Γυρίζει μέσα στους δρόμους της πόλης κάθε μέρα τις ώρες αιχμής. Αλλά και εκτός αιχμής το ίδιο είναι. Διαρκώς εκνευρισμένος, δυσαρεστημένος που οι δρόμοι γεμίζουν οχήματα, ποδηλάτες, μηχανάκια, μπλε λεωφορεία, μουντά από τις εκπομπές υδρογονάνθρακα που ξερνάνε κάπνα εδώ και δεκαετίες οι ξεχαρβαλωμένες εξατμίσεις τους. Ενώ εκείνος, «άρχοντας» στο κινητό κάστρο του, υποδέχεται στο σαλόνι του επιβάτες που αναγκασμένοι να προλάβουν τον χρόνο θα διαπραγματευτούν τη διαδρομή που θα τους προτείνει. Και η εμπειρία αρχίζει. Για να προκαλέσει τραύμα.
Γιατί ο ταξιτζής των Αθηνών κυρίως δεν είναι αμίλητος. Ούτε διακριτικός. Είναι ένας αμείλικτος σχολιαστής της δημόσιας σφαίρας, της πολιτικής, του ποδοσφαίρου, της οικονομίας. Και θρεμμένος από το αέναο κουτσομπολιό της επικαιρότητας επιδίδεται σε αναπαραγωγή όσων ακούει από τους ραδιοφωνικούς του φίλους, παρουσιαστές πρωινών, μεσημεριανών, βραδινών εκπομπών με θέμα «γύρω από όλα».
Α, αυτός ο πανόπτης παρατηρητής της ρουτίνας του κόσμου. Πόσο εύκολα – νομίζει – ότι θα μαγέψει τον επιβάτη του με τις γνώσεις του και τη συνδυαστική του ικανότητα να συμπλέκει αλήθειες και ψέματα και να τα σερβίρει ως δικά του βιώματα. Κομπορρήμων και αξύριστος, ελαφρώς βρωμύλος και αθυρόστομος, εννοείται ότι θα προχωρήσει σε αναγνώριση στοιχείων του επιβαίνοντος με τον οποίο μοιράζεται τα κομμάτια της ημέρας και της νύχτας του. Σε πρωινή ή νυχτερινή βάρδια, προσπαθεί να κάνει την πρώτη ερώτηση, την «πιασάρικη», για να ανοίξει η κουβέντα. Και να την κατευθύνει, μιλώντας μόνος του πια προς τη μεμψίμοιρη άποψη του συνωμοσιολόγου επικριτή.
Δυστυχώς οι γεμάτοι δρόμοι, οι αναμονές στα κόκκινα φανάρια, η αυξημένη κίνηση ευνοούν τη φλυαρία. Η μόνη διαφυγή που προκύπτει είναι αν χτυπήσει τηλέφωνο από συνάδελφο. Τότε θα μοιραστεί μαζί του κεσάτια, παράπονα για τον συνέταιρο που παραδίδει αμάξι με άδειο ντεπόζιτο και γέλια από κάτι ακαταλαβίστικα νταηλίκια.
Κι αν έχει μείνει στάλα κατανόησης για αυτή τη ζωή στο τιμόνι, θα έρθει η στιγμή που μετανιώνεις. Η ταλαιπωρία της εικοσάλεπτης αναμονής στις στάσεις λεωφορείων και το στριμωξίδι στους συρμούς των βαγονιών είναι προτιμότερη από αυτήν την άτεχνη περφόρμανς.