Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε μεγάλο, πολυσυλλεκτικό και προοδευτικό κόμμα για τελευταία φορά, στις εκλογές του Οκτώβρη του 2009, όταν απέσπασε το 43.9% με αρχηγό του το Γιώργο Παπανδρέου.
Όταν επί Ευάγγελου Βενιζέλου συνεργάστηκε στην κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, στις εκλογές του Γενάρη του 2015 κινδύνευσε με κοινοβουλευτικό εξαφανισμό, αποσπώντας το 4.7% των ψήφων, την ώρα που οι διαχρονικοί υποστηρικτές του μετατοπίζονταν μαζικά στο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Με πολλούς κόπους και βάσανα, το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ, με τη Φώφη Γεννηματά αρχικά και με το Νίκο Ανδρουλάκη στη συνέχεια, κατάφερε να φτάσει το 11.5% στις βουλευτικές εκλογές του Ιούνη του 2023 και το 12.8% στις ευρωεκλογές του Ιούνη του 2024. Από τότε μέχρι σήμερα, η μικρή δημοσκοπική του βελτίωση εξακολουθεί να το κρατάει σε (μικρο) μεσαίο μέγεθος.
Κατά τη γνώμη μου, τα εκλογικά αποτελέσματα ορόσημα για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και της ευρύτερης κεντροαριστεράς και αριστεράς στην Ελλάδα, είναι το δημοψήφισμα του Ιούλη του 2015 για το μνημόνιο(61.3% υπέρ του όχι και 38,7% υπέρ του ναι), καθώς και το ποσοστό του ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ των βουλευτικών εκλογών 2019, δηλαδή το 31,5%, έναντι του 39,8% της νικήτριας Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τα παραπάνω ποσοστά, συν τοις άλλοις, μας λένε πως το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να ξαναγίνει εκλογικά μεγάλο κόμμα, ή το κύριο κόμμα της ελληνικής κεντροαριστεράς, αν απευθύνεται, αν διεκδικεί πρωτίστως την εκπροσώπηση του πολιτικά κεντρώου χώρου της Ελλάδας. Το κέντρο, παραδοσιακά, ανήκει, ή και μετατοπίζεται σε σημαντικό βαθμό, ανάλογα και με την πολιτική συγκυρία, και στην πολυσυλλεκτική Νέα Δημοκρατία.
Το ΠΑΣΟΚ, σε επίπεδο διακηρυκτικού λόγου, αλλά και πολιτικών, οφείλει να απευθύνεται πάνω από όλα στο 31,5% του εκλογικού σώματος που στήριξε το #ΣΥΡΙΖΑ και τον #ΑλέξηΤσίπρα στις εκλογές του 2019! Μια και η συντριπτική πλειοψηφία αυτού του ποσοστού προέρχεται από «παραδοσιακούς» ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ…
Είναι πολιτική αφέλεια, είναι πολιτική ανεπάρκεια, είναι αυτοκτονικό να φοβάται το ΠΑΣΟΚ να μιλάει αριστερά, να απαρνιεται την εαμικη του πλευρά, ή να φοβάται να έχει καλές σχέσεις και να συνομιλεί με τα σημερινά κόμματα και πρωταρχικά με την κοινωνική βάση της πολύμορφης μη κομμουνιστικής αριστεράς της Ελλάδας.
Ανεξάρτητα από το πως αντιδρούν οι διάφορες ηγεσίες των πολλών μικρών κομμάτων της σημερινής ελληνικής κεντροαριστεράς, τελικά αυτοί/ες που κρίνουν το ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο στα αριστερά του κέντρου θα είναι οι πολίτες και οι πολιτικές και όχι οι κομματικές νομεκλατούρες…
Οι διακριτές πολιτικές προτάσεις με προοδευτικό πρόσημο, μαζί με την κοινωνική βάση της ελληνικής κεντροαριστεράς και αριστεράς θα αποφανθούν τελικά, για το ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο στην προοδευτική παράταξη.
Ναι, η διεύρυνση του ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να είναι αμφίδρομη, αλλά ο προσανατολισμός του χρειάζεται να είναι πρωτίστως προς τα αριστερά του κέντρου. Εκεί ήταν και εκεί εξακολουθεί να βρίσκεται ο ζωτικός του χώρος, με χαρακτηριστικά 2025. Όλα τα άλλα είναι τακτικισμοί, είναι μεγαλοϊδεατισμοί, δεν μπορούν να ξανακάνουν το ΠΑΣΟΚ ηγεμονική δύναμη στην πράξη, στο χώρο της κεντροαριστεράς, αλλά και της Ελλάδας, ενδεχομένως.
Είναι η στρατηγική στόχευση, είναι ο προγραμματικός λόγος, είναι οι πολιτικές επιλογές του κόμματος που θα αλλάξουν τις τύχες του, και ενδεχομένως μαζί του και τις τύχες των κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά πιο αδύναμων πολιτών της Ελλάδας.
Αυτά θα καταστήσουν ξανά το ΠΑΣΟΚ ηγέτιδα και προοδευτική δύναμη της χώρας, αν τα προσπαθήσει και εάν τα μπορεί. Αυτά! Όχι η υπερφίαλη και οκνηρή κακοφωνία πολλών θεσμικών του εκπροσώπων…
The post Κόμμα χωρίς προοπτική, το φοβικό, κακόφωνο και κεντρώο ΠΑΣΟΚ appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.