Στην ιδιόλεκτο των κομματικών σωλήνων έχει καθιερωθεί ο ευφημισμός «εσωστρέφεια» για να περιγραφούν οι αντιπαραθέσεις και οι διαφωνίες – ρητές ή άρρητες – των στελεχών με την ηγεσία. Ετσι, όταν μιλάνε μεταξύ τους στα προεδρικά επιτελεία, προσπαθώντας να βρουν λύσεις στα εσωκομματικά προβλήματα, συνήθως καταλήγουν να επιλέξουν την «εξωστρέφεια» σαν διέξοδο. Πώς σχηματοποιείται αυτή η τελευταία έννοια στο μυαλό τους; Με μεταγραφές. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ας πούμε, συνάντησε χθες τη Ράνια Θρασκιά για να επισημοποιήσει τη συμπόρευσή τους. Η προσχώρηση της εκλεγμένης με τον ΣΥΡΙΖΑ, που τελικά δεν ακολούθησε τον Κασσελάκη, στο ορίτζιναλ Κίνημα διαφημίστηκε σαν ένδειξη της δυναμικής του κόμματος – παρότι τα γκάλοπ δείχνουν πως η ανάκαμψή του έχει ανακοπεί. Με το ίδιο επικοινωνιακό αμπαλάζ έχει τυλιχθεί κι η επικείμενη επιστράτευση του Πέτρου Παππά. Οι πρώην συριζαίοι που σηκώνουν το λάβαρο με τον πράσινο ήλιο δείχνουν ότι υπάρχουν πολλοί ακόμη έτοιμοι να πολεμήσουν την Κεντροδεξιά στο πλευρό τους, ισχυρίζονται πιστοί στον επικεφαλής. Η Χαριλάου Τρικούπη δεν είναι η μοναδική που ποντάρει στην περιλάλητη διεύρυνση.