Περιμένοντας το ντέρμπι της Αθήνας (ΠΑΟ – ΑΕΚ) κι αυτό της Θεσσαλονίκης (Αρης – ΠΑΟΚ) ο Ολυμπιακός έπρεπε να κερδίσει στο Περιστέρι τον Ατρόμητο για να διατηρήσει την πρωτιά του και να δει στο πέρας της αγωνιστικής τη βαθμολογία, που θα είναι σίγουρα διαφορετική. Τα κατάφερε. Αλλά ο τρόπος που το έκανε πρέπει να δημιουργήσει και έναν κάποιο προβληματισμό. Διότι το να προηγηθείς σε ένα παιχνίδι με δύο γκολ και να δεχτείς την ισοφάριση από μια ομάδα που για ένα ημίχρονο δεν την έχεις αφήσει να πάρει ανάσα, είναι κάτι που στο ποδόσφαιρο μπορεί να συμβεί: αλλά αν μια ομάδα διεκδικεί το πρωτάθλημα κάτι τέτοιο μπορεί να το πάθει μια φορά και ο Ολυμπιακός το έπαθε με τον Λεβαδειακό. Το ότι παραλίγο να του συμβεί και χθες κάτι δείχνει. Οχι καλό.
Σπουδαίος
Μπορεί επίσης σε ένα ματς που ελέγχεις απόλυτα να δεχτείς την ισοφάριση στο τέλος – όμως αν διεκδικείς το πρωτάθλημα αυτό μπορεί να σου συμβεί μια φορά: του Ολυμπιακού του συνέβη στο ματς με την Καλλιθέα που του στέρησε τη νίκη στις καθυστερήσεις γιατί εκτέλεσε καλά ένα κόρνερ. Το ότι στο Περιστέρι η άμυνα του Ολυμπιακού στις καθυστερήσεις παραχώρησε πέναλτι στους γηπεδούχους είναι ασυγχώρητο. Το ότι το έπιασε (και μάλιστα με καταπληκτικό τρόπο) ο Τζολάκης νικώντας τον Φαν Φέερτ δεν διαγράφει το λάθος. Απλά μαρτυρά πόσο σπουδαίος τερματοφύλακας είναι πλέον ο Τζολάκης.
Ικανότητα
Γίνεται συνεχώς συζήτηση για τους μικρούς του Ολυμπιακού – κι αυτούς που αγωνίζονται (δηλαδή τους Κωστούλα, Μουζακίτη) αλλά και για αυτούς που ίσως θα έπρεπε να πάρουν πιο πολλές ευκαιρίες (δηλαδή τον Μπακούλα και τον Παπακανέλλο). Για τον Τζολάκη δεν θυμάμαι συζητήσεις, μολονότι ένας μικρός από τις Ακαδημίες του Ολυμπιακού είναι κι αυτός. Θυμάμαι αντιθέτως μια κάποια απορία (για να μην πω δυσφορία) από οπαδούς του Ολυμπιακού όταν καθιερώθηκε πέρυσι από τον Μεντιλίμπαρ που τον προτίμησε από τον Πασχαλάκη. Ο Τζολάκης, πέρυσι τέτοιο καιρό, δεν ανανέωνε το συμβόλαιό του γιατί ήθελε να παίζει πιο πολύ και πίστευε πως ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ που ήταν ο προπονητής του Ολυμπιακού αρχικά, και ο Καρβαλιάλ που τον διαδέχτηκε, τον αδικούσαν. Χρειάστηκε ν’ ασχοληθεί με την περίπτωσή του προσωπικά ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, που του έχει και αδυναμία. Ο κ. Ευάγγελος Μαρινάκης τον έπεισε πως συνεχίζοντας τη σκληρή δουλειά θα πάρει την ευκαιρία του. Κι όταν την πήρε άλλαξε την καριέρα του. Ωστόσο ένα ματς με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι στο οποίο ο Ολυμπιακός προηγείται με 2-0 στο μισάωρο δεν θα έπρεπε να τελειώσει με τον κόσμο να συζητάει για την ικανότητα του Τζολάκη στο να πιάνει πέναλτι.
Δυσκολία
Πριν ο Ολυμπιακός πάει στο Περιστέρι τονιζόταν η δυσκολία που βρίσκει εκεί: στις δυο τελευταίες επισκέψεις του για το πρωτάθλημα είχε φέρει δύο ισοπαλίες. Αυτό ήταν και ο βασικός λόγος που αντιμετώπισε το ματς αρχικά με πολύ μεγάλη σοβαρότητα. Παρά το rotation του Μεντιλίμπαρ (που άφησε εκτός αρχικής ενδεκάδας τους Κάρμο, Ορτέγκα, Μουζακίτη, Τσικίνιο, Ζέλσον) ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 2-0. Αλλά ίσως γιατί έκανε τη δύσκολη αποστολή του να μοιάζει εύκολη αποφάσισε να μπλέξει μόνος του. Ο,τι ακολούθησε μετά το μισάωρο στην άμυνα, αλλά κυρίως στην επίθεση του Ολυμπιακού, προκαλούσε μόνο περιέργεια. Ο Ατρόμητος σκόραρε και μείωσε το σκορ την πρώτη φορά που πλησίασε την περιοχή του Τζολάκη και κέρδισε ένα κόρνερ: έστειλε την μπάλα στα δίχτυα ο Κοστίνια, που ίσως να σπρώχτηκε στη φάση από τον Καραμάνη, αλλά έκανε κάτι χωρίς λογική. Αλλά ανάλογες χωρίς λογική επιλογές έκαναν και οι επιθετικοί του Μεντιλίμπαρ: ο Ολυμπιακός έχασε τουλάχιστον τέσσερα γκολ (με τους Ελ Κααμπί, Βέλντε, Κωστούλα) και το γεγονός ότι δεν τελείωσε το ματς δημιούργησε στο φινάλε μια παράξενη ταραχή και στην άμυνά του. Και κάπως έτσι ήρθε το πέναλτι στο φινάλε που έδωσε τη δυνατότητα στον Τζολάκη να γίνει από θεατής ήρωας. Ο Ολυμπιακός κέρδισε και υπάρχουν μόνο καλά λόγια και για άλλους και όχι μόνο για τον τερματοφύλακά του. Ο Ρέτσος πέτυχε το πρώτο του γκολ, ο Ροντινέι είχε κέφια, ο Εσε ήταν πολύ καλός, ο Βέλντε κι ο Ελ Κααμπί πανικόβαλαν την άμυνα του Γκαρσία. Αλλά η συνολική εικόνα δεν ήταν η πρέπουσα.
Μυαλό
Ο Ολυμπιακός ψάχνει μεταγραφικές ενισχύσεις και καλά κάνει. Ο Μεντιλίμπαρ χθες βλέποντας το κακό να πλησιάζει έστειλε στο τέλος του ματς στο γήπεδο τους Μουζακίτη, Τσικίνιο, Ορτέγκα και Κάρμο που είναι τέσσερις βασικότατοι παίκτες φέτος. Αλλά ο Ολυμπιακός αντί να γίνει καλύτερος και να διαχειριστεί τα τελευταία λεπτά με ηρεμία έγινε χειρότερος γιατί στο μεταξύ είχε χάσει το μυαλό του: κάποιοι παίκτες του έπαιζαν για να πετύχουν το τρίτο γκολ και κάποιοι για να κρατήσουν το 1-2. Στο μεταγραφικό παζάρι ο Ολυμπιακός μπορεί να βρει καλούς παίκτες. Αλλά όχι και το φάρμακο της έλλειψης συγκέντρωσης στο φινάλε παιχνιδιών που έπρεπε να έχει τελειώσει. Θέλω να πω πως καλές είναι οι μεταγραφές και σήμερα κιόλας μπορεί κάποια να ανακοινωθεί. Αλλά για να φτάσει η ομάδα του Μεντιλίμπαρ στον στόχο της πρέπει το μάτι των παικτών του να γυαλίζει σε όλη τη διάρκεια του ματς. Ούτε για τριάντα λεπτά, ούτε για ένα ημίχρονο, ούτε όταν η ομάδα βρεθεί πίσω στο σκορ. Με ημιτελή παιχνίδια ρισκάρεις μόνιμα. Οσοι παίκτες και να αποκτηθούν.
Αθανασίου
Για να μην γκρινιάζω μόνο υπάρχουν και δύο θετικά από το ματς στο Περιστέρι. Το πρώτο ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε μολονότι όλες οι δύσκολες αποφάσεις των διαιτητών ήταν εναντίον του: όποιοι τις προηγούμενες αγωνιστικές μιλούσαν για την αντιμετώπισή του ψάχνοντας στα ριπλέι τρόπο να αμφισβητηθούν αποφάσεις διαιτητών μάλλον χθες κατάπιαν τη γλώσσα τους – πράγμα πολύ καλό για το πρωτάθλημα γενικότερα διότι αυτό δεν αντέχει άλλες εντάσεις. Το δεύτερο αξιοσημείωτο είναι η πολύ καλή εμφάνιση του αριστερού μπακ του Ατρομήτου Νίκου Αθανασίου. Ο παίκτης από το περασμένο καλοκαίρι ανήκει στον Ολυμπιακό. Αγωνίστηκε κανονικά στη βασική ενδεκάδα του Ατρομήτου, ήταν από τους καλύτερους και μάλιστα είναι αυτός που κέρδισε το πέναλτι στις καθυστερήσεις. Σε ένα πρωτάθλημα το οποίο συχνά διάφοροι δηλητηριάζουν με υποψίες, ο Ολυμπιακός και ο Ατρόμητος έδειξαν ότι υπάρχει fair play. Ομολογώ πως δεν έχω καταλάβει πόσο καλός παίκτης είναι ο Αθανασίου. Αλλά είναι σίγουρα ένα σοβαρό παιδί.