Η δυναμική τους είχε φανεί από το βράδυ των ευρωεκλογών. Το συνολικό ποσοστό που έπιασαν τα κόμματα στα δεξιά της ΝΔ ήταν μια από τις αρνητικές εκπλήξεις εκείνης της κάλπης. Εκτοτε, ορισμένα από αυτά είτε έχουν εδραιωθεί σε υψηλές θέσεις, είτε αυξάνουν σταδιακά τη δύναμη τους, ενώ το περιβάλλον, εντός και εκτός συνόρων, γίνεται ολοένα και πιο ευνοϊκό για εκείνα.
Η επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο, η άνοδος της Ακροδεξιάς σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, η υιοθέτηση ορισμένων θεμάτων της ατζέντας τους από το κυβερνών κόμμα στην προσπάθειά του να περιορίσει τις διαρροές ψηφοφόρων του, και η στροφή της κοινωνίας στον συντηρητισμό εξαιτίας του φόβου που προκαλούν οι εξελίξεις στη διεθνή σκηνή τούς προσφέρουν ευκαιρίες να εμφανίζονται συχνότερα στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου.
Με κυρίως λαϊκίστικη ρητορική εκμεταλλεύονται στο έπακρο τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για τα λεγόμενα συστημικά κόμματα καθώς και την απενοχοποίηση ορισμένων ακραίων απόψεων του χώρου τους από τον νέο πλανητάρχη.
Η εμπειρία του παρελθόντος δυστυχώς δεν είναι πλέον αρκετή για να ανακοπεί η τάση ενίσχυσής τους. Αλλωστε, κανένας από τους σημερινούς εκφραστές αντιμεταναστευτικών και υπερεθνικιστικών θέσεων δεν τις διακηρρύσει τόσο μπρούτα. Το ότι φοράνε κοστούμια ή δεν βγάζουν άναρθρες κραυγές, όμως, δεν μειώνει το μέγεθος της απειλής.
Το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να συνεχίσει να τους αγνοεί. Οφείλει να συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο και να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να δείξει το πραγματικό τους πρόσωπο στους ψηφοφόρους ώστε να τους απαξιώσει στα μάτια της συντριπτικής πλειονότητας του εκλογικού σώματος.