Αφού επί δύο ολόκληρα χρόνια άφηνε τα φίδια να ζώνουν την ούτως ή άλλως υποψιασμένη κοινή γνώμη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υπό το κράτος προφανώς του πανικού που προκάλεσε στον ίδιο και την κυβέρνησή του η πάνδημη ανταπόκριση της περασμένης Κυριακής στο κάλεσμα των συγγενών των θυμάτων της σιδηροδρομικής τραγωδίας, αποφάσισε ξαφνικά να βγει μπροστά παίρνοντας επάνω του μια υπόθεση που είχε βυθίσει στο πένθος όλη τη χώρα.
Λες και δεν είχε ούτε ο ίδιος ούτε οι σύμβουλοί του συναισθανθεί τι σήμαινε για τον καθένα το γεγονός. Λες και ουδένα εκ των κυβερνητικών ιθυνόντων δεν είχε απασχολήσει σοβαρά το ενδεχόμενο το μετατραυματικό σοκ του δυστυχήματος να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερο βάθος και διάρκεια από αυτή που φαντάζονταν όσοι στοιχημάτιζαν ότι ο κόσμος θα αποκτούσε σύντομα άλλες προτεραιότητες και έγνοιες.
Εκείνη που πάντως παραμένει ανεξήγητη είναι η σπουδή με την οποία ο Πρωθυπουργός έσπευσε να παραχωρήσει στο δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού Αlpha μια συνέντευξη ελάχιστα ζυγισμένη, παρά το γεγονός ότι με αυτή αναιρούσε ό,τι είχε πει μέχρι τότε για το δυστύχημα.
Για μία ακόμα φορά, το αποτέλεσμα απέδειξε απλώς πόσο κακός σύμβουλος μπορεί να γίνει πάντα ο πανικός. Και ακόμα χειρότερα πόσο κακά μπορεί να εξελιχθούν πλέον οι σχέσεις του Πρωθυπουργού με την κοινωνία και την πραγματικότητα μέσα στην οποία η τελευταία ζει.
Αν ο δημοσιογραφικός σχολιασμός της συνέντευξής του έχει ήδη ως επί το πλείστον καυτηριάσει τόσο τις ατυχείς αναφορές του στα γεγονότα των Τεμπών όσο και τις αμήχανες προσπάθειές του να μεταθέσει οπουδήποτε αλλού τις ευθύνες που αναλογούν αποκλειστικά στον ίδιο, το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο οι επαναλαμβανόμενες τελευταία αστοχίες του θα επηρεάσουν αρνητικά τη γενική εικόνα του, την καταλληλότητα και την επάρκειά του. Τα αναμφισβήτητα, δηλαδή, πλεονεκτήματα που διέθετε μέχρι σήμερα έναντι των πολιτικών του αντιπάλων.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι τελευταία οι κινήσεις του θυμίζουν αποτυχημένες εξόδους αγχωμένου τερματοφύλακα και μάλιστα σε κρίσιμα για το πρωτάθλημα ματς. Παράδειγμα οι ατυχείς χειρισμοί των τηλεφωνικών υποκλοπών, οι σπασμωδικές αντιδράσεις στην εκλογή Τραμπ, οι σχετικές με τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας παλινωδίες του, η ανατροπή της σχετικής με την επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας διακομματικής παράδοσης κ.λπ. κ.λπ.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι δεν αρκεί να παίζεις χωρίς αντίπαλο δέος… Χρειάζεται να μην αφήνεις αφύλακτη την εστία σου. Και να μην κινδυνεύεις να φας γκολ από τον «κανένα». Ιδιαίτερα όταν δεν θα μπορείς να γυρίσεις το παιχνίδι.
O Γιώργος Σεφερτζής είναι πολιτικός επιστήμονας – αναλυτής