Εδώ και λίγα χρόνια κυριαρχεί στον πολιτικό διάλογο η έννοια της πολιτικής ορθότητας. Με βασική προέλευση τα αμερικανικά πανεπιστήμια, έχει πλέον εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο επιβάλλοντας λογικές κι ανθρώπινες συμπεριφορές με έντονη αίσθηση αυτολογοκρισίας και σημαντικών περιορισμών στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Ενα είδος νεο-μαρξισμού και ένας περίεργος μετα-μοντερνισμός έχουν διαβρώσει τον δυτικό πολιτισμό και τη σύγχρονη αντίληψη περί ανθρωπιστικών σπουδών – ιδιαίτερα της κοινωνιολογίας.
Οι τομείς στους οποίους η πολιτική ορθότητα έχει ουσιαστικά κυριαρχήσει είναι στην κοινωνιολογία ο μεταμοντερνισμός, ο σύγχρονος φεμινισμός, ο τομέας των προνομίων των λευκών, ο πολιτιστικός επεκτατισμός και η περιβαλλοντολογία. Στην ουσία σε όλες τις κοινωνικές επιστήμες έχουν περιθωριοποιηθεί όλες οι απόψεις που δεν συμβιβάζονται με την κυριαρχία ενός πολιτιστικού μαρξισμού.
Στον Καναδά ιδιαίτερα έχει υπάρξει μια έντονη αντίδραση στην κυριαρχία της τάσης αυτής, κάτω από την επίδραση του καθηγητή Τζόρνταν Πίτερσον, του Πανεπιστημίου του Τορόντο. Εχει κάνει μεγάλες εκστρατείες κατά της χρηματοδότησης ακαδημαϊκών προγραμμάτων όπως Μελέτες Γυναικείων Θεμάτων, Εθνικές Σπουδές και άλλα κοινωνιολογικά αντικείμενα επειδή, κατά τη γνώμη του, προπαγανδίζουν ένα είδος «πολιτιστικού Μαρξισμού» και προωθούνται από «μετα-μοντέρνους νεο-μαρξιστές» ακαδημαϊκούς. Παρά την έκδηλη ακρότητα των θέσεών του, η αγανάκτηση μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης με την καταπίεση που ασκείται κατά της κοινής λογικής και πολλών απλών πολιτών έδωσε κύρος στα επιχειρήματα του Πίτερσον και υποστήριξη σε πολλές από τις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησε.
Ιδιαίτερα η θέση του εναντίον των «ταυτοτικών πολιτικών» τον έκανε ιδιαίτερα συμπαθή στους αμερικανούς συντηρητικούς και κυρίως στον βασικό πυρήνα των οπαδών του Ντόναλντ Τραμπ. Μιλώντας στο περιοδικό «Τime» το 2018, είχε υποστηρίξει πως είναι «τραγικό λάθος να παίζει κανείς παιχνίδια φυλετικής, εθνικής ή σεξουαλικής ταυτότητας – κάτι που γίνεται και από την Αριστερά και τη Δεξιά». Η Αριστερά το κάνει στο όνομα των, υποτίθεται, καταπιεσμένων και η Δεξιά εκ μέρους του «εθνικισμού και της εθνικής υπερηφάνειας». Το σωστό παιχνίδι, επιμένει, «είναι να αφοσιώνεσαι στην ατομική σου ζωή και να προσπαθείς να γίνεσαι υπεύθυνος για τις πράξεις σου». Οι επικριτές του σημειώνουν πως αποφεύγοντας να αναφερθεί σε ρατσιστικά σχόλια του Τραμπ, διευκόλυνε απλά την αυταρχική του πολιτική πλατφόρμα.
Γενικά πάντως οι αντιδράσεις που προκάλεσαν αλλά και η στήριξη που έχουν συναντήσει οι απόψεις του Πίτερσεν δείχνουν την ενόχληση που έχει πλέον δημιουργηθεί στην αμερικανική κοινωνία από την καταπίεση της πολιτικής ορθότητας και το παράδοξο των ταυτοτικών πολιτικών. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στις τελευταίες εκλογές με τη συντριπτική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ όχι μόνο στην κούρσα για την προεδρία αλλά και στην πλήρη κυριαρχία σε Βουλή και Γερουσία. Σίγουρα ανοίγει μια καινούργια εποχή για τον κόσμο με λογική και ρεαλισμό. Απαλλαγμένη από τις υπερβολές της woke κουλτούρας, την εμμονή στην πολιτική των ταυτοτήτων και το πάθος με τα ζητήματα των λογής μειονοτήτων.