«Δύσκολη δουλειά η γνωριμία με τον εαυτό σου. Κρύβει θλίψεις, απαιτεί αγνά κίνητρα, πύρινη έφεση, μα πάνω απ’ όλα αγάπη για τον άνθρωπο. Μόνο αυτή η αγάπη μπορεί να πυροδοτήσει τη θέληση. Χωρίς αυτήν, το τέρμα παραμένει μακριά και σε περιμένει, όπως ο ορίζοντας αγναντεύει τα πλοία να τον πλησιάζουν, μα ποτέ δεν τον φτάνουν», γράφει ο Καλύμνιος συγγραφέας Στέλιος Χαλκίτης στο βιβλίο του “MAΡΓΚΙΝΟΥΣ ΜΟΡΙΟΥΣ”, το βιβλίο που απέσπασε εξαιρετικές κριτικές από ακαδημαϊκούς, κριτικούς, δημοσιογράφους, αλλά και απλούς αναγνώστες.
Ο ταλαντούχος συγγραφέας έζησε στην Κάλυμνο, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την αστροφυσική και τη φιλοσοφία. Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε σε ελληνικές εφημερίδες για πολιτικά, φιλοσοφικά και κοινωνικά θέματα, υποστηρίζοντας με θέρμη τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα των φύλων, αλλά και την ισότητα γενικότερα, όπως και την ανάγκη αναθεώρησης κάθε είδους βεβαιοτήτων. Ο ίδιος αρνιόταν κάθε αναφορά στις εγκύκλιες σπουδές του και δήλωνε ότι ο συγγραφέας είναι μόνο συγγραφέας.
Ως πρώτο υλικό, στο βιβλίο του “ΜΑΡΓΚΙΝΟΥΣ ΜΟΡΙΟΥΣ” χρησιμοποιεί εικόνες του κόσμου που γνώρισε αλλά και των προσώπων και καταστάσεων που αντιμετώπισε για να αφηγηθεί την ιστορία του Οδυσσέα, του μικρού αγοριού η ζωή του οποίου περνάει από «συμπληγάδες», διαφέρει από όλα τα άλλα τα παιδιά της ηλικίας του, και ενηλικιώνεται ακολουθώντας με πίστη τον δρόμο που χάραξε μόνος του.
Ο “ΛΟΥΣΗΡΟΣ”, το δεύτερο βιβλίο του κ. Χαλκίτη, ιδιαίτερο στο περιεχόμενο, με το ίδιο πρωταγωνιστικό μέλημα, τον άνθρωπο… Οι ήρωές του –ο Αντώνης, η Σάρα, ο Στέφανος, η Ραλλού– είναι πρόσωπα που διακρίνονται είτε για έναν αφελή ενθουσιασμό, αλλά και με μία απέραντη αγάπη για τους άλλους, είτε είναι πρόσωπα-αρχέτυπα, με στοιχεία ανώτερης συμπεριφοράς, τα οποία προσωποποιούν τη νοσταλγική ανάγκη του ανθρώπου για έναν ουσιαστικό, πρωτόγονο τρόπο ζωής…
«…καμιά βεβαιότητα δεν είναι οριστική, δεν υπάρχουν βεβαιότητες οριστικές και αταλάντευτες…», μας λέει στο “DE PROFUNDIS, ANAMAΡΤΗΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ”. Σε πλούσιο αφηγηματικό χρόνο, µε εικονοπλασία επενδεδυµένη µε βάθος πνευματικό, μια δικαστής κάνει βουτιά στα άδυτα του συναισθήματος, εμπλέκοντας στον παράξενο έρωτα τον κραταιό Μητροπολίτη ο οποίος καταφεύγει –κατά την ανατρεπτική τους συμπόρευση– στις άγνωστες συμπαντικές στιγμές του Ιησού και της Μαγδαληνής. Με ποιητικό λυρισμό ο συγγραφέας συνταιριάζει μοναδικά το φαινόμενο του έρωτα και του θανάτου που, μέσα από την απολυτότητά του, καθοδηγεί τη μοίρα των πρωταγωνιστών και αναδεικνύει το μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης μέσα από την τραγικότητα των επιλογών που καλούνται να λάβουν. Παρουσιάζει μέσα στις σελίδες του τις στρεβλώσεις στις κοινωνικές συμβάσεις, ανατρέπει παραδοχές και φιλοδοξεί να προβληματίσει με σκοπό να αναθεωρήσουμε βεβαιότητες.
Ομιλίες, εισηγήσεις, συνεντεύξεις και πολλά αποφθέγματά του μπορεί να συναντήσει κανείς στο διαδίκτυο. Ο ίδιος χαρακτήριζε τα βιβλία του κοινωνικά μυθιστορήματα με προεκτάσεις ψυχογραφικές, φιλοσοφικές, ηθογραφικές και ηθοπλαστικές, που ωστόσο αφήνουν ελεύθερο τον αναγνώστη να επιλέξει τον δικό του δρόμο. Συχνά προσκαλείτο σε πνευματικά ιδρύματα, φιλοσοφικά συμπόσια ή άλλες εκδηλώσεις, όπου έδινε διαλέξεις φιλοσοφικού ή ψυχολογικού χαρακτήρα που τυγχάνουν μεγάλης αποδοχής από το ευρύ κοινό και μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Μια και μόνο παράγραφος από το “DE PROFUNDIS, ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ” ήταν αρκετή για να εκφράσει ο ίδιος τις βαθύτερες πεποιθήσεις του : «Δεν ονειροβατώ και δεν πετώ σε σύννεφα… Μπορεί για λίγο να γίνομαι ρομαντικός, αλλά γρήγορα εκλογικεύω τα πάντα. Στη ζωή μου κάτι κυριαρχεί και δεν κυριαρχείται… Δεν θρήνησα ποτέ για ό,τι μου συνέβη…, ίσως να κρατώ ένα παράπονο για τις ανθρώπινες συμπεριφορές… Αφήνω τα πάντα πίσω μου…, κλειδώνω την καρδιά και το μυαλό και προχωρώ στο νόημα… Πιστεύω πως κάπου στον κόσμο αυτό υπάρχουν Άνθρωποι και όχι μόνο ανθρωπάκια… Δεν παρασύρθηκα ποτέ από το χρήμα, τη δημοσιότητα ή την κοινωνική θέση των ανθρώπων… Η δική μου κλίμακα ζωής υπαγορεύει να μένω κοντά σ’ αυτούς που μόνο εγώ εκτιμώ, σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια…, όσους δεν μου κάνουν τους βγάζω από τη ζωή μου όποιοι και αν είναι αυτοί…, είτε επώνυμοι είτε ανώνυμοι…, είτε οικείοι είτε οικιακοί. Για τον λόγο αυτό δεν με ενδιαφέρει να είμαι ευχάριστος σε κανέναν…, όποιος “δει”, όποιος “νιώσει” με έχει δίπλα του… Δεν πιστεύω εύκολα τους ανθρώπους…, θέλω έργα και όχι λόγια…, τα λόγια πείθουν τους κουτούς…, οι άλλοι πείθονται από τις πράξεις… Για όλα αυτά είμαι αμετακίνητος, έτσι, για να πατώ πάνω στη γη σαν να μου ανήκει, γιατί η γη ανήκει σε όλους μας».
«…Δεν είναι όλοι ικανοί να γίνουν υποκείμενα και αντικείμενα ενός έρωτα». Μέσα στις 113 σελίδες του “ANTE TRACTATUM – ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ” που διδάχθηκε στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. ξεδιπλώνονται όλες οι πτυχές και οι εκδηλώσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ζωή, ο θάνατος, ο έρωτας, το νόημα της ύπαρξης, ο σκοπός της ζωής, η ελεύθερη βούληση, η ψυχή και η έδρα της μνήμης.
«…Εν τέλει, δυνάμεθα να θανατώσουμε το θνήσκειν πληρώνοντας τη ζωή μας με αγάπη για τον “άλλον”, αυτόν που μας καλεί να ανοιχτούμε σε μια νέα μορφή σχέσης που διασπά τους περιορισμούς της, αντιθετικά προς την καταβύθιση, και εξυψώνεται στο μέτρο του συμπαντικού ανθρώπου. Δεν είναι μια σχέση με τον άλλον, είναι μια σφοδρή ευθεία αναμέτρηση της σχέσης με τη σχέση, όπου το τρόπαιο εν τω γεννάσθαι διακόπτει την αναμέτρηση, μετατρέποντάς την σε πληρότητα εαυτού».
Στοχάζεται βαθιά και θέτει ερωτήματα που προ(σ)καλούν τον αναγνώστη να στοχαστεί μαζί του. «…Κάθε λεπτό που περνά δεν ξανάρχεται ποτέ, κάθε τικ μια χαμένη στιγμή, κάθε τακ μια στιγμή που χάθηκε, και οι στιγμές χάνονται μέχρι να χαθούμε και εμείς, σαν να μην υπήρξαμε ποτέ…», γράφει στις “ΑΠΑΡΑΦΘΟΡΕΣ”. Πόσο σημαντικό είναι, λοιπόν, να αφιερώνουμε μέρος του πολύτιμου χρόνου μας στους άλλους, αλλά και να αναγνωρίζουμε την αξία του για εμάς τους ίδιους;
Πρόκειται για έργα που όχι μόνο έχουν αγαπηθεί από αναγνώστες, αλλά και που προσφέρουν τη δυνατότητα για μια πιο ολοκληρωμένη και πολυδιάστατη προσέγγιση στη ζωή και τη σκέψη.
Ο πολυγραφότατος και πολυβραβευμένος συγγραφέας Στέλιος Χαλκίτης, γνωστός για τα έργα του όπως «Μάργκινους Μόριους» (με δεύτερη έκδοση στην Ελλάδα και αγγλική έκδοση στη Μεγάλη Βρετανία από την Vanguard Press), «Ο Λούσηρος», «Ante Tractatum: Φιλοσοφικές Σημειώσεις», «De Profundis: Αναμάρτητοι Έρωτες» και τις «Απαράφθορες», τις κρυφές γυναίκες της Καλύμνου και το επτασφράγιστο μυστικό τους, έφυγε από τη ζωή τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης, 17 Σεπτεμβρίου 2024, σε ηλικία 62 ετών. Είχε πολλά να πει και ακόμη περισσότερα να γράψει.
The post Στέλιος Χαλκίτης – Κάθε βιβλίο του και μια αποκάλυψη appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.