Ήταν λυπημένος ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς όταν μιλήσαμε. Δύο απώλειες μεγάλες για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον ίδιο προσωπικά. Θα μπορούσε να ειπωθεί «δύο δικοί του άνθρωποι», με την έννοια πως πάντα είχε επαφές τόσο με τον Ανδρέα Σταματιάδη όσο και με τον Μίμη Δομάζο που «έφυγαν» τα τελευταία 24ωρα.
«Ο Μίμης…Δεν τον ξεχνώ. Περάσαμε μαζί 1,5 χρόνο». Σταματά για λίγο ο Πρίγκηπας, ο υπέροχος αυτός άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Του ζητώ να θυμηθεί ένα γκολ… «Μα, αυτό θα σου έλεγα, εκείνο το γκολ με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο. Κάνει το σουτ ο Δομάζος από τα 16 μέτρα, η μπάλα στο δοκάρι, στο πόδι μου και εγώ το γκολ. Νικήσαμε 1-0, είχαμε ψυχολογία και στο τέλος του πρωταθλήματος πήραμε τον τίτλο».
Και συνεχίζει: «Αμέσως μετά το γκολ, γυρίζει ο Μίμης και μου λέει: «Ωραία πάσα σου έδωσα. Να μη το ξεχάσεις, να το θυμάσαι αυτό». Χαμογελά ο Ντούσκο και συνεχίζει τις εξιστόρηση αναμνήσεων:
«Ηταν ένας πολύ καλός άνθρωπος ο Μίμης, πέρα φυσικά από ποδοσφαιριστής. Μπορούσαμε να είμαστε ώρες μαζί, να μιλάμε. Μέρα και νύχτα. Δεν βαριόσουν. Το διάστημα που ήμασταν μαζί στην ΑΕΚ ήταν πολύ ωραία και δεν είχε καθόλου ύφος. Ενδιαφερόταν για την ομάδα, αγαπούσε την οικογένειά του, έπαιζε ποδόσφαιρο και μετά. Κάναμε παρέα θυμάμαι, πηγαίναμε κάποιες φορές μπουζούκια με τη δεύτερη γυναίκα του και τις περισσότερες έξω για φαγητό. Ηταν με τον Αντωνιάδη, κολλητός του. Όταν τον έφερε ο Μπάρλος στην ΑΕΚ, είχαμε πολύ καλή ομάδα. Δομάζος, Μαύρος, Αρδίζογλου, Παπαϊωάννου, εγώ και αρκετοί άλλοι. Ο Μίμης του έδωσε το 10, το άφησε στον Δομάζο αλλά δεν μου έρχεται στο μυαλό ποιο νούμερο πήρε ο Παπαϊωάννου. Εκείνη η ΑΕΚ ήταν μια από τις καλύτερες ομάδες που είχε στην ιστορία της».