Αν κάποιος παρακολουθούσε το ματς Ρεάλ Μαδρίτης – Μάντσεστερ Σίτι (3-1) χωρίς να γνωρίζει πολλά για την τρέχουσα επικαιρότητα των δύο ομάδων, δύσκολα θα αναγνώριζε τη Μάντσεστερ Σίτι κι όχι μόνο γιατί αυτές οι όμορφες μπορντό φανέλες με τις οποίες αγωνιζόταν δεν έχουν σχέση με τις παραδοσιακές γαλάζιες της. Η ομάδα που έχασε και αποκλείστηκε με κάτω τα χέρια από τη Βασίλισσα έμοιαζε απλά τυχερή γιατί οι παίκτες της παρακολούθησαν από κοντά, έστω ως κομπάρσοι, το σόου του Κιλιάν Εμπαπέ: κατά τα άλλα ουδείς θα αναγνώριζε σε αυτή μια ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα. Η Σίτι έκανε την πρώτη της ευκαιρία μόλις ένα τέταρτο πριν από το τέλος του ματς, σκόραρε το γκολ της τιμής στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων, αποτελούνταν από παίκτες που αναρωτιόσουν πώς γίνεται να είναι αυτοί βασικοί και να κάθονται στον πάγκο ο Ντε Μπρόινε κι ο Χάαλαντ. Το ποδόσφαιρο που έπαιζε ήταν άνευρο, χωρίς κανένα σχέδιο: το ποδόσφαιρο μιας ομάδας που έμοιαζε χωρίς προπονητή. Πράγμα για ομάδα του Γκουαρντιόλα ακατανόητο.
Κύκλος
Ο καταλανός προπονητής έδειξε πως ουδέποτε πίστεψε στην πιθανότητα η ομάδα του να διεκδικήσει οτιδήποτε. Τελείωσε το ματς χωρίς να κάνει πέντε αλλαγές: δεν είναι η πρώτη φορά – ποτέ δεν ήταν η διαχείριση των αγώνων το φόρτε του. Αλλά υπάρχουν πολλά στη συμπεριφορά του που δεν συνάδουν με τον χαρακτήρα του. Ακόμα και οι δηλώσεις του. Δήλωσε ευχαριστημένος (!) που η Σίτι δεν αποκλείστηκε στη League Phase, είπε πως κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τη Ρεάλ και πως για την ομάδα του ένας κύκλος έκλεισε. Κατανοώ το να χαμηλώνει κάποιος τον πήχη σε μια χρονιά που τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά, αλλά να μιλάς για κύκλους που έχουν κλείσει όταν πριν από έναν μήνα έχεις ξοδέψει για μεταγραφές πάνω από 150 εκατ. ευρώ, μου μοιάζει περίεργο. Ο Γκουαρντιόλα τον Ιανουάριο αγόρασε τους Ομάρ Μαρμούς, Αμπντουκοντίρ Κουσάνοφ, Βίτορ Ρέις και Νίκο Γκονζάλεθ, μπολιάζοντας την ομάδα του με φρέσκο αίμα: όλοι είναι ταλαντούχοι και μικροί σχετικά σε ηλικία. Πώς διάβολο κλείνει ένας κύκλος σε μια ομάδα που έχει πάνω από είκοσι παίκτες κάτω από τριάντα χρονών; Εκτός κι αν ο καλός Πεπ εννοεί τον δικό του κύκλο.
Εννέα
Ο Γκουαρντιόλα βρίσκεται εννέα χρόνια στη Μάντσεστερ Σίτι. Η ήττα από τη Ρεάλ με 3-1 δεν είναι η μεγαλύτερη που είχε ποτέ ομάδα του – ίσα ίσα. Ομως είναι η πρώτη φορά στην καριέρα του που με μια ομάδα δεν φτάνει ούτε στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ κι αυτό κάτι λέει. Είναι επίσης η πρώτη φορά που προκαλούν απορίες οι επιλογές του ως μάνατζερ. Η Σίτι είχε ανάγκη από έναν παίκτη ικανό να αντικαταστήσει τον τραυματία Ρόντρι, παίκτη-κλειδί: είχε πάνω από 150 εκατ. ευρώ να ξοδέψει, αλλά ο Πεπ δεν έψαξε κάποιον με ανάλογα χαρακτηριστικά. Τελευταία αφήνει παίκτες να φύγουν για λόγους ανεξήγητους. Πέρυσι χάρισε τον Πάλμερ στην Τσέλσι και ας φαινόταν ότι αυτός είναι ο καλύτερος νέος άγγλος ποδοσφαιριστής. Το καλοκαίρι έδωσε τον παγκόσμιο πρωταθλητή με τη φανέλα της Αργεντινής Αλβαρεζ στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Τώρα έδωσε δανεικό τον έμπειρο Γουόκερ στη Μίλαν σε μια στιγμή που στην ομάδα του χρειάζονται παίκτες που ξέρουν από δυσκολίες. Λειτούργησε επίσης εντελώς συναισθηματικά παίρνοντας πίσω τον Γκουντογκάν και σήμερα λέει πως έχει παίκτες που είναι λίγο μεγάλοι: μα ο ίδιος τους μάζεψε! Η Σίτι βέβαια τον στηρίζει και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς: η ίδια η διοίκηση της ομάδας αποτελείται από ανθρώπους του Πεπ – όταν του ανανεώθηκε το συμβόλαιο, ο παλιός παίκτης της ομάδας, πρώην τερματοφύλακας Πολ Ρόμπινσον και σήμερα ραδιοφωνικός παραγωγός, είπε ότι «ο Πέπ είναι ο πρώτος προπονητής που ανανέωσε το συμβόλαιο στον εαυτό του», προσθέτοντας ειρωνικά πως «μάλλον δεν θα ήταν δύσκολο να πείσει τον εαυτό του να πει το ναι». Εννέα χρόνια σε μια ομάδα είναι πάρα πολλά στην εποχή μας. Κι ίσως αυτό τελικά να είναι το μεγάλο πρόβλημα του Πεπ…
Σίριαλ
Δεν υπήρξε χθες κάποια συνέχεια στο σίριαλ των τηλεοπτικών συμβολαίων των ομάδων, που θα είναι από αυτά που αναμένεται να έχουν πολλά επεισόδια: θυμίζω πως ξεκίνησε προχθές με την κοινή ανακοίνωση του ΠΑΟ και της ΑΕΚ, που υποσχέθηκαν να μοιράσουν στις μικρότερες ομάδες της Σούπερ Λίγκας το 15% των χρημάτων που θα εισπράξουν από τους τηλεοπτικούς παρόχους και ζητάνε από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ να δεσμευτούν να το κάνουν κι αυτοί. Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ δεν απάντησαν. Μου μοιάζει λογικό από τη στιγμή που νέα τηλεοπτικά συμβόλαια δεν υπάρχουν.
Ποσά
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ έχουν την τύχη να έχουν συγκεκριμένες προτάσεις ώστε να μπορούν και να μιλάνε για ποσά που θα βάλουν σε ένα είδος κοινού ταμείου. Αυτό που ξέρω είναι ότι στις πρώτες συζητήσεις που έγιναν στη Λίγκα μεταξύ των ομάδων η ΑΕΚ δεν συζητούσε καμία συμμετοχή της σε κοινό τηλεοπτικό συμβόλαιο αν δεν είχε παραπάνω έσοδα από το συμβόλαιο που έχει τώρα, ο δε Παναθηναϊκός θεωρούσε λογικό ποσό πώλησης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του πρωταθλήματος κάθε ποσό μεγαλύτερο από 65 εκατομμύρια ευρώ. Αν οι ΠΑΕ βρουν τόσα χρήματα για τη Σούπερ Λίγκα μπορούν εύκολα να συμφωνήσουν και την καλύτερη δυνατή (και προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων) μοιρασιά τους. Ομως η μέχρι τώρα συζητήσεις ήταν απλές ασκήσεις εργασίας, αφού καθώς λέγεται το μόνο που υπήρχε στο τραπέζι ήταν απλώς μια συζήτηση με εταιρεία του εξωτερικού (από την Κύπρο;) που εκτιμούσε ότι αν αναλάμβανε τη διαπραγμάτευση θα μπορούσε να φέρει μια πρόταση της τάξεως των 55 εκατομμυρίων – ποσό που χρησιμοποιήθηκε ως βάση συζήτησης από τις ΠΑΕ. Χωρίς ωστόσο να υπάρχει κάποιου τύπου πρόταση.
Μοιρασιά
Οι προτάσεις είναι το ζητούμενο – η μοιρασιά των χρημάτων έπεται. Με την CosmOTE και τη ΝOVA να μην ανταγωνίζονται πλέον η μία την άλλη, αναζητείται τρόπος να προκύψει δημοπρασία. Εγώ αυτό καταλαβαίνω. Ακούω μάλιστα ότι τα συνδρομητικά κανάλια επεξεργάζονται μια πρόταση αγοράς συγκεκριμένων παιχνιδιών. Δεν θέλουν, ακούω, να κάνουν 14 διαφορετικά συμβόλαια με τις ομάδες, αλλά ένα κοινό με τη Λίγκα για μετάδοση ενός αριθμού αγώνων. Διότι είναι πολλά δυστυχώς τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος που δεν ενδιαφέρουν. Την Κυριακή έχει Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ και Αστέρας – ΑΕΚ, ματς που θέλουν να δουν όλοι. Και άλλα πολλά για τα οποία δεν παίρνω κι όρκο ότι είναι πολλοί που τα περιμένουν…