Κληρονομιά. Είναι η πιο χρησιμοποιημένη λέξη στο λεξιλόγιο των Αθανάτων της ολυμπιακής οικογένειας. Τη χρησιμοποιούν ως επιχείρημα στις υποψηφιότητες των πόλεων, για να καμφθούν οι αντιστάσεις όσων αντιδρούν στη φαραωνική διοργάνωση, στις διαπραγματεύσεις με τους χορηγούς και ως σημείο αναφοράς για τους ιστορικούς του μέλλοντος.
Για τους άμεσα συμμετέχοντες, τους αθλητές, το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο που μπορεί να τους αποφέρει η διοργάνωση είναι ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Βλέπεις τη χαρά τους όταν τους το κρεμούν στο στήθος, με τι αγάπη το αγγίζουν, το δαγκώνουν για να δουν αν είναι αληθινό και πώς το προβάλουν στα φωτογραφικά ενσταντανέ.
Αυτό το πολύτιμο κεφάλαιο που για να το αποκτήσουν αφιέρωσαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους αποδείχτηκε faux.
Οι Γάλλοι «πούλησαν» επικοινωνιακά φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Μόλις πέντε μήνες από τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού και τέσσερις από τους Παραολυμπιακούς περισσότεροι από εκατό αθλητές έχουν ήδη επιστρέψει τα σκουριασμένα μετάλλιά τους φέρνοντας σε δυσχερή θέση τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή που με ανακοίνωσή της διαβεβαίωσε πως θα αντικατασταθούν.
Οταν παρουσιάστηκαν τα μετάλλια για πρώτη φορά στη δημοσιότητα, οι Γάλλοι προσπάθησαν να μας πείσουν πως πρόκειται για κάτι μοναδικό – και πολλοί από εμάς τους πιστέψαμε. Ηταν σχεδιασμένα από τον οίκο κοσμημάτων Chaumet και περιλάμβαναν σκουριά που αφαιρείται από τον Πύργο του Αϊφελ κάθε φορά που γίνεται η συντήρησή του. Το «παραμύθι» ήταν πολύ όμορφο. Με το μετάλλιο οι αθλητές κέρδιζαν και ένα κομμάτι του συμβόλου του Παρισιού. Οι Γάλλοι δεν μπορούσαν να φανταστούν πως θα κυριολεκτούσαν, αφού αυτό που πρόσφεραν ήταν το αποτέλεσμα της οξείδωσης του μετάλλου από τον χρόνο και την έκθεσή του στο περιβάλλον.
Οσοι έζησαν από κοντά τους Αγώνες υποστηρίζουν πως τα σκουριασμένα μετάλλια αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Το πολυδιαφημισμένο φαγητό των βραβευμένων με αστέρια Μισελέν σεφ που σερβίριζαν στο Ολυμπιακό Χωριό δεν έφτανε για όλους τους αθλητές και παρά τις κίτρινες κάρτες που έβγαζε η ΔΟΕ το πρόβλημα δεν λύθηκε. Τα ποντίκια είχαν διοργανώσει τους δικούς τους αγώνες στους δρόμους του Παρισιού, οι κολυμβητές ανοιχτής θάλασσας και οι αθλητές του τριάθλου εύχονταν να βγουν σώοι από τον Σηκουάνα, οι μεταφορές αθλητών και εκπροσώπων του Τύπου ήταν προβληματικές και η τελετή έναρξης αμφιλεγόμενη στο περιεχόμενό της. Αφήστε που έγιναν μούσκεμα όλοι οι προσκεκλημένοι γιατί δεν είχαν τοποθετηθεί αρκετά στέγαστρα αν και ήταν γνωστό πως θα έβρεχε στο Παρίσι τη συγκεκριμένη μέρα. Οι Γάλλοι όμως πέτυχαν τον στόχο τους και έβγαλαν κέρδος από τη διοργάνωση. Γι’ αυτούς ίσως ήταν το πιο σημαντικό.