Για τον Αλέξιο Καβαλλάρη, η καινοτομία δεν φαίνεται να αποτελεί απλώς μια προέκταση της ανάγκης για πρόοδο και εξέλιξη, αλλά ένα «μέσο» που συνδέεται βαθιά με την έννοια της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.
Χάρη σε ένα λογισμικό που ανέπτυξε το 2019 ο ομογενής πολιτικός μηχανικός, ο απαιτούμενος χρόνος ποιοτικού ελέγχου σε τμήμα του -τότε υπό κατασκευή- αυτοκινητοδρόμου Waikato Expressway στη Νέα Ζηλανδία μειώθηκε κατά χιλιάδες ώρες.
«Είδα ότι μέσω του να σκέφτεσαι λίγο διαφορετικά από το business as usual (τη συνηθισμένη επιχειρηματική λογική), έχοντας λίγο ένα overview (συνολική επισκόπηση) του challenge (πρόκλησης) που έχεις ‘στα χέρια σου’, μπορείς να παράξεις ιδέες οι οποίες πραγματικά να είναι χρήσιμες, καινοτόμες και ωφέλιμες για την κοινωνία», δήλωσε ο Αλέξιος Καβαλλάρης στον «Νέο Κόσμο».
Εκτός από την εξοικονόμηση χρόνου, ο ομογενής πολιτικός μηχανικός διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο και στη μείωση του κόστους για την κοινοπραξία του Waikato Expressway, συνεισφέροντας σημαντικά στο τμήμα του έργου υποδομής συνολικής αξίας περίπου 700 εκατ. δολαρίων, που περιλάμβανε αυτοκινητόδρομο τεσσάρων λωρίδων μήκους περίπου 22 χιλιομέτρων.
Κάτι που κατέστησε το εν λόγω επίτευγμα ακόμα πιο ξεχωριστό για τον κ. Καβαλλάρη, ήταν το γεγονός ότι η πρωτοποριακή του ιδέα «έφερε ελληνική υπογραφή».
«Σαν Έλληνας, με έκανε αρκετά υπερήφανο το ότι κατάφερα να βρω μια καινοτομία η οποία ουσιαστικά βοηθάει την κατασκευαστική κοινότητα των μηχανικών», τόνισε ο κ. Καβαλλάρης.
Πρόσθεσε μάλιστα, ότι η «ηθική ικανοποίηση» που αισθάνθηκε προέκυψε αφενός, από τη συμβολή του στη διευκόλυνση των διαδικασιών για την υλοποίηση ενός -μεγάλης κλίμακας- έργου υποδομής και, αφετέρου, από το γεγονός ότι τα χρόνια σκληρής δουλειάς και σπουδών στην Αγγλία απέδωσαν επιτέλους καρπούς.
ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ
Η «επιφοίτηση» για τον κ. Καβαλλάρη, ήρθε όταν εργαζόμενος για τον οργανισμό New Zealand Transport Agency στο έργο κατασκευής του αυτοκινητόδρομου Waikato Expressway, αντιμετώπισε μαζί με την ομάδα ορισμένες «δυσκολίες» στον ποιοτικό έλεγχο των σωληνωτών αγωγών αποστράγγισης, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη διοχέτευση των όμβριων υδάτων, διασφαλίζοντας ότι «το οδόστρωμα μένει πάντα στεγνό».
Συγκεκριμένα, διαπίστωσε ότι οι διαδικασίες του ποιοτικού ελέγχου αποδείχθηκαν ιδιαίτερα χρονοβόρες, καθώς τα επιμέρους τεστ που απαιτούνταν για τους «σωλήνες μήκους 25 χλμ. σε όλο το οδικό δίκτυο ήταν πάρα μα πάρα πολλά».
Επιπλέον, εκτός από το γεγονός ότι οι site engineers, δαπανούσαν «αρκετό χρόνο» για κάθε τεστ, ο κ. Καβαλλάρης συνειδητοποίησε επίσης ότι η εν λόγω διαδικασία επιβάρυνε και τους οικονομικούς πόρους του έργου.
Για να δοκιμάσει τη θεωρία του και με τη βοήθεια μιας ομάδας ειδικών, δημιούργησε αρχικά ένα Excel spreadsheet που αυτοματοποίησε τους απαραίτητους υπολογισμούς, μειώνοντας σημαντικά τον απαιτούμενο χρόνο ανά τεστ.
Παρουσιάζοντας εν συνεχεία την ιδέα του στο διοικητικό συμβούλιο της κοινοπραξίας, το καινοτόμο «εργαλείο» του ομογενή πολιτικού μηχανικού υιοθετήθηκε και εξελίχθηκε σε διαδικτυακή εφαρμογή, επιτρέποντας την άμεση επεξεργασία των δεδομένων και την εξαγωγή ακριβών αποτελεσμάτων μέσα σε δευτερόλεπτα, εν αντιθέσει με τα 17 λεπτά που απαιτούνταν ανά τεστ.
Η εν λόγω εφαρμογή εξοικονόμησε «πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια σε εργατοώρες», εξήγησε ο κ. Καβαλλάρης, ενώ επιτάχυνε την ολοκλήρωση του έργου περίπου «έξι μήνες νωρίτερα» από το αρχικό χρονοδιάγραμμα.
Αυτός ήταν ο λόγος που ο κ. Καβαλλάρης προτάθηκε και τελικά έλαβε το Datamars Engineering Science Award στην τελετή απονομής των Kudos Awards για το 2020, μια τιμητική διάκριση που, όπως ανέφερε, του προκάλεσε «ανάμεικτα συναισθήματα» μέχρι να συνειδητοποιήσει το τι είχε συμβεί.
«Φυσικά, ένιωθα υπερήφανος για αυτό, γιατί ήταν μια καινοτομία που χρησιμοποιήθηκε στο να βοηθήσω την ευρύτερη κοινότητα».
Η ΘΥΣΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ
Για την επίτευξη ορισμένων στόχων, όμως, συχνά απαιτούνται θυσίες, όπως πολύ καλά γνωρίζουν άλλωστε ουκ ολίγοι μεγαλύτερης ηλικίας ομογενείς μας, οι οποίοι, σε ένα «άγνωστο ταξίδι με βάρκα την ελπίδα», μετανάστευσαν στην Αυστραλία, αφήνοντας πίσω την πατρίδα, την οικογένεια και τη ζωή που είχαν χτίσει στον τόπο τους.
Σε παρόμοια τροχιά κινήθηκε και η πορεία της ζωής του κ. Καβαλλάρη, ο οποίος, αντιλαμβανόμενος «τα πρώτα σημάδια οικονομικής κρίσης» στην Ελλάδα που άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους μεταξύ 2008 και 2009, αποφάσισε να αναζητήσει επαγγελματικές ευκαιρίες εκτός της χώρας.
«Η πρώτη σκέψη ήταν ότι πρέπει να φύγουμε … να μετακομίσουμε δηλαδή σε κάποιο άλλο κράτος».
Ο ξενιτεμός ήταν, άλλωστε, ένα οικείο και γνώριμο βίωμα για τον ομογενή πολιτικό μηχανικό.
Γεννημένος το 1977 στη Λάρισα, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών και εφηβικών του χρόνων στο Αγρίνιο.
Πατώντας στα χνάρια του επίσης πολιτικού μηχανικού πατέρα του, ο κ. Καβαλλάρης σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Portsmouth στη Μεγάλη Βρετανία (1995-1998), όπου απέκτησε πτυχίο Bachelor of Engineering with Honours.
Στη συνέχεια, παρέμεινε για έναν επιπλέον χρόνο, ολοκληρώνοντας το μεταπτυχιακό του στην Επιστήμη των Πολιτικών Μηχανικών (Master of Science in Civil Engineering), και την επόμενη χρονιά απέκτησε δεύτερο μεταπτυχιακό Master of Science in Environmental Engineering.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΝΕΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
Τα επόμενα χρόνια, τον «βρήκαν» στην Ελλάδα όπου επέστρεψε για να «διευθετήσει» τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις.
Το 2003, εργάστηκε ως ασκούμενος σε γραφεία μηχανικών στο Αγρίνιο, με στόχο να αποκτήσει εμπειρία και να εξερευνήσει διάφορους τομείς του κλάδου.
Αφού εν τέλει τον «κέρδισε» η κατασκευαστική πτυχή του αντικειμένου από ό,τι αυτή της μελέτης, ίδρυσε την εταιρεία του, με έδρα το Αγρίνιο, η οποία δραστηριοποιούνταν στα δημόσια έργα, και ειδικότερα στον κλάδο της οδοποιίας.
Και ενώ οι επαγγελματικές προοπτικές έδειχναν υποσχόμενες για τον κ. Καβαλλάρη, η οικονομική κρίση, η οποία άρχισε να εκδηλώνει τα πρώτα «συμπτώματά» της το 2008 με 2009 στην Ελλάδα, αποτέλεσε κομβικό σημείο στο οδοιπορικό της ζωής του.
Όντας πατέρας δύο μικρών παιδιών, περίπου ενός και δύο ετών τότε, και συνειδητοποιώντας ότι τα «προβλήματα οικονομικής ρευστότητας» που αντιμετώπιζε η εταιρεία του λόγω της κρίσης δεν θα επιλύονταν σύντομα, αναγκάστηκε να επανεξετάσει τις επιλογές του, με κύριο μέλημα του, το μέλλον της οικογένειάς του.
Αφού μετακόμισε αρχικά μόνος του στη Νέα Ζηλανδία για περίπου ένα χρόνο, προκειμένου να διευθετήσει τις απαραίτητες διαδικασίες για τη μετεγκατάσταση της οικογένειάς του, ενώ η γυναίκα του και τα παιδιά του παρέμειναν στην Ελλάδα, ο ομογενής πολιτικός μηχανικός παραδέχθηκε ότι το ξεκίνημα σε μια ξένη χώρα δεν ήταν ακριβώς… εύκολο.
«Δεν μπορώ να πω ότι πέρασαν όλα εύκολα σαν νεράκι, δηλαδή υπήρχαν αρκετές δυσκολίες, και για να περάσεις αυτές τις δυσκολίες, ο μεγαλύτερος κανόνας στο μυαλό είναι η υπομονή και η επιμονή…».
«Οι δυσκολίες είναι μέρος της ζωής. Σημασία έχει πώς τις καταλαβαίνεις τις δυσκολίες και τι κάνεις για να τις ξεπεράσεις».
ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ ΣΤΟ «ΕΛΛΗΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ» OAKLEIGH
Μπορεί να επέλεξαν οικογενειακώς τη Νέα Ζηλανδία ως μία από τις αγγλόφωνες «υποψήφιες» χώρες για μετακόμιση, ωστόσο ο ίδιος παραδέχθηκε ότι δεν ήταν η πρώτη τους επιλογή.
«Πάντα θέλαμε να έρθουμε στην Αυστραλία … Ο μόνος λόγος ήταν καθαρά το ελληνικό κομμάτι. Υπάρχει Ελληνισμός στην Νέα Ζηλανδία, αλλά όταν συγκρίνεις 5.000 Έλληνες με μισό εκατομμύριο μόνο στη Μελβούρνη, υπάρχει τεράστια διαφορά».
Ωστόσο, λόγω του αυξημένου κόστους σε σχέση με τα κριτήρια μετανάστευσης που ίσχυαν για την Αυστραλία, ο κ. Καβαλλάρης ακολούθησε την «πεπατημένη» πολλών, ξεκινώντας την οικοδόμηση της ζωής του στο εξωτερικό από τη Νέα Ζηλανδία.
Η σκέψη για τη μετεγκατάσταση στην Αυστραλία έγινε όμως γρήγορα πράξη, και έτσι ο κ. Καβαλλάρης μετακόμισε με την οικογένειά του στη Μελβούρνη τον Δεκέμβριο του 2024, επιλέγοντας να εγκατασταθεί στο «ελληνοκρατούμενο» Oakleigh.
«Tο να περπατάμε στο δρόμο, να ακούμε ελληνικά ή να ακούμε τραγούδια ελληνικά από τα καταστήματα να μπορούμε να στείλουμε τα παιδιά μας σε ελληνικό σχολείο και να βλέπουμε δικά μας προϊόντα … είναι κάτι το οποίο ζητάγαμε και αυτό θέλαμε…».
ΝΕΑ «ΓΝΩΣΗ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
Αντιλαμβανόμενος την επιτυχία του καινοτόμου λογισμικού που ανέπτυξε για τον ποιοτικό έλεγχο στο έργο Waikato Expressway, αναρωτήθηκε:
«Γιατί να μην προσπαθήσω να δημιουργήσω μια πλατφόρμα ή ένα λογισμικό με περισσότερα functions (λειτουργίες) το οποίο θα κάνει ακριβώς το οποίο έκανε αυτό το μικρό εργαλείο, το οποίο βρήκαμε σε αυτό τον αυτοκινητόδρομο, για τον ποιοτικό έλεγχο;».
Αντλώντας έμπνευση από αυτήν τη σκέψη και αξιοποιώντας τα 27 χρόνια εμπειρίας του σε διάφορα κατασκευαστικά έργα, ίδρυσε την υπό ανάπτυξη εταιρεία «Gnosis» (Γνώσις), με σκοπό τη δημιουργία μιας καινοτόμου πλατφόρμας, ειδικά «προσαρμοσμένης στις ανάγκες της κατασκευαστικής κοινότητας».
Με τη χρήση Τεχνητής Νοημοσύνης για την αυτοματοποίηση ποιοτικών και συμβατικών συναλλαγών μεταξύ δημοσίων υπηρεσιών, κατασκευαστικών και μελετητικών εταιρειών σε μια ενιαία βάση δεδομένων, η πλατφόρμα έχει σχεδιαστεί για να προσφέρει αυτοματισμούς και προτάσεις που ενισχύουν τη λήψη καλύτερων αποφάσεων στα έργα.
«ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ»
Ερωτηθείς για το ποια συμβουλή θα έδινε στον νεότερο «αγχωμένο» εαυτό του, που σκεφτόταν τη μετακόμιση στο εξωτερικό, αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, καθώς και σε όσους μπορεί να βρίσκονται σήμερα σε αντίστοιχο δίλημμα, απάντησε:
«Όταν είσαι έτοιμος να φύγεις από την Ελλάδα για οποιαδήποτε άλλη χώρα, ουσιαστικά δύο πράγματα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου. Ένα, ότι είσαι σίγουρος ότι θέλεις και πρέπει να κάνεις αυτή την κίνηση. Και το δεύτερο, ότι για να πετύχεις εκεί που θα πας, πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν υπάρχει γυρισμός.
«Όταν λέω ‘δεν υπάρχει γυρισμός’, όχι ότι με την πρώτη δυσκολία τα παρατάμε και φεύγουμε πίσω. Χρειάζεται επιμονή και υπομονή για να επιτευχθεί κάτι… Όταν πας σε μια χώρα δεν σε ξέρει κανένας, χτίζεις τη ζωή σου από το μηδέν.
«Όλα αυτά γίνονται μόνο με υπομονή και επιμονή. Αυτό είναι το μυστικό δεν υπάρχει κάτι άλλο».
The post Αλέξιος Καβαλλάρης: Ο πολιτικός μηχανικός «πίσω» από ένα καινοτόμο «εργαλείο» στον κλάδο των υποδομών appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.