Last dance α λα γαλλικά για τον Ντιντιέ Ντεσάν. Μια φαραντόλ (γαλλικός παραδοσιακός χορός) για τον ίσως πιο υποτιμημένο ποδοσφαιριστή και προπονητή του σύγχρονου ποδοσφαίρου.
Ο Ντεσάν έβαλε από μόνος του την πινέζα στο τέρμα της διαδρομής, το Μουντιάλ του 2026, γιατί δεν ήθελε να το κάνουν άλλοι γι’ αυτόν. Ακόμα κι αν κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Αμερική, είναι βέβαιο πως η γαλλική ομοσπονδία θα γύριζε σελίδα στο θέμα του προπονητή. Επομένως…
Δεκατέσσερα χρόνια είναι πολλά για έναν ομοσπονδιακό προπονητή σε μια ομάδα με υψηλές απαιτήσεις, όπως είναι η Γαλλία. Αλλωστε οι γάλλοι διεθνείς δεν φημίζονται πως είναι τα καλύτερα παιδιά. Θα μπορούσαν να γραφούν βιβλία για τις εσωτερικές έριδες, τις ανταρσίες και τις συγκρούσεις προς κάθε μέτωπο, από το ερωτικό μέχρι και το πολιτικό.
Η μεγάλη επιτυχία του Ντεσάν όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο τρόπος που κατάφερνε να σβήνει φωτιές πριν αυτές πάρουν διαστάσεις. Ποδοσφαιράνθρωπος, έμπαινε στο πετσί των παικτών του, ήξερε πώς σκέφτονται οι νέοι, οι παλιοί, οι αντάρτες, οι ηγέτες, οι δύστροποι. Η Εθνική Γαλλίας είναι ένα «φο» ομογενοποίησης μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς. Πολύ εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί ένας προπονητής «ρατσιστής», όπως συνέβη με τον Λοράν Μπλαν, επειδή εξέφρασε την άποψη πως δεν είναι δυνατόν οι παίκτες με καταγωγή από την Αφρική να μαθαίνουν ποδόσφαιρο στη Γαλλία αλλά να επιλέγουν να εκπροσωπήσουν τις εθνικές ομάδες των προγόνων τους.
Ο Ντεσάν ήταν πάντοτε ένας ισορροπιστής, οι κακεντρεχείς τον αποκαλούσαν «νεροκουβαλητή». Δεν διέθετε τη χάρη και το ταλέντο των Πλατινί και Ζιντάν ή την ταχύτητα και αποτελεσματικότητα των Ανρί και Εμπαπέ. Ηταν όμως ένας παίκτης που απέδιδε σταθερά στο οκτώ και κάλυπτε τα κενά του με τη σκληρή δουλειά. Ηταν τυχερός γιατί είδε τους κόπους του να δίνουν καρπούς. Σήκωσε Euro και Παγκόσμιο Κύπελλο ως αρχηγός των Μπλε, ενώ περιβραχιόνιο φορούσε και στις κατακτήσεις των Τσάμπιονς Λιγκ με Μαρσέιγ και Γιουβέντους. Εγινε επίσης μόλις ο τρίτος άνθρωπος που κατέκτησε Μουντιάλ ως προπονητής και ποδοσφαιριστής. Ανέκαθεν ο Ντεσάν ήταν ένας σιωπηλός ηγέτης που προτιμούσε να στέλνει τα μηνύματά του από τον αγωνιστικό χώρο, χωρίς φανφάρες και προκλήσεις. Ενας ακάματος στρατιώτης, πάντα πιστός στο καθήκον. Αρκετοί στη Γαλλία χάρηκαν γιατί με την αποχώρησή του σε ενάμιση χρόνο ανοίγει ο δρόμος για τον Ζινεντίν Ζιντάν. Η μεγάλη νίκη του DD θα είναι η βαριά κληρονομιά που θα αφήσει στους επιγόνους, την οποία δύσκολα μπορεί να διαχειριστεί ακόμα και ένας Ζιζού.