Ο «Νέος Κόσμος» έχει γενέθλια! Έγινε 68 χρόνων. Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν προσπαθεί και η εφημερίδα μας να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των καιρών.
Εξακολουθεί, βεβαίως, να κυκλοφορεί σε έντυπη μορφή τρεις φορές την εβδομάδα, αλλά η έμφαση μετατοπίζεται στην διαδικτυακή παρουσία της.
Και, βεβαίως, εξακολουθεί να είναι η φωνή του Έλληνα της Αυστραλίας, αλλά έως ένα βαθμό και της Διασποράς γενικότερα.
Αγκαλιάζουμε την πρώτη, τη δεύτερη και την τρίτη γενιά με ευαισθησία και υπευθυνότητα.
Για τους νεότερους αξίζει να υπενθυμίσουμε την ιστορία μας, εν συντομία, όπως την έχουμε καταγράψει και προηγούμενες χρονιές.
Το πρώτο φύλλο του «Νέου Κόσμου», κυκλοφόρησε στις 13 Φεβρουαρίου 1957.
Ο εκδότης του Δημήτρης Γκόγκος, μαζί με τον αρχισυντάκτη Νώντα Πεζάρο, τον Χρήστο Μουρίκη, το προσωπικό και με τη βοήθεια εκατοντάδων ομογενών της Αριστεράς που στάθηκαν κοντά στον «Νέο Κόσμο», στα δύσκολα πρώτα χρόνια, είχαν βάλει γερά θεμέλια για να γίνει η εφημερίδα αυτό που είναι σήμερα και τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη.
Το 1993 ο Χρήστος Μουρίκης έγραφε για το ξεκίνημα της εφημερίδας:
«Συμβολικά, η έκδοση συνέπεσε με την περίοδο που μεγάλωνε διαρκώς το μεταναστευτικό ρεύμα από την Ελλάδα. Ο ‘Νέος Κόσμος’ βγήκε με πρωτοβουλία του Δημήτρη Γκόγκου και την ολόθερμη υποστήριξη και στήριξη πολυάριθμων ανθρώπων, που έβλεπαν την ανάγκη ύπαρξης μιας γνήσιας μεταναστευτικής προοδευτικής και φιλεργατικής εφημερίδας.
Στενός συνεργάτης του Γκόγκου και ουσιαστικός συνεκδότης ήταν ο Νώντας Πεζάρος. Οι δυο τους σήκωσαν το βάρος της έκδοσης και διατήρησης της εφημερίδας στα πρώτα δύσκολα χρόνια. Ο ‘Νέος Κόσμος’ έκανε σημαία τα δικαιώματα του μετανάστη, μίλησε μαχητικά και θαρραλέα σε μια γλώσσα που έφτανε κατευθείαν στην καρδιά, το μυαλό και στα προβλήματα του μετανάστη».
Ο ίδιος ο Νώντας. Ο μόνος που, ευτυχώς, είναι ακόμα εν ζωή έγραφε:
«Ο ‘Ν.Κ.’ έστησε αυτί και μάτι στη μάζα των νεομεταναστών, έγινε ένα μαζί τους, έγινε ο ίδιος νεομετανάστης, συμπορεύτηκε στα δύσκολα χρόνια και έδωσε τη μάχη για τα δίκαια αιτήματά τους.
Στην επίσημη πολιτική της αφομοίωσης, αντιτάξαμε την πολιτική της πολυπολιτισμικής Αυστραλίας και η ζωή μάς δικαίωσε».
Για το ξεκίνημα, ο Νώντας Πεζάρος, αρχισυντάκτης της εφημερίδας από το πρώτο φύλλο, έγραψε στην έκδοση των 30 χρόνων ότι ο ίδιος έφτασε στη Μελβούρνη το Νοέμβριο του 1956 και ήταν λογιστής στο επάγγελμα.
«Με σύστησαν στον Δημήτρη Γκόγκο και αυτός μου πρότεινε, όπως πρότεινε στον Γαβριήλ Σαρηγιάννη και στον Χαρίλαο Παύλου να τον βοηθήσουμε στην εφημερίδα που σχεδίαζε να βγάλει με το όνομα ‘Νέος Κόσμος’».
Έτσι από τον Φεβρουάριο του 1957 έγινα από λογιστής εφημεριδογράφος».
Έχω ακούσει και έχω διαβάσει πολλά για το ξεκίνημα της εφημερίδας.
Αν έχω καταλάβει καλά, ο τίτλος ήταν στο όνομα του Γκόγκου, η εταιρία σε μια θυγατρική του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας που λεγόταν Greek-Australian Publications με μετόχους αρκετούς αριστερούς ομογενείς.
Αργότερα, κάπου εκεί κατά τη διάσπαση του κόμματος μετά την Σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία το 1968, πάντα με απόφαση του κόμματος, ο τίτλος πέρασε σε μια άλλη εταιρία, την Ethnic Publications, με κύριο μέτοχο τον Δημήτρη Γκόγκο, τον Νώντα Πεζάρο ως δεύτερο κύριο μέτοχο και τρίτο τον Χρήστο Μουρίκη.
Ο αείμνηστος Διονύσης Συκιώτης μου έλεγε ότι ήταν ένας απ’ αυτούς που έβαλαν την υπογραφή του για να γίνει αυτή η μεταφορά, στους τρεις, προκειμένου να μην κλείσει η εφημερίδα.
Ο Νώντας Πεζάρος μου έλεγε ότι ο ίδιος ξεκίνησε χωρίς μισθό στην εφημερίδα.
«Μερικές φορές δανειζόμουν ακόμα και τα εισιτήρια για να κατέβω στην πόλη με το τρένο» μου είπε.
Σήμερα, είτε στον υπολογιστή μας είτε στο κινητό μας, πατάμε ένα κουμπί και έχουμε τις τελευταίες ειδήσεις μπροστά μας.
ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ…
Πάλι ο Νώντας μας πληροφορεί ότι ένα γεροντάκι συγκέντρωνε τις ειδήσεις από την επαρχία της Ελλάδας και της έστελνε στην Αυστραλία για να της γράψει ο «Νέος Κόσμος»…
Δεν ξέρω αν τις έστελνε με το πλοίο ή αεροπορικώς…
Αργότερα, τότε που έρχονταν οι εφημερίδες από την Ελλάδα τρεις φορές την εβδομάδα, κόβαμε τις σελίδες τους όπως ήταν και τις αναδημοσιεύαμε…
Σήμερα όλα αυτά, στην εποχή του ίντερνετ, τελείωσαν. Η εφημερίδα συνεργάζεται με πρακτορεία από όπου παίρνει ειδήσεις και φωτογραφίες.
Εκείνα τα πρώτα χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα. Μου είπε ο Νώντας ότι τα πρώτα φύλλα τα ετοίμαζαν στο τυπογραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας, στο Coronation Press.
«Πάνω σε έναν πάγκο γράφαμε και τα κάναμε όλα… Βασικά τα έκανα μόνος. Απλήρωτος. Οι άλλοι είχαν δουλειές. Δεν ήθελαν να τις αφήσουν…»
Ο Νώντας στο γράψιμο και ο Γκόγκος να τρέχει για τα οικονομικά και τα υπόλοιπα.
Γίνονταν δεματάκια με τις λίγες εφημερίδες που τυπώνονταν τότε, και περνούσαν συμπάροικοι τα έπαιρναν και πουλούσαν τον «Νέο Κόσμο» στην Τζένεραλ Μότορς, στην Χόλντεν, σε άλλα εργοστάσια και σε σταθμούς τραίνων.
Εκείνη την εποχή τα πλοία έφερναν χιλιάδες μετανάστες και ο «Νέος Κόσμος» μιλούσε για όλα αυτά που τους άγγιζαν.
Εκεί, σε ένα μεγάλο βαθμό, οφείλεται και η επιτυχία της.
Ο συνάδελφος, Μπάμπης Σταυρόπουλος, είχε υποστηρίξει τα εξής σε ένα σημείωμά του:
«Κατά τη δική μου άποψη, το μυστικό της επιτυχίας οφείλεται στο γεγονός ότι μια αμιγώς αριστερή εφημερίδα έκανε προκοπή απευθυνόμενη σε ένα συντηρητικό και δεξιό στην πλειοψηφία του αναγνωστικό κοινό. Μιλούσε για μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία και για μια διαφορετική ιδεολογία από αυτήν που τους έστειλε μετανάστες στην Αυστραλία. Ήταν υπέρ των εργαζομένων και εναντίον των εργοδοτών (ακόμα και όταν οι τελευταίοι είχαν δίκιο), τους συμβούλευε να γίνουν μέλη των συνδικάτων και να διεκδικήσουν μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους μεγαλύτερους μισθούς και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Με λίγες κουβέντες, ο ‘Νέος Κόσμος’ έλεγε ναι σε ό,τι τα άλλα έντυπα έλεγαν τότε όχι».
Με τον Γκόγκο, λοιπόν, στο τιμόνι, με τον Νώντα στην ύλη αλλά και λίγο αργότερα με τον Μουρίκη και ένα πολύ αφοσιωμένο προσωπικό, αλλά και με πολλούς εθελοντές στα πρώτα χρόνια, ο «Νέος Κόσμος» δημιούργησε μια σχέση ζωής με τους νεοφερμένους τότε Έλληνες.
Μια σχέση η οποία αναπτύχθηκε και μεγάλωσε μαζί με τα προβλήματα και τα όνειρα πολλών ανθρώπων που βρέθηκαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Και που συνεχίζεται σήμερα με τα παιδιά τους και με τα εγγόνια τους.
Η εφημερίδα δέχεται και επικρίσεις.
«Άλλαξε ο “Νέος Κόσμος”. Δεν είναι η εφημερίδα που ήταν πια», λένε οι επικριτές μας.
Σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχουν και άδικο.
Η ουσία είναι, όμως, ότι ευτυχώς που αλλάξαμε! Αν δεν αλλάζαμε και δεν προσαρμοζόμασταν στις νέες συνθήκες, πιθανότατα δεν θα υπήρχαμε σήμερα, όπως έχουν εξαφανιστεί πολλές ελληνικές εφημερίδες που κυκλοφόρησαν στην Αυστραλία.
Στα 68 χρόνια ζωής του «Νέου Κόσμου» κυκλοφόρησαν τουλάχιστον άλλες δέκα παροικιακές εφημερίδες. Μερικές άντεξαν δεκαετίες. Σήμερα δεν υπάρχουν πια.
Οι εποχές δεν είναι ευνοϊκές για εφημερίδες. Σε όλο τον κόσμο παρατηρείται σημαντική μείωση της κυκλοφορίας τους. Ειδικά στην Ελλάδα.
Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι το ίδιο και χειρότερη για τον «Νέο Κόσμο», αφού απευθύνεται σε μια παροικία που γερνά και μειώνεται. Και όμως η εφημερίδα αντέχει.
Σίγουρα, υπάρχουν προβλήματα και προκλήσεις. Δίνουμε έναν αγώνα καθημερινά. Τα επόμενα χρόνια θα είναι καθοριστικά.
Παρά τις τεράστιες αλλαγές που συντελούνται στον χώρο της ενημέρωσης όμως και ειδικά στις εφημερίδες, ο «Νέος Κόσμος» επιμέενει:
– Αφουγκράζεται προσεκτικά την κοινωνία και προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες, αλλά παραμένει πιστός στις αξίες που κληρονόμησε από τους δημιουργούς του: Αντικειμενικότητα, υπευθυνότητα και σεβασμός στους αναγνώστες
– Ακούμε προσεκτικά το αναγνωστικό κοινό και προσπαθούμε, παρά τις όποιες αδυναμίες μας, να καταγράφουμε και να αναδεικνύουμε τα ζητήματα που το αφορούν.
Εξάλλου, το αναγνωστικό κοινό είναι η μόνη δύναμή μας. Από σας παίρνουμε γραμμή και από κανέναν άλλο: Ούτε από κόμματα ούτε από φορείς ούτε από επιχειρήσεις.
Σήμερα, πολλοί από τους αναγνώστες της εφημερίδας, που την στήριξαν στα πρώτα δύσκολα χρόνια, αλλά και επιχειρηματίες, μα, κυρίως, οι άνθρωποι που την δημιούργησαν, δεν είναι σήμερα μαζί μας.
Θα αισθάνονται, πάντως, δικαιωμένοι που αυτό το έντυπο που κυκλοφόρησε στα δύσκολα χρόνια της μαζικής μεταπολεμικής μετανάστευσης, με πρωτόγονα μέσα και αρχικά με ελάχιστες σελίδες, συνεχίζει, όχι απλώς να υπάρχει, αλλά να είναι η φωνή του Ελληνισμού της Αυστραλίας.
Είναι χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη ελληνική εφημερίδα της Διασποράς με κυκλοφορία, ακόμα και σήμερα, που την ζηλεύουν οι περισσότερες αθηναϊκές εφημερίδες
Και δεν περιοριζόμαστε μόνο στις τρεις έντυπες εκδόσεις της (με αυτή του Σαββάτου να είναι δίγλωσση στα ελληνικά και αγγλικά) αλλά έχουμε δυνατή και ολοένα αυξανόμενη παρουσία στο διαδίκτυο. Μας διαβάζουν παντού: Πολλές δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες στην Αυστραλία, την Ελλάδα και όπου υπάρχουν ομογενείς εμπιστεύονται τον «Νέο Κόσμο» για την ενημέρωσή τους (ελληνικά και αγγλικά).
Επτά ημέρες την εβδομάδα, όλο το 24ωρο, υπάρχει διαρκής ροή ειδήσεων με έμφαση στην ομογένεια της Αυστραλίας και τον Ελληνισμό της Διασποράς γενικότερα.
Καθώς η ιδιοκτησία και η διεύθυνση της εφημερίδας πέρασε στον Χριστόφορο Γκόγκο, «αγκαλιάσαμε» την νέα τεχνολογία υπηρετώντας όσο πιο αφοσιωμένα γίνεται τους παλιούς πιστούς αναγνώστες απευθυνθήκαμε πιο συντονισμένα και στους νέους, κυρίως στην αγγλική γλώσσα.
Ο «Νέος Κόσμος», η δίγλωσση τρισεβδομαδιαία εφημερίδα του Ελληνισμού της Αυστραλίας, έχει πολλούς λόγους να αισθάνεται υπερήφανος.
Από το 1957 που κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο του «Νέου Κόσμου» μέχρι σήμερα, πολλά έχουν αλλάξει τόσο στην εμφάνιση της εφημερίδας όσο και την θεματολογία της και στην αγγλική γλώσσα. Οι βασικές αρχές της εφημερίδας δεν άλλαξαν όμως.
Ο «Νέος Κόσμος» παραμένει μια εφημερίδα που από το ξεκίνημά της έως σήμερα, δεν περιορίστηκε μόνο στον δημοσιογραφικό ρόλο της και ίσως αυτό να εξηγεί την άρρηκτη σχέση με το κοινό της. Στη δεκαετία του ’60 έφτανε στο σημείο να οργανώνει μέχρι και συσσίτια για τους άνεργους Έλληνες μετανάστες. Επίσης, πρωτοστάτησε στους αγώνες για τα εθνικά μας θέματα και δεν είναι τυχαίες οι φιλελληνικές θέσεις όλων των αυστραλιανών κυβερνήσεων. Είχε ιδιαίτερα έντονη αντιδικτατορική δράση και, εκτός των άλλων, συνέβαλε στο να περιοδεύσουν τότε στην Αυστραλία οι Ανδρέας Παπανδρέου, Μίκης Θεοδωράκης και άλλοι αντιστασιακοί.
Αργότερα, πρωτοστάτησε στη δημιουργία Έδρας Νεοελληνικών στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης, αλλά -κυρίως- στην καθιέρωση του πολυπολιτισμού.
Το Εργατικό Κόμμα, μετά την άνοδο του Γκοφ Ουίτλαμ στην εξουσία, το 1972, υιοθέτησε πολλές από τις προτάσεις του «Νέου Κόσμου» για την καθιέρωση του πολυπολιτισμού. Πολιτικές που συνέχισε και ενδυνάμωσε αργότερα ο Φιλελεύθερος Μάλκολμ Φρέιζερ. Η άρση της απαγόρευσης πολιτογράφησης Αυστραλών πολιτών σε μετανάστες που ανέπτυσσαν πολιτική δραστηριότητα, η μεταφορά συντάξεων στο εξωτερικό, η δημιουργία της SBS, αλλά και η χρηματοδότηση των μεταναστευτικών σχολείων, ήταν μερικές από τις καμπάνιες του «Νέου Κόσμου» που είχαν επιτυχία. Και δεν είναι τυχαίο που η πρώτη άδεια του ραδιοφωνικού σταθμού 3ΕΑ (ήταν το ξεκίνημα της SBS) εκδόθηκε στο όνομα του Δημήτρη Γκόγκου.
Οι αγώνες μας για τους μετανάστες και τον πολυπολιτισμό δεν σταμάτησαν και δεν σταματούν ποτέ.
Μετά τα χρόνια της μαζικής μεταπολεμικής μετανάστευσης δημιουργήθηκαν όμως και άλλες ανάγκες. Πρωτοστατήσαμε, λοιπόν, στη δημιουργία της «Πρόνοιας» από όπου στη συνέχεια δημιουργήθηκε και η «Φροντίδα» οι πρώτοι έρανοι της οποίας γίνονταν στα γραφεία μας. Και έτσι φτιάχτηκαν και τα πρώτα γηροκομεία.
Στηρίξαμε και στηρίζουμε τις προσπάθειες για τη διατήρηση της γλώσσας μας και του πολυπολιτισμού. Ακόμα και το γεγονός ότι η Ελληνική εντάχθηκε στο ενιαίο πρόγραμμα διδασκαλίας του αυστραλιανού εκπαιδευτικού συστήματος, οφείλεται στις χιλιάδες υπογραφές που συγκέντρωσαν οι αναγνώστες του «Νέου Κόσμου».
Συγκεντρώσαμε πάνω από 20.000 υπογραφές.
Ο «Νέος Κόσμος» συμμετείχε στη δημιουργία της «Ελληνικής Εβδομάδας» και, αργότερα, του Φεστιβάλ «Αντίποδες».
Οι καταστάσεις έχουν έκτοτε αλλάξει, αλλά η βασική μας φιλοσοφία όχι. Και σήμερα η εφημερίδα είναι στο πλευρό των συνταξιούχων, των αδύναμων και των μη προνομιούχων.
Μαχόμαστε για τα δικαιώματά τους.
Μαζί με τους νέους όμως δίνουμε επίσης μάχες για την γλώσσα μας και την διατήρηση των πολιτιστικών μας παραδόσεων.
Και είμαστε πάντα στο πλευρό της Ελλάδας και της Κύπρου.
Και μια παράκληση: Όταν λέμε ότι είμαστε η «φωνή σας», δεν είναι σχήμα λόγου ή για να σας χαϊδέψουμε τα αυτιά! Το πιστεύουμε!
Γι’ αυτό σας καλούμε να επικοινωνείτε μαζί μας, να μας ενημερώνετε, να μας ασκείτε κριτική, να μας αμφισβητείτε. Να είστε κοντά μας. Σας ακούμε και μαζί η «φωνή μας» γίνεται πιο δυνατή!
The post Ο «Νέος Κόσμος» έγινε 68 χρόνων και το ταξίδι συνεχίζεται! appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.