Η περίπτωση του Θάνου Μικρούτσικου στο ελληνικό τραγούδι μεταπολιτευτικά είναι μοναδική. Αναδείχθηκε, πρωταγωνίστησε και πειραματίστηκε σε όλα τα είδη της μουσικής. Από το έντεχνο, το πειραματικό, το αβανγκάρντ, το τραγούδι για το θέατρο μέχρι το μαζικό λαϊκό. Ο Θάνος Μικρούτσικος για περίπου πέντε δεκαετίες από τον Μπρεχτ ή την Καντάτα για τη Μακρόνησο μέχρι τα τραγούδια του Μητσιά ή του Μητροπάνου δεν ήταν απλώς ένας ακόμα συνθέτης στο περίπλοκο μεταπολιτευτικό τοπίο. Ηταν ταυτόχρονα και ο ίδιος ένας δημόσιος διανοούμενος με συνολικές παρεμβάσεις. Εφτασε να γίνει υπουργός Πολιτισμού με μία στάση υπερκομματική. Υπήρξε όμως κι ένας δημόσιος διανοούμενος που τόλμησε να έρθει σε ρήξη για ζητήματα όπως οι βάρβαροι νατοϊκοί βομβαρδισμοί της Σερβίας, στηρίζοντας το «Οχι» στο δημοψήφισμα του 2015 και πολλά ακόμα. Ο διάλογός του με τον Γιάννη Μηλιό πάνω σε ζητήματα της παράδοσης και του έθνους – κράτους (έγινε βιβλίο με τίτλο «Στην Υπηρεσία του Εθνους»), η συμβολή του στο πολιτικό τραγούδι – το οποίο δεν ήταν στεγνό και μονότροπο από τη δική του μεριά αλλά περιέχει συγκερασμούς και αβανγκάρντ στοιχεία – ήταν ορισμένες μόνον από τις καταθέσεις του. Μαζί βέβαια με τη διάδοση του Νίκου Καββαδία, τους μεγάλους κύκλους τραγουδιών και βέβαια τη σύμπραξή του με τρεις μεγάλους ποιητές της Μεταπολίτευσης: τον Κώστα Τριπολίτη, τον Μάνο Ελευθερίου και τον Αλκη Αλκαίο. Τον τελευταίο τον εντόπισε από τον Ριζοσπάστη – από μία επιστολή. Εχει σημασία πως ο Μικρούτσικος όλες αυτές τις δεκαετίες που έζησε και δημιούργησε είχε μία σχέση αμφίθυμη με το ΚΚΕ με αρκετές ρήξεις αλλά και με μία τελική συμφωνία από τη μεριά του με το ιστορικό κόμμα. Καθόλου τυχαία τα τελευταία χρόνια της ζωής του Θάνος είχε οριστικά στραφεί προς το ΚΚΕ. Ο Περισσός από την άλλη τα πολλά τελευταία χρόνια κάνει ένα μαζικό πολιτιστικό άνοιγμα και τιμάει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τους δημιουργούς. Το είδαμε με τον Ξαρχάκο στο ΣΕΦ. Το έχουμε δει στα συνέδρια που κάνει πάνω σε πρόσωπα όπως ο Μπρεχτ. Και τώρα ξαναδοκιμάζει μια μεγάλη τιμητική συναυλία για τον Θάνο. Πολιτική συναυλία θα λέγαμε αφού θα την ανοίξει με ομιλία του ο Δημήτρης Κουτσούμπας στο ΣΕΦ αυτή την Κυριακή. Και δεν είναι μία πολιτιστική συναυλία του ΚΚΕ. Εντάσσεται κατά τη γνώμη μας σε ένα συνολικότερο πολιτικό σχέδιο πολιτιστικής πρότασης του Κόμματος και ανάδειξης του καλού ελληνικού τραγουδιού. Ο πολιτισμός, ο στίχος, οι συνθέτες σαν τον Θάνο είναι τομές που διαπερνούν τον λαό, τον θέτουν σε κίνηση, τον προβληματίζουν, τον ψυχαγωγούν, τον παρηγορούν. Το ελληνικό τραγούδι επιτελεί μια λειτουργία και το ΚΚΕ με τη μακρά πείρα του αυτό το γνωρίζει καλά. Η στήλη προβλέπει πως η Κυριακή θα είναι ιστορική μέρα και για το ΚΚΕ και για τον Θάνο.