Συμμετέχοντας στο ευγενές άθλημα της σεναριολογίας των τελευταίων ημερών σχετικά με την πρωθυπουργική επιλογή για το πρόσωπο του/της Προέδρου της Δημοκρατίας ας επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε τα κριτήρια και τις παραμέτρους που μπορεί να σκέφτεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τα βασικά σενάρια που περιγράφουν τις πιθανές επιλογές να είναι τέσσερα:
Το πρώτο είναι η παραμονή της κυρίας Σακελλαροπούλου στη θέση της. Η εν ενεργεία πρόεδρος είναι ένα πρόσωπο που δεν επιδίωξε την προσωπική της προβολή και ως εκ τούτου δεν συνδέθηκε με μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, ωστόσο είναι μία πρόεδρος που υπηρέτησε με αξιοπρέπεια, αξιοπιστία και επάρκεια τον θεσμό χωρίς να μπορεί κανείς να της καταλογίσει κάποιο σοβαρό ατόπημα εκτός ίσως από την παρουσία της στο δείπνο που ακολούθησε την ψήφιση του νομοσχεδίου για την ισότητα στον γάμο, η οποία ενόχλησε τη δεξιά κοινοβουλευτική πτέρυγα της ΝΔ. Ηταν ίσως και η μόνη περίπτωση που μια τοποθέτηση της κυρίας Σακελλαροπούλου είχε πολιτική απόχρωση σε μία θητεία που υπήρξε μετρημένη και ισορροπημένη. Η παραμονή της στο Προεδρικό Μέγαρο απαλλάσσει τον Πρωθυπουργό από την υποχρέωση να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τους λόγους που συνηγορούν στη μη ανανέωση της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό της και ταυτόχρονα είναι μία επιλογή που απ’ ό,τι φαίνεται μπορεί να υπερψηφιστεί και από το ΠΑΣΟΚ.
Το δεύτερο σενάριο αφορά την επιλογή ενός ουδέτερου πολιτικού προσώπου που δεν θα ερεθίζει – προκαλεί την Κοινοβουλευτική Ομάδα της κυβερνητικής παράταξης. Θα είναι μία επιλογή με το βλέμμα περισσότερο στραμμένο προς το εσωτερικό με στόχο τη διαφύλαξη του καλού κλίματος που δημιουργήθηκε στο τέλος της χρονιάς που πέρασε και θα προφυλάξει από κομματικές προστριβές, μεμψιμοιρίες και αντιπαραθέσεις. Η συγκεκριμένη εκδοχή ωστόσο δεν θα μπορέσει να συγκεντρώσει ισχυρή πλειοψηφία, δεν θα εκπέμψει το μήνυμα της συναίνεσης εκτός κι αν βρεθεί το πρόσωπο αυτό που θα είναι ουδέτερο, χωρίς ευκρινές πολιτικό παρελθόν και την ίδια στιγμή προοδευτικής αφετηρίας. Τέτοια χαρακτηριστικά απαιτούν ένα πιο τεχνοκρατικό προφίλ που διαθέτουν συνήθως πρόσωπα από τον τραπεζικό τομέα π.χ.
Το τρίτο ενδεχόμενο είναι ο Κυρ. Μητσοτάκης να επιλέξει πρόσωπο που θα προέρχεται σίγουρα από την Κεντροαριστερά, θα συγκεντρώσει διευρυμένη πλειοψηφία αναγκάζοντας το ΠΑΣΟΚ και ίσως και άλλες αριστερές δυνάμεις να τον/την ψηφίσουν ενώ την ίδια στιγμή θα επιβεβαιώσει την κεντρώα, μετριοπαθή πρωθυπουργική κατεύθυνση δείχνοντας ότι ο ίδιος λειτουργεί ως πραγματικός statesman που μπορεί να υπερβαίνει μικροκομματικές σκοπιμότητες αποτελώντας πυλώνα σταθερότητας του ελληνικού πολιτικού συστήματος και του κοινωνικού οικοδομήματος. Είναι μία επιλογή που ταιριάζει στον Κυρ. Μητσοτάκη, ο οποίος έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι μπορεί να επιβάλλει τις αποφάσεις του διαχειριζόμενος με επιτυχία τις όποιες αντιδράσεις.
Αφησα για το τέλος και μία τέταρτη εκδοχή, η οποία θα εμπεριέχει το στοιχείο της έκπληξης και του απόλυτου αιφνιδιασμού σαν αυτόν που είχε επιφυλάξει σε όλους ο Κυρ. Μητσοτάκης με την επιλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου. Μία τέτοια περίπτωση δεν θα πρέπει να αποκλειστεί καθώς ο Πρωθυπουργός θα δείξει ότι παραμένει ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού που μπορεί να λειτουργεί θεσμικά σκεπτόμενος και λειτουργώντας όμως έξω από το κουτί διευρύνοντας τα όρια του πολιτικού συστήματος, το οποίο μπορεί να ανανεώνει και να μπολιάζει με νέες ιδέες, πολιτικές και πρόσωπα.
Ο Αντώνης Παπαργύρης είναι διευθυντής ερευνών GPO