Αν υποθέσουμε ότι η Ακροδεξιά είναι (προς το παρόν) μια σκιά στον πολιτικό χάρτη, τότε ένας πρωθυπουργός που φοβάται και τον ίσκιο του δεν είναι ό,τι καλύτερο. Ενσπείρει ανασφάλεια στο στράτευμα, ευνοεί αποσταθεροποιητικούς ιδεασμούς και βγάζει από τον πάγο μπακαλιάρους βαθείας καταψύξεως. (Μη λέτε ονόματα, μη λέτε ονόματα). Ωσπου να πληρωθεί η θέση του από τον νέο πρόεδρο (της Βουλής), ο κ. Τασούλας θα μπορούσε και να αποτελεί μια αξιοπρεπή λύση, η ψαροκασέλα όμως λέει τα δικά της. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Γραφείου Τύπου της ΝΔ που βιάστηκε να εφοδιάσει τα τηλεοπτικά δελτία με οπτικοακουστικό υλικό από το βιογραφικό του επικρατέστερου. Τα θέλουν και τα κάνουν ή τους ξεφεύγουν; Γέμισε η οθόνη τρίχες από το τσιγκελωτό μουστακάκι του Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα, φαιά πλάνα της ΕΡΕ, ΕΡΕ, ΕΡΕ και ρινίσματα από μετσοβίτικη φέρμελη. Μόνον οι Ρέιντζερς και οι Κένταυροι έλειπαν, για να το πάρουμε από την πρώτη ψηφοφορία. Αν αυτό είναι όντως το προφίλ του κ. Τασούλα καθώς και το «διεθνές κύρος» που εκπέμπει, τότε ζήτω που καήκαμε.
Θα μου πεις ότι, άμα δεν τραβάει το προϊόν, τότε τι να σου κάνει και η υψηλή τέχνη της επικοινωνίας; Δεν συμφωνώ καθόλου. Είδατε φερειπείν τι έκανε στην περίπτωση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
Δεν είμαστε όμως εδώ για να σώσουμε το προφίλ κανενός αλλά για να σώσουμε το κεφάλι μας καθώς και ό,τι αυτό περιέχει. Το δικό μου δεν περιέχει τίποτα. Με πετύχατε απάνω στη μετακόμιση. Ξεφορτώνομαι τα παλιά για να χωρέσουν τα καινούργια, επειδή τα στερνά νικούν τα πρώτα όπως λέει κι ο λαός, ή (για να το πω πασοκικά) ο λαός «μας».
Θα τη θυμηθούμε, μου φαίνεται, αυτή τη διάλεκτο έτσι όπως πάνε τα πράγματα, διότι η κρίση πανικού του Μητσοτάκη επηρεάζει και το άλλο σκέλος του πολιτικού μας τοπίου. Αποκοιμίζοντας τόσον καιρό τον Ανδρουλάκη ο οποίος έδωσε μπέσα και κράτησε χαμηλούς τόνους, ή που θα αναγκαστεί να πιάσει κι εκείνος τα άκρα ή που θα τον ξεκοκκαλίσουν, χρίτσι χρίτσι, τα δικά του πιράνχας.