Η ασφάλεια των υποδομών είναι μια πάγια και επιτακτική υποχρέωση του κράτους απέναντι στον μέσο πολίτη και την εύρυθμη λειτουργία των Μέσων Μεταφοράς και Μετακίνησης. Το ακόμη πιο σπουδαίο είναι η συντήρηση, αποκατάσταση, ο έλεγχος και η αξιολόγηση των δομών να γίνονται προληπτικά και με διάρκεια και όχι με αφορμή οδυνηρά γεγονότα. Υπό αυτή την έννοια είναι σε εξόχως θετική κατεύθυνση το «σκανάρισμα» σαράντα πεζογεφυρών στο δίκτυο της Γραμμής 1 (Ηλεκτρικός) αλλά και της Γραμμής 3 (Μετρό) που έχουν ζωή δεκαετιών (ιδίως του ΗΣΑΠ) αλλά και έχουν να ελεγχθούν κατά βάση πάνω από είκοσι χρόνια που προχωρά ο αρμόδιος φορέας Σταθερές Συγκοινωνίες ΑΕ (ΣΤΑΣΥ).
Είναι σοβαρή πλευρά της ασφάλειας η επιθεώρηση και όλες οι παράμετροι που η σύμβαση βάσει διαγωνισμού προβλέπει. Και προφανώς δεν έχει να κάνει απλώς με την αισθητική των πεζογεφυρών μα με ένα καλώς εννοούμενο υψηλό επίπεδο ασφάλειας και λειτουργικότητας και βέβαια αποτρέπει και προλαμβάνει καταστάσεις, που φτάνουν ως και τη διακινδύνευση της ανθρώπινης ζωής.
Είναι θέμα εθνικού πλούτου αλλά και συγχρονισμού των σημερινών αναγκών με τα πιο νέα και ευέλικτα μέσα. Μέσω της ασφάλειας – που δεν είναι μια αόριστη έννοια μα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά – η έννομη πολιτεία επανακτά το κύρος της και τη σχέση της με τον μέσο πολίτη. Δεν είναι ένα σχέδιο επί χάρτου μα έχει συγκεκριμένες χαράξεις και προβλέψεις με πλάνο και στόχους. Δοκιμάζεται ακόμη και ο ίδιος ο πυρήνας του κράτους σε αυτό το πεδίο. Καλώς είναι υψηλά στις ιεραρχήσεις σήμερα.