Το παρασκήνιο μιας εκλογής

Οταν το 2009 ο Σπύρος Καπράλος αναδείχθηκε για πρώτη φορά πρόεδρος της ΕΟΕ, επικράτησε (τότε) με 18-11 στην ψηφοφορία του απερχόμενου προέδρου Μίνωα Κυριακού.

Εκτοτε ήταν καθολική η αποδοχή του σε τέτοιο βαθμό που έβγαινε χωρίς αντίπαλο με χαρακτηριστικό το 14/14 ψήφους του 2017 και το 28/29 στις προηγούμενες εκλογές του 2021, όπου δεν είχε κατέβει άλλος υποψήφιος.

Αυτή τη φορά υπήρχε ντέρμπι, καθώς ο Ισίδωρος Κούβελος (παλιά καραβάνα στο ολυμπιακό κίνημα και πρόεδρος των ελληνικών αποστολών σε τρεις συνεχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 2008 έως και το 2016) έδειχνε και ήταν το μεγάλο φαβορί και μάλιστα ο Σπύρος Καπράλος (αρχικά) επρόκειτο να μη βάλει εκ νέου υποψηφιότητα μετά τις τέσσερις συνεχόμενες θητείες.

Και όμως, οι επιθυμίες της κυβέρνησης ήταν άλλες και σε συνδυασμό και με τα «θέλω» του προέδρου της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, ο Σπύρος Καπράλος κατέβηκε (υποψήφιος) και σε αυτές τις εκλογές.

Λέμε πάντα, ότι η πολιτική δεν πρέπει να παρεμβαίνει στο αθλητικό και το ολυμπιακό κίνημα, αντιθέτως να παίρνει παράδειγμα από αυτό για να βελτιώνει τις δικές της ανορθογραφίες, που είναι και πολλές.

Δυστυχώς σε αυτές τις εκλογές υπήρξε ξεκάθαρη κυβερνητική παρέμβαση από πολύ ψηλά, η οποία τελικά δεν μπόρεσε να επηρεάσει την εκλογική διαδικασία σε τέτοιο βαθμό τουλάχιστον ώστε να αλλάξει η επιθυμία της πλειοψηφίας των αθλητικών ομοσπονδιών που ξεκάθαρα είχαν ταχθεί υπέρ του Ισίδωρου Κούβελου. Ο οποίος επιβλήθηκε κατά κράτος του αντιπάλου του Σπύρου Καπράλου, συγκεντρώνοντας 21 ψήφους έναντι 13. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο νέος πρόεδρος της ΕΟΕ κατάφερε να εκλέξει στο προεδρείο και όλους τους συνεργάτες του.

Και τα κατάφερε έχοντας απέναντί του τα υψηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης που δεν του… συγχώρεσε – για παράδειγμα – την ένσταση που είχε υποβάλει για την πρόταση του Σπύρου Καπράλου ώστε η Μαρία Σάκκαρη να είναι η γυναίκα σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στο πλευρό του (καθολικά αποδεκτού) Γιάννη Αντετοκούνμπο στο πλοιάριο της Ελλάδας στον Σηκουάνα. Τελικά επιλέχθηκε η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη.

Από ψηλά ήρθαν και οι πολιτικές επιταγές προς το υφυπουργείο Αθλητισμού και τον αναπληρωτή υπουργό Αθλητισμού Γιάννη Βρούτση περί πίεσης στις ομοσπονδίες για να επιλέξουν τον Σπύρο Καπράλο που ήταν ο εκλεκτός της κυβέρνησης.

Τεράστιο λάθος η (ωμή) πολιτική παρέμβαση που δεν βρήκε στόχο καθώς το αθλητικό κίνημα ύψωσε το ανάστημά του και έδειξε γιατί είναι τόσο δυνατό πάνω και από τις κυβερνήσεις και την πολιτική εξουσία.

Σε μια χώρα που έχει τόσο σοβαρά θέματα να αντιμετωπίσει, και μάλιστα κατά διαβολική συγκυρία με τις εκλογές της ΕΟΕ να διεξάγονται μια μέρα μετά τη μεγαλειώδη συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων για το έγκλημα των Τεμπών, το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να απασχολεί την κυβέρνηση και το περιβάλλον του ίδιου του Πρωθυπουργού είναι το ποιος θα ήταν ο νέος πρόεδρος της ΕΟΕ.