουν, η Νέα Αριστερά θα δει να ξεπροβάλλει το φάντασμα της διάσπασης μπροστά της, και να της κάνει μποοοοοου…
Σιγουράκι.
Δεν έχασε ούτε… ψήφο!
Ευκαιρίας δοθείσης, θέλω να υπογραμμίσω την… ομοιομορφία των δημοσκοπικών ευρημάτων διαφόρων ερευνών που είδαν το φως της ημέρας το τελευταίο διάστημα, αναφορικά με την Αριστερά. Αναφέρομαι ειδικότερα σε αυτό το… εκπληκτικό «εύρημα», το άθροισμα των ποσοστών ΣΥΡΙΖΑ – κόμματος Κασσελάκη να είναι ακριβώς το ποσοστό που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίο κόμμα στις περσινές ευρωεκλογές!!!
Τουτέστιν παρά τα όσα μεσολάβησαν, διασπάσεις, καταγγελίες, συκοφαντικές αναφορές, ξεκατίνιασμα δημοσίως, κατά τους έγκυρους και έγκριτους δημοσκόπους-ερευνητές ο χώρος δεν έχασε ούτε… ψήφο! Ολοι εκεί.
Ρε τους μπαγάσηδες τους «επιστήμονες», έχουν βάλει σκοπό να μας τρελάνουν…
Ενα βιβλίο – «ζωγραφιά»
Το βιβλίο που θα συστήσω για σήμερα είναι του εξαίρετου ζωγράφου Σωτήρη Σόρογκα, ενός εκ των τελευταίων μεγάλων εικαστικών καλλιτεχνών του 20ού αιώνα. Ο κύριος Σόρογκας, με την πλούσια ακαδημαϊκή καριέρα (δίδασκε για περίπου 40 χρόνια στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ), παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό τους «Διαλόγους» του – μια καλαίσθητη έκδοση των εκδόσεων Καστανιώτη. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται συνομιλίες περί τέχνης και πολιτισμού, που είχε με κριτικούς, δημοσιογράφους, ιστορικούς της τέχνης κ.λπ., με τις συνομιλίες να καλύπτουν μια περίοδο σχεδόν μισού αιώνα. Μέσα από τους «Διαλόγους» αυτούς, και τις θέσεις που ο κύριος Σόρογκας διατυπώνει, απεικονίζεται ουσιαστικά η πορεία των εικαστικών τεχνών από τον προηγούμενο αιώνα ως τις μέρες μας. Παράλληλα δίνεται η ευκαιρία στον αναγνώστη, να ανακαλύψει πτυχές στο έργο του Σόρογκα, όπως και καλλιτεχνών που γνωρίζει, οι οποίες φαντάζουν αθέατες, αλλά η διεισδυτική ματιά του πρωταγωνιστή του βιβλίου, τις φωτίζει με τρόπο που δεν αφήνει την παραμικρή σκιά. Γιατί στην πραγματικότητα οι «Διάλογοι» δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια «αυτοβιογραφική» περιγραφή της σχέσης του με ό,τι αγάπησε περισσότερο στη ζωή: τη ζωγραφική, τη διδασκαλία και το διάβασμα. Και είναι απολαυστική αυτή η περιγραφή…