Η επιθετική δασμολογική πολιτική του Τραμπ δεν αφήνει αλώβητη καμία οικονομία και στοχεύει ευθέως την Ευρώπη. Προφανώς η νέα στρατηγική των ΗΠΑ δεν αφήνει έξω και την Ελλάδα, ως οργανικό μέρος της ΕΕ και με δομικές εντάξεις στις ενιαίες νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές. Οι συνέπειες των προαναγγελλόμενων δασμών είναι καταρχάς έμμεσες για τη χώρα μας και καθρεφτίζουν τις άμεσες στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα – εκεί η ζημιά θα είναι εντονότερη. Για παράδειγμα η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αγαθών προς τις ΗΠΑ, ενώ η Ολλανδία είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας. Παράλληλα μια μεγαλύτερη πληθωριστική τάση μπορεί να πυροδοτηθεί κυρίως μέσω και της ενέργειας. Υπάρχουν δε και κλάδοι ή αγαθά εξόχως ευάλωτα και αυτό αφορά την Ελλάδα.
Ολα αυτά δεν ενέχουν απλώς τον κίνδυνο μιας νέας ύφεσης ή ενός υψηλότερου κόστους δανεισμού για τα ευρωπαϊκά κράτη αλλά και μια ευρύτερη γεωπολιτική αναταραχή με ασύμμετρα αποτελέσματα αν δεν υπάρχουν όροι αποτροπής και άμυνας. Σε πρώτη φάση η ΕΕ και η Κομισιόν φαίνεται πως έχουν επί χάρτου μια σειρά απαντήσεων και στρατηγικών. Κι εδώ όμως δεν έχουν λείψει οι ενδοαντιθέσεις.
Μια ευθεία σύγκρουση με τις ΗΠΑ στο εμπορικό πεδίο ή μια καλή συνεννόηση; Η Ελλάδα ως κοινοτικό παλιό μέλος μπορεί – και φαίνεται πως το πράττει – να έχει έναν εντονότερο ρόλο στη στρατηγική. Μπορεί εκ παραλλήλου να ενισχύσει όψεις της δικής της ανταγωνιστικότητας ως οικονομία. Σίγουρα δεν μπορεί απλώς να παρατηρεί.