Οι Trump Towers είναι εμβληματικά κτίρια, κατασκευασμένα από πολυτελή υλικά, με πρόσοψη από γυαλί. Ο πιο γνωστός πύργος βρίσκεται στην Πέμπτη Λεωφόρο της Νέας Υόρκης και από δίπλα στέκονται, ως παραστάτες, οι κατασκευές στο Λας Βέγκας και στο Σικάγο. Υπάρχουν και σε άλλες πόλεις, χωρίς απαραιτήτως να έχουν κατασκευαστεί από την εταιρεία του προέδρου. Συνήθως, είναι πολυλειτουργικά κτίρια που συνδυάζουν γραφεία, κατοικίες και ξενοδοχειακές μονάδες. Ξεχωρίζουν από την επιγραφή τους που σχηματίζεται με μεταλλικά γράμματα, στο χρώμα του χρυσού. Τώρα φανταστείτε ένα κτίριο πενήντα ορόφων, με τη χρυσή του επιγραφή, να λάμπει κάτω από τον ήλιο της Μεσογείου στις ακτές της Γάζας. Να είναι κάτι σαν τον Κολοσσό της Ρόδου ή τον Φάρο της Αλεξάνδρειας. Το κτίριο θα φιλοξενεί πολυτελή ξενοδοχειακή μονάδα, συνεδριακό κέντρο και γραφεία κατασκευαστικών εταιρειών. Πίσω από το κτίριο και σε έκταση 4.000 στρεμμάτων θα κατασκευαστεί ένα γήπεδο γκολφ, κατά τα πρότυπα της αντίστοιχης εγκατάστασης που διατηρεί ο πρόεδρος στη Σκωτία. Και, εννοείται, όλα αυτά θα είναι όμορφα, υπέροχα, φανταστικά – νομίζω το λεξιλόγιο του προέδρου δεν υπερβαίνει αυτές τις τρεις λέξεις.
Ακουγα τον Τραμπ να παρουσιάζει το σχέδιό του για τη Γάζα και δεν μπορούσα να καταλάβω αν επρόκειτο για χιούμορ, για φάρσα που κατασκευάστηκε με φθηνά υλικά. Και όμως, ο τύπος το λέει στα σοβαρά. Θέλει να μετατρέψει τη Γάζα σε Ριβιέρα. Σκέφτεται πρακτικά. Ούτως ή άλλως η μισή δουλειά έχει γίνει από τις βόμβες του Ισραήλ. Μένει να μπουν οι φαγάνες για τον καθαρισμό του χώρου. Και μαζί με τα μπάζα θα απομακρυνθούν και οι άνθρωποι. Πού θα πάνε; Δεν έχει μεγάλη σημασία. Θα μπορούν πάντα να εργαστούν εκεί. Να σκάψουν τα χώματα, να πετάξουν τα κόκαλα των προγόνων τους και να στρώσουν τεχνητό γκαζόν, από εκείνο το καλό, το ειδικό, που επιτρέπει στην μπάλα του γκολφ να κυλάει ήρεμα και αρμονικά προς την τρύπα. Οι τουρίστες θα έρθουν τρέχοντας. Πρώτον επειδή η Γάζα έχει φανταστική θάλασσα και προσφέρει ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα έτσι όπως βλέπει προς τη Δύση. Και δεύτερον επειδή η περιοχή είναι ιδανική για να στήσεις ένα theme park. Στήνεις ένα χωριό με Χούθι. Ενα στρατόπεδο της Χεζμπολάχ. Και ένα υπόγειο τρενάκι για τις στοές της Χαμάς. Σκουρόχρωμες φάτσες, με ψεύτικες βόμβες και πλαστικά καλάσνικοφ θα ζουζουνίζουν σαν ένα έθνικ μελίσσι. Πώς θα είναι το Ελληνικό όταν τελειώσει; Κάτι τέτοιο, αλλά σε μεγαλύτερη έκταση και με πιο ευφάνταστες επιλογές ψυχαγωγίας.
Δεν χρειάζονται πολλά, απλώς αλλαγή φιλοσοφίας. Βλέπεις τον τύπο της Χαμάς που στέκεται ευθυτενής, σαν την όρθια σανίδα με το κουμπούρι στο χέρι. Θα βλέπεις ακριβώς το ίδιο, απλώς θα κρατάει δίσκο με ποτήρια. Και, εντάξει, δεν θα πρόκειται ακριβώς για εκτοπισμό των Παλαιστινίων. Θα το πούμε «επαναπροσδιορισμό γεωγραφικής ταυτότητας». Τους στέλνεις σε μία έρημο και ονομάζεις την περιοχή «Νέα Γάζα». Αυτά τα θέματα λύνονται εύκολα αν υπάρχει κατάλληλη διάθεση.
Να το δούμε και λίγο σοβαρά; Το πρόβλημα με όλη αυτήν την παλαβομάρα δεν βρίσκεται μόνο στο μυαλό του Τραμπ. Βρίσκεται κυρίως στα μυαλά εκατομμυρίων ανθρώπων που το συγκεκριμένο σχέδιο θα τους φανεί λογικό, λειτουργικό, αποτελεσματικό. Και σταδιακά οδηγούμαστε σε έναν κόσμο στον οποίο επαναπροσδιορίζεται ακόμα και η έννοια της κοινής λογικής. Η ηθική παραμερίζει προς χάρη του αποτελέσματος, έννοιες όπως το Δίκαιο και η ιστορική πραγματικότητα ατονούν. Τι έχουμε αυτή τη στιγμή; Εναν πρόεδρο που παίζει με δασμούς και το παγκόσμιο εμπόριο, μια παρέα πιτσιρικάδων, υπό έναν μεγαλομανή ψυχικά ασταθή ζάμπλουτο, παίρνει τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών και η πρόταση των ΗΠΑ για το Μεσανατολικό είναι τα γήπεδα γκολφ και οι ξαπλώστρες. Δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις. Λες ότι δεν μπορεί, δεν γίνεται να ζεις κάτι τέτοιο. Οταν καταλάβεις ότι πρόκειται για τη νέα μορφή της πραγματικότητας, δεν ξέρεις πώς να σταθείς. Και κάποια στιγμή, συνήθως όταν βρίσκεσαι με παρέα, καταλαβαίνεις ότι η τρέλα σε τυλίγει από παντού; «Και αν ο Τραμπ έχει δίκιο;» θα αναρωτηθεί ο φίλος σου. Και εσύ θα διαπιστώσεις ότι δεν είναι πλέον εύκολο να του απαντήσεις.