Αυτές οι ψηφοφορίες για την ανάδειξη των κορυφαίων αθλητών μιας συγκεκριμένης περιόδου είναι… ό,τι χειρότερο. Διότι ολοκληρώνονται πάντα με μια αίσθηση αδικίας και έχουν κάθε φορά πολλούς δικαίως παραπονούμενους. Η ψηφοφορία για τα 25 χρόνια της Ευρωλίγκας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Οι δέκα μπασκετμπολίστες που κέρδισαν τις περισσότερες ψήφους στην ψηφοφορία του κοινού (η οποία αποτελεί μόνο το 10% της συνολικής ψηφοφορίας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…) είναι όλοι τους ένας κι ένας. Ολοι δικαιούνται απόλυτα να βρίσκονται ανάμεσα στους δέκα κορυφαίους. Ομως, αν καθήσεις να το καλοσκεφτείς, θα βρεις κι άλλους ακόμα που θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται μέσα στο Top-10.
Πού είναι, για παράδειγμα, ο Νίκολα Βούιτσιτς; Αυτός ο απίθανος κροάτης σέντερ, που ήξερε… καντάρια μπάσκετ, ένας πλέι μέικερ από το λόου ποστ με εκπληκτικές κινήσεις κι ένα συνολικό πακέτο συγκρίσιμο στην Ευρώπη μόνο με αυτό του Αρβιντας Σαμπόνις. Πού είναι ο Αντονι Πάρκερ; Ενας καταπληκτικός αμερικανός φόργουορντ, ο ορισμός του all around παίκτη, ο οποίος μαζί με τον Βούιτσιτς (αλλά και τον Γιασικεβίτσιους) κέρδισαν δύο συνεχόμενα τρόπαια Ευρωλίγκας με την πανίσχυρη Μακάμπι του Πίνι Γκέρσον στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Πού είναι ο αείμνηστος Αλφόνσο Φορντ; Αυτή η ασταμάτητη καλαθομηχανή, που έδωσε το όνομά του στο βραβείο του κορυφαίου σκόρερ κάθε χρονιάς στην Ευρωλίγκα.
Υπάρχουν κι άλλοι που θα μπορούσαν να βρίσκονται στο Top-10. Για να μην πούμε για τον πρώτο. Το κοινό έδωσε τις περισσότερες ψήφους στον Δημήτρη Διαμαντίδη και πολύ καλά έκανε, γιατί ήταν ένας πολύ ολοκληρωμένος παίκτης, ηγέτης, κέρδισε τίτλους, πέτυχε τα πάντα. Αλλά γιατί να μην είναι πρώτος ο Γιασικεβίτσιους; Ο Σπανούλης; Ο Ναβάρο; Ο Παπαλουκάς; Ο Σλούκας, που μαζί με τον Σάρας έχει κερδίσει τους περισσότερους τίτλους απ’ όλους με τρεις διαφορετικές ομάδες;
Αυτός είναι ο λόγος που τούτες οι ψηφοφορίες δεν έχουν κανένα νόημα. Διότι περισσότερο αντιπαράθεση γεννούν και άσκοπη κουβέντα περί του «γιατί αυτός και όχι ο άλλος», παρά ένα αποδεκτό αποτέλεσμα βγάζουν. Ετσι κι αλλιώς οι κορυφαίοι έχουν αναδειχθεί κορυφαίοι με τα κατορθώματά τους στο γήπεδο. Δεν έχουν ανάγκη μια πρωτιά σε μια ψηφοφορία…