Στα χρονικά του ελληνικού ποδοσφαίρου ένας ήταν, έως σήμερα, ο «μικρός»: ο Δημήτρης Σαραβάκος. Τον αποκαλούσε έτσι το κοινό όχι μόνο επειδή ο επιθετικός ξεπετάχτηκε και έδειξε πολύ νωρίς την αξία του, αλλά και διότι είχε αυτό το baby face, σχεδόν σήμα κατατεθέν του. Οσο χρόνια κι αν πέρασαν, ο Σαραβάκος «μικρός» παρέμεινε και το προσωνύμιο τον συνοδεύει για πάντα, δίχως να τον ενοχλεί, ασφαλώς.
Τώρα, την αγωνιστική σεζόν που διανύουμε, έχουμε μπροστά μας έναν καταπληκτικό ποδοσφαιριστή με τους ορίζοντες να ανοίγονται διάπλατοι μπροστά του: τον Χρήστο Μουζακίτη. Ο Ολυμπιακός καμαρώνει για ένα θησαυρό από την ακαδημία του και παράλληλα οι πάντες χαίρονται καθόσον ο Μουζακίτης κάνει όχι βήματα, αλλά άλματα προόδου. Με το βλέμμα πάντα στη γη – αυτό ίσως να είναι και το πλέον σημαντικό. Ενας μέσος που ανέτως πλέον θεωρείται «μικρός Νο 2» για το εγχώριο ποδόσφαιρο. Με αυτή την παιδική αθωότητα ο τόσο προικισμένος μέσος, με το χαμόγελο που σε… σκλαβώνει και το καθόλου τουπέ στυλ, έχει γοητεύσει το φίλαθλο κοινό και αυτό συμβαίνει ανεξαρτήτως συλλογικών προτιμήσεων. Τον έβλεπες στη Λιβαδειά να πηγαίνει προς την εξέδρα του κοινού για το χειροκρότημα και αντιλαμβανόσουν πως οι συμπαίκτες του τον παραδέχονται. Τον «έστειλαν» εκεί για την πρώτη αποθέωση. Και ο Μουζακίτης, σχεδόν έφηβος, έδειχνε το σήμα της φανέλας και λίγο έλειψε να τη βγάλει και να τη φιλήσει! Τόσο αγαπά τον Ολυμπιακό ο πιτσιρικάς, την ομάδα που μέσω αυτής βλέπει από το μεγάλο παράθυρο τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Και τόσο είναι ελκυστικό για τους οπαδούς να επιστρέφουν στα παλιά, να βλέπουν τους έλληνες παίκτες που «παίζουν για τη φανέλα», είναι «παιδιά της ομάδας και βγαίνουν από τα τσικό», όπως λέγαμε στο απώτατο παρελθόν. Το έχουν ανάγκη όλοι αυτό. Σε εποχές πλήρους επαγγελματισμού, η σύνδεση των άσων με το κλαμπ που ανήκουν δεν μπορεί να είναι μακροχρόνια. Σίγουρα, όμως, το συναίσθημα μπορεί να πάρει την ξεχωριστή θέση που του πρέπει, να προσφέρει στους φιλάθλους αυτό το κάτι που θα τους στείλει το μήνυνα να μην είναι όλα τόσο παγερά και ψυχρά. Ο Ολυμπιακός επενδύει σε αυτό το κομμάτι και η εκτόξευση των νεαρών παικτών του είναι το επιστέγασμα μας σημαντικής προσπάθειας που αναμφίβολα θα συνεχιστεί. Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος. Και η ευχή όλων είναι να παρακολουθούν τα γεμάτα αγνότητα πρόσωπα του κάθε «Μουζακίτη», των παιδιών που «μιλάνε» στις ψυχές όλων όσοι λατρεύουν το αληθινό ποδόσφαιρο.