Ας συμφωνήσουμε προκαταβολικά: Ο Ολυμπιακός του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ (και) σε περιβάλλον Super League δίνει την εντύπωση πως έχει βρει τον τρόπο να κάνει καλά τα περισσότερα. Δεν είναι τυχαία στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα, δεν συμπλήρωσε τυχαία έναν ολόκληρο γύρο αήττητος, δεν θεωρείται τυχαία και το υπ’ αριθμόν 1 φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου από τα σούπερ κομπιούτερ και τους προσομοιωτές που ακολουθώντας μαθηματικά μοντέλα προσπαθούν να… προβλέψουν το μέλλον.
Τα κέρδισαν όλα αυτά με το σπαθί τους οι Πειραιώτες. Και με σήμα κατατεθέν μια ιδιαίτερη συνέπεια που όσο ο καιρός περνά τόσο και μοιάζει με την ισχυρότερη δύναμή τους. Ενα γκρουπ που ξέρεις τι μπορείς να περιμένεις από εκείνο και τι όχι: Είτε στα καλά βράδια και τις νίκες, είτε εκεί που προκύπτουν βαθμολογικές απώλειες – όπως την Κυριακή στο Φάληρο κόντρα στον Αστέρα. Το εκτιμούν σε μεγάλο βαθμό αυτό το χαρακτηριστικό οι προπονητές. Το θεωρούν σημάδι καλής ομάδας, το βλέπουν ως ένα σύνολο να κρατά τη συνέπειά του στον τρόπο που αμύνεται, στον τρόπο που επιτίθεται, στον τρόπο που πατά στο χορτάρι.
Με δεδομένο όμως ότι φτάσαμε ακριβώς 10 αγωνιστικές (4+6) πριν από το φινάλε, μιας και με το νέο format τα playoffs αφορούν τους πρώτους τέσσερις, άρα σε έξι – και όχι όπως μέχρι πέρυσι σε δέκα – στροφές, αλλά και μιας και έπειτα από πολλές εβδομάδες ο Ολυμπιακός έχει αυτές τις ημέρες χρόνο για να σκεφτεί (με επόμενη αγωνιστική υποχρέωση την Κυριακή στις Σέρρες), προφανώς και αποκτά νόημα η απάντηση στην ερώτηση «αν του λείπει κάτι, τότε τι;». Τι θα μπορούσε να ζητήσει ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ για να ανεβάσει και άλλο τις πιθανότητες της ομάδας του να κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή.
Τι του λείπει (αν… του λείπει) λοιπόν; Επειτα από 22 αγωνιστικές δράσης, θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί το εναλλακτικό πλάνο στην υπόθεση γκολ. Γιατί προφανώς τη βασική ιδέα την εκπροσωπεί με τρόπο υποδειγματικό ο Αγιούμπ ελ Κααμπί: Εβαλε 18 πέρυσι, έχει ήδη βάλει 13 φέτος – σε 10 διαφορετικά ματς – και έχει και 3 ασίστ ο Μαροκινός στη Super League, παραμένοντας λεφτά στην τράπεζα. Το θέμα όμως είναι τι γίνεται όταν εκείνος δεν σκοράρει. Ποιος μπορεί να γίνει ο «δεύτερος πόλος»; Πέρυσι ας πούμε έβαλε 11 (σε 31 συμμετοχές) ο Ντανιέλ Ποντένσε.
Πέρυσι και φέτος
Είχε 7 ο Γιώργος Μασούρας – στις μέρες του Ντιέγκο Μαρτίνεθ. Εβαλαν από 6 γκολ ο Κώστας Φορτούνης και ο Στέφαν Γιόβετιτς. Εφερε 5 από τον Γενάρη και πέρα ο Φραν Ναβάρο και είχε και 4 ο Γιουσέφ ελ Αραμπί. Ενα περιβάλλον 39 γκολ από μεσοεπιθετικούς και επιθετικούς γύρω από τον αρχισκόρερ. Φέτος; Στην καταπληκτική πρώτη επαγγελματική χρονιά της καριέρας του ο Μπάμπης Κωστούλας έχει 5, όσα και ο Ζέλσον Μαρτίνς που έχει να σκοράρει όμως στο πρωτάθλημα από το 2024. Και με το γκολ του την Κυριακή ο Τσικίνιο έφτασε στα 4. Κατά τα άλλα; Ενα Super League γκολ – τον Αύγουστο κόντρα στην Athens Kallithea – ο Γιάρεμτσουκ, δύο – κόντρα στην Athens Kallithea –, ένα – τον Αύγουστο με τον Βόλο – ο Μασούρας που ως γνωστόν δεν μένει πια εδώ.
Εβαλε 68 γκολ ο Ολυμπιακός πέρυσι στις 26 αγωνιστικές της κανονικής διάρκειας (2,61 ανά ματς). Και έχει φέτος 37 σε 22 (1,68) σε μια «κατηγορία» της στατιστικής που σίγουρα την καταλαβαίνει ο καθένας ως σημαντική. Από την άλλη; Οι Πειραιώτες στα 26 περυσινά ματς κέρδισαν 1,19 βαθμούς με κάθε γκολ τους (57 β.). Φέτος στα 22 ματς με κάθε ένα από τα 37 γκολ τους κερδίζουν 1,29 (48 β.) και προφανώς έχουν ψηλότερο ταβάνι από πέρυσι μιας και θεωρητικά με 4Χ4 (Πανσερραϊκός εκτός, ΠΑΟΚ εντός, ΑΕΚ εκτός, ΟΦΗ εντός) ως το φινάλε της κανονικής διάρκειας φτάνουν ως τους 60 βαθμούς.