Ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος πρώτα κάνει δημόσια και επίσημα δηλώσεις και μετά το επιτελείο του τρέχει να εκδώσει σειρά non papers για να περιορίσει τις επιπτώσεις
Ο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται στο οβάλ γραφείο 19 ημέρες και μέσα σε αυτό το διάστημα έχει χαθεί ο αριθμός προεδρικών διαταγμάτων, στα οποία έχει βάλει την υπογραφή του, αλλά και των non papers που το πολυάριθμο επιτελείο του έχει εκδώσει προκειμένου να δοθούν διευκρινίσεις όχι για τις προθέσεις, αλλά για τα όσα αφορούν τόσο τη ζωή των Αμερικανών πολιτών αλλά και εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Είναι γνωστό πως ο Τραμπ έχει αυτόν τον τρόπο να ασκεί πολιτική, είναι ο δικός του τρόπος και εν πολλοίς είναι ο τρόπος των επιχειρήσεων. Μάλιστα για τις ΗΠΑ που διαθέτουν βαριά και βαθιά παράδοση στο επιχειρείν ο Τραμπ είναι ο ορισμός του Προέδρου – επιχειρηματία του νέου υβριδίου που ο ίδιος λάνσαρε για πρώτη φορά το 2016. Ο Τραμπ δεν είναι συμβατικός ή όπως λένε οι Αμερικανοί «old money» όμως ούτε για το Αμερικανικό επιχειρείν. Ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι παρεμβατικός, έχει εμμονή με τη λεπτομέρεια που για τον ίδιο κάνει τη διαφορά και δεν δέχεται το «όχι» ως απάντηση.
Όλα τα παραπάνω όταν υπάρχουν σε περιβάλλον που ναι μεν διακυβεύονται δισεκατομμύρια αλλά «business is business» είναι μία κατάσταση που μπορεί να μείνει και περιορισμένη. Όταν αυτή η λογική γίνεται πολιτική νόρμα για την ισχυρότερη χώρα του πλανήτη υπάρχει ζήτημα.
Ο Τραμπ μετά τις κορώνες για τη Γροιλανδία, τη διώρυγα του Παναμά και τα υπογεγραμμένα χαρτιά με τους δασμούς προς το Μεξικό και τον Καναδά που έχουν μείνει στο συρτάρι του οβάλ γραφείου προχθές προχώρησε στην κορυφαία μέχρι τώρα δήλωση «Τραμπ» για ένα θέμα που όχι μόνο δεν είναι απλό αλλά δεδομένα καμία επιχειρηματική διάνοια – για πολλούς τέτοια είναι ο Τραμπ – δεν μπορεί να επιλύσει με όρους Downing Street ή Real Estate. Στο Μεσανατολικό έχουν διαχρονικά ενσκήψει και έχουν δώσει αγώνα σημαντικότατες προσωπικότητες της παγκόσμιας πολιτικής και της διπλωματίας από κάθε άκρη του ζητήματος και ο μοναδικός που μπορεί να «υπερηφανεύεται» πως επί ημερών του κάτι παρήχθη είναι ο Μπιλ Κλίντον.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ μίλησε προχθές πολύ και δημόσια με αφορμή την πρώτη επίσκεψη ξένου ηγέτη στην Ουάσιγκτον. Ήταν όμως τέτοια η έκπληξη που προκάλεσαν τα όσα είπε που ακόμη και ο στενός του φίλος Μπέντζαμιν Νετανιάχου μετά βίας κατάφερε να συγκρατήσει την έκπληξή του όταν ο Τραμπ ανακοίνωσε πως η Γάζα θα περάσει σε αμερικανικά χέρια… Η δήλωση από μόνη της για τον ίδιο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ έχει βάση και το σχέδιό του μπορεί να είναι για τον ίδιο και απόλυτα ρεαλιστικό. Για τον υπόλοιπο πλανήτη όμως αυτού του τύπου οι δηλώσεις – δεσμεύσεις και μεγαλοστομίες είναι και το μεγαλύτερο των προβλημάτων. 24 ώρες μετά τις δηλώσεις μία σειρά από non papers έχουν δοθεί στον τύπο και στα μέσα τόσο των ΗΠΑ όσο και του Ισραήλ καθώς κανένας δεν έχει μία σαφή απεικόνιση του πώς σκοπεύει να υλοποιήσει ο Τραμπ τα όσα είπε. Για αρχή ανακοινώθηκε – ξεκαθαρίστηκε πως οι ΗΠΑ δεν θα στείλουν στρατό στη Γάζα και σε δεύτερο χρόνο πως ο Πρόεδρος δεν έχει κατά κανένα τρόπο δεσμευθεί για την ανοικοδόμηση με Αμερικανικά κεφάλαια της περιοχής που θέλει κατά δήλωσή του να μετατρέψει σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής». Μα αν ο Τραμπ δεν θέλει να στείλει στρατό για τη διασφάλιση της ισορροπίας σε μία ζώνη που από το 1946 και την ίδρυση του Ισραήλ ανά τακτά χρονικά διαστήματα μετατρέπεται σε πεδίο μάχης και δεν θα βρει επενδυτές για να μετατρέψει το σημείο που τις τελευταίες σχεδόν 500 ημέρες είναι τόπος μαρτυρίου για 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιους, τότε τι νόημα είχαν όσα δήλωσε με στόμφο μετά τη συνάντηση με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Ο Τραμπ δεν έχει αποδεδειγμένα πρόβλημα να εκτίθεται δημόσια. Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να μιλά ανοιχτά ακόμη και για θέματα στα οποία δεν διαθέτει την απαραίτητη πληροφόρηση ή γνώση. Δεν είναι επίσης σημαντικό για τον ίδιο το να το κάνει στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Γίνεται όμως παγκόσμιο ζήτημα όταν ο ισχυρότερος άνθρωπος του κόσμους κάνει ανοίγματα και προτείνει δικού του τύπου λύσεις για ζητήματα που μπορούν και πάλι να φέρουν σημαντικούς κλυδωνισμούς στην πιο διακεκαυμένη διαχρονικά ζώνη του κόσμου.
Το «είπε ξείπα» του Τραμπ δεν είναι νέο αλλά σήμερα είναι πιο επικίνδυνο καθώς όλοι γνωρίζουν καλά και το πρόσωπο και τον Πρόεδρο. Αν η πρακτική του «be bold» και μετά βλέπουμε δουλεύει ιδανικά για τον ίδιο και τους πολιτικούς αλλά και οικονομικούς του στόχους δεν συνεπάγεται πως μπορεί να γίνει το ίδιο και για τα πραγματικά «καυτά» θέματα του πλανήτη. Όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος διαχειρίζεται με αυτόν τον τρόπο την κρίση στη Μέση Ανατολή οι φόβοι για κάτι ακόμη πιο ακραίο στη διαχείριση του πολέμου στην Ουκρανία κάθε άλλο παρά αβάσιμοι είναι.
Πηγή: protothema.gr